Η αρχικές σκέψεις για τον Διαγωνισμό Γουέστερν Διηγήματος
Όταν αποφασίσαμε να διοργανώσουμε έναν ανοιχτό, πρωτότυπο διαγωνισμό γουέστερν διηγήματος μέσω του blog αυτού, το κάναμε με σκοπό την προβολή του συγκεκριμένου είδους ιστοριών τις οποίες αγαπάμε αλλά και για την προβολή του ίδιου του blog, καθώς φανταζόμασταν ότι θα ήταν υπέροχο να πετύχει ο διαγωνισμός και να συνεχίσουμε να διοργανώνουμε ανά τακτικά χρονικά διαστήματα παρόμοιους διαγωνισμούς. Δυστυχώς, η ανταπόκριση των εν δυνάμει συγγραφέων ήταν πάρα πολύ μικρή (ίσως φταίει και το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να προβάλουμε και να διαφημίσουμε αρκετά την όλη προσπάθεια), οπότε οι συμμετοχές κυμάνθηκαν αριθμητικά σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Επειδή δεν θέλαμε να φανεί πως δεν υπάρχει καθόλου ενδιαφέρον, αποτανθήκαμε στα μέλη του Club μας και ζητήσαμε απ' όσους θέλανε να γράψουν και να μας στείλουν τα διηγήματά τους. Η αλήθεια είναι πως πολλοί εκδήλωσαν αρχικά ενδιαφέρον και αν και λάβαμε σχετικά γρήγορα τις πρώτες συμμετοχές, οι περισσότεροι καθυστερούσαν πολύ να παραδώσουν τα έργα τους. Δόθηκαν συνεχείς παρατάσεις στην ημερομηνία υποβολής των διηγημάτων -και αυτό από μόνο του είναι ένα αρνητικό στοιχείο για τον οποιοδήποτε διαγωνισμό. Τελικά, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε οκτώ συμμετοχές, ενώ υπήρξαν και τουλάχιστον άλλες τρεις που έμειναν απ' έξω λόγω χρονικών περιθωρίων. Η αλήθεια είναι πως το επίπεδο των ιστοριών που λάβαμε, από λογοτεχνικής άποψης, κυμαινόταν σε αρκετά καλό επίπεδο -αν εξαιρέσεις κάποια διηγήματα με εμφανείς αδυναμίες που έπρεπε να υποστούν κάποια στοιχειώδη επιμέλεια πριν δημοσιευθούν. Οι επιμέλεια έγινε και τα διηγήματα δημοσιεύθηκαν στο blog με την σειρά που παραλαμβάνονταν, χωρίς κανένας από τους δημιουργούς να εκφράσει κανένα παράπονο για τους κανόνες ή την διαδικασία.
Η ψηφοφορία και η προβολή της
Όταν έγινε φανερό ότι τα υπόλοιπα διηγήματα θα καθυστερούσαν πάρα πολύ, ο διαγωνισμός έκλεισε και ξεκίνησε η διαδικασία της ψηφοφορίας. Μια ψηφοφορία που βασίστηκε σε συγκεκριμένο gadget που προσφέρει η ίδια η πλατφόρμα του Bloger, στην οποία ανήκει και το δικό μας blog. Η προθεσμία της ψηφοφορίας ορίστηκε περίπου στους πέντε μήνες και αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψήφοι. Θελήσαμε να δώσουμε την δυνατότητα στο κοινό να μπορεί να ψηφίσει περισσότερα του ενός διηγήματα κι έτσι -όποιος ήθελε- μπορούσε να ψηφίσει ακόμα και όλα τα διηγήματα (η πρώτη ψήφος που καταχωρήθηκε, για παράδειγμα, ήταν η δική μας και ψηφίσαμε και τις οκτώ ιστορίες). Παράλληλα, δημιουργήσαμε στο Facebook την σελίδα του Club μας, με σκοπό να προβάλουμε όσο μπορούμε και τον διαγωνισμό.
Τα παρατράγουδα της ψηφοφορίας
Η ψηφοφορία είχε πάρει τον δρόμο της και, με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, οι επισκέπτες έδειχναν το ενδιαφέρον τους για τις δημοσιευμένες ιστορίες. Δεκαπέντε περίπου μέρες πριν το κλείσιμο της διαδικασίας παρατηρήθηκε -εντελώς ξαφνικά- μια μαζική ψήφιση ενός συγκεκριμένου διηγήματος (περίπου 50 ψήφοι την ημέρα!). Έτσι, το διήγημα αυτό, που μέχρι τότε βρισκόταν στην τέταρτη θέση της ψηφοφορίας, πέρασε πρώτο και με μεγάλη διαφορά από το αμέσως επόμενο. Από την πρώτη ημέρα που έγινε αντιληπτό αυτό, ως διαχειριστής του blog, επικοινώνησα με τον συγγραφέα της συγκεκριμένης ιστορίας (δεν θα δηλώσουμε εδώ το όνομά του αλλά στο εξής θα τον αναφέρουμε ως Μεγάλο Συγγραφέα / Δεν Γνωρίζω Εγώ Από Κομπιούτερ) και του εξέθεσα τον προβληματισμό μου. Εκείνος, πολύ καλός φίλος και μέλος του Club, εξεπλάγην (ευχάριστα μεν) από την εξέλιξη αυτή και μου δήλωσε ότι δεν ξέρει τι έχει γίνει, ότι αυτός δεν γνωρίζει από κομπιούτερ κι ότι έχει έρθει σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο (φίλους και συγγενείς του, ακόμα και από την Αμερική), ζητώντας τους να μπουν στην σελίδα μας και να ψηφίσουν το διήγημά του. Επειδή δεν είχα κανέναν λόγο να μην τον πιστέψω, θεώρησα ότι πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο -άσχετο εάν αλλοιώνονταν έτσι η ποιότητα της ψηφοφορίας. Επειδή, όμως αυτό συνεχίστηκε για αρκετές ημέρες, σε αντιστάθμισμα, προσπάθησα να ενεργοποιήσω κι εγώ φίλους, συναδέλφους και συγγενείς, λέγοντάς τους να ψηφίζουν όλα τα άλλα διηγήματα εκτός του πρώτου. Αποτέλεσμα; Να πέσουν τόσες ψήφοι εκείνες τις μέρες, όσες δεν είχαν πέσει τους προηγούμενους τεσσεράμισι μήνες! Σε επαναληπτική επικοινωνία με τον Μεγάλο Συγγραφέα / Δεν Γνωρίζω Εγώ Από Κομπιούτερ, εκείνος αποποιήθηκε κάθε ευθύνης για τις ψήφους που λάμβανε, συνεχίζοντας να δηλώνει άγνοια (όπως έλεγε, αυτός δεν έμπαινε καν στο κομπιούτερ για να δει την πορεία της ψηφοφορίας). Εγώ συνέχισα να του έχω εμπιστοσύνη, σε σημείο που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι κάποιος παρείσακτος χάκερ είχε αποφασίσει να μας χαλάσει την ψηφοφορία, έτσι για την πλάκα του. Όσο πλησιάζαμε στην ημερομηνία λήξης της ψηφοφορίας, μέσα από το Facebook ανεβάζαμε συνεχώς αναρτήσεις-συνδέσεις προς όλα τα διηγήματα, εκτός του πρώτου. Το ιδιαιτέρως περίεργο ήταν πως όσες ακριβώς ψήφους φαινόταν να κερδίζει το δεύτερο διήγημα, τις ίδιες ακριβώς έπαιρνε και το πρώτο, διατηρώντας έτσι την ίδια ακριβώς απόσταση ασφαλείας κάθε μέρα!
Διάτρητες οι ψηφοφορίες στο διαδίκτυο
Συζητήσαμε το θέμα με πολλά μέλη του Club αλλά και με φίλους γνώστες της πληροφορικής και... όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Φυσικά, μας είπαν κάποιοι, υπάρχει η δυνατότητα να μπορεί ο οποιοσδήποτε να μπαίνει και να ψηφίζει όσες φορές θέλει σε μια ψηφοφορία στο ίντερνετ! Οι ψηφοφορίες αυτές έχουν συνήθως μόνο έναν βασικό κανόνα ασφαλείας: αναγνωρίζουν τον κωδικό του υπολογιστή σου και δεν σε αφήνουν να ψηφίσεις για δεύτερη φορά. Ένας γνώστης, όμως, μπορεί να αλλάζει τον κωδικό του υπολογιστή του κάθε φορά που μπαίνει στο ίντερνετ και έτσι να μην αναγνωρίζεται από κάποια ιστοσελίδα με ψηφοφορία. Για του λόγου το αληθές, μας έδειξαν τον τρόπο που θα μπορούσαμε να το κάνουμε και εμείς. Ήταν προφανές ότι η ψηφοφορία μας είχε "ακυρωθεί" από μόνη της σαν διαδικασία, οπότε την τελευταία μέρα αποφασίσαμε να κάνουμε ένα τεστ: ρίξαμε πενήντα μετρημένους ψήφους σε διάφορα διηγήματα, ανάμεσα στα οποία ήταν πάντα και το δεύτερο. Ως δια μαγείας, το διήγημα του Μεγάλου Συγγραφέα / Δεν Γνωρίζω Εγώ Από Κομπιούτερ, πήρε ακριβώς πενήντα ψήφους! Περίτρανη απόδειξη ότι δεν ψηφίζανε οι φίλοι και συγγενείς του...
Υπομονή και εκνευρισμός
Μετά την λήξη της ψηφοφορίας "κατεβάσαμε" τα τελικά αποτελέσματα από το blog και δεν κάναμε καμία ανακοίνωση σχετική με τον διαγωνισμό (φυσικά έχουμε κρατήσει την ψηφιακή απεικόνιση όλων των στοιχείων). Συζητήσαμε το θέμα εκτενώς με τα πιο ενεργά μέλη του Club και καταλήξαμε πως αν θέλαμε να υπάρξουν αποτελέσματα από την ψηφοφορία, θα έπρεπε να καταχωρήσουμε ως τελική την κατάταξη που είχαν τα διηγήματα πριν το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Οι περισσότεροι, δε, πρότειναν τον αποκλεισμό του πρώτου διηγήματος, ως ύποπτου (τουλάχιστον) για αλλοίωση των αποτελεσμάτων. Εγώ δεν ήθελα να αποκλείσουμε το διήγημα γιατί εξακολουθούσα να πιστεύω ότι μπορούσε να μην έχει καμία σχέση ο συγγραφέας με το όλο ζήτημα. Παρόλα αυτά, δεν συζήτησα ξανά το θέμα μαζί του, περιμένοντας εκείνον να με ρωτήσει σχετικά. Ο καιρός περνούσε και κανένα ενδιαφέρον δεν έδειχνε από μεριάς του, ενισχύοντας την πεποίθησή μου ότι δεν ήταν ο "ένοχος", αφού δεν φαινόταν να νοιάζεται για τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας. Όμως, ακόμα κι αν αυτός κατάφερνε να κρύψει το ενδιαφέρον και τον εκνευρισμό του από την μη ανάδειξή του σε νικητή, δεν μπόρεσε να κρυφτεί το ίδιο και ο κολλητός του. Πολύ καλός φίλος και εκείνος, μέλος του Club, με επιχειρηματική παρουσία στον χώρο των περιοδικών (τον οποίο πάντα στηρίζαμε πάντα μέσα από αυτή τη σελίδα), του οποίου και το δικό του όνομα δεν θα το δηλώσουμε εδώ αλλά στο εξής θα τον αναφέρουμε ως Μεγάλο Επιτυχημένο Εκδότη / Συγγραφέα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία, μου επιτέθηκε προσωπικά, χωρίς λόγο φαινομενικά, χρησιμοποιώντας προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και λέγοντάς μου ότι έχω καβαλήσει το καλάμι(;) και ότι μόνο όταν τους χρειάζομαι(;) τους παίρνω τηλέφωνο... Ποιο καλάμι και πότε ακριβώς τους χρειάστηκα, δεν μου το εξήγησε... Αντιθέτως, σε κατοπινή επικοινωνία (τον πήρα εγώ για να μου εξηγήσει τους λόγους της συμπεριφοράς του), μου ζήτησε εμμέσως συγνώμη, λέγοντας πως είναι πιεσμένος και είπε μια κουβέντα παραπάνω. Το δέχτηκα, πέρασε καιρός...
Και φτάνουμε στην τελευταία μου επικοινωνία με τον Μεγάλο Συγγραφέα / Δεν Γνωρίζω Εγώ Από Κομπιούτερ, την προηγούμενη εβδομάδα. Με την σκέψη ότι έπρεπε επιτέλους το θέμα να ξεκαθαρίσει (γιατί -αν μη τι άλλο- χρωστάγαμε κάποια εξήγηση και στους επισκέπτες του blog), του τηλεφώνησα και έφερα το θέμα της κουβέντας στην ψηφοφορία. Μου επανέλαβε ξανά τα ίδια, ότι αυτός δεν γνωρίζει από υπολογιστές για να έχει κάνει κάτι και ότι είχε επικοινωνήσει με τριακόσιους συγγενείς του(!) για να μπουν και να τον ψηφίσουν! Όταν άρχισα να του λέω ότι υπήρχε η σκέψη για ακύρωση της ψηφοφορίας, με... πήρε και με σήκωσε! Έγινε έξαλλος, άρχισε να φωνάζει και να με κατηγορεί ότι θέλω να ακυρώσω επίτηδες την ψηφοφορία, επειδή εκείνος βγήκε πρώτος, ότι έχω καβαλήσει το καλάμι (σας θυμίζει κάτι αυτό;) και να προσέξω καλά, να μην τολμήσω να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί θα πει σε όλους τους κοινούς μας γνωστούς ότι εγώ έστησα την ψηφοφορία (πώς γίνεται να στήνεις μια ψηφοφορία και να βγαίνεις τρίτος;) και ότι αυτός μπορεί να μην γνωρίζει από κομπιούτερ, όμως έχει κρατήσει ηλεκτρονικά όλα τα αρχεία κάθε ημέρας της ψηφοφορίας(!), στα οποία φαίνεται ότι εγώ έμπαινα και ψήφιζα όλα τα άλλα διηγήματα εκτός από το δικό του (όπα, όπα) και τέλος ότι θα με κάνει ρεζίλι ακόμα και στον κο Στρατίκη!... Μόνος του τα έλεγε όλα αυτά και το μόνο που κατάφερα να ρωτήσω ψελλίζοντας -πριν μου κλείσει στα μούτρα το τηλέφωνο- ήταν αν όλα αυτά τα έλεγε σε μένα, τον φίλο του... Προφανώς και σε μένα τα έλεγε, μόνο που από καιρό, μάλλον, δεν με θεωρούσε πια φίλο του και ας υποκρινόταν το αντίθετο. Θα πρέπει, όμως, να του πει ο Μεγάλος Επιτυχημένος Εκδότης / Συγγραφέας και κολλητός του ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γνωρίζει κάποιος που παίρνει πενήντα ψήφους την ημέρα ότι δεν τον ψήφισε κανείς, παρά μόνο αν ο ίδιος έχει ρίξει και τους πενήντα ψήφους στον εαυτό του!...
Ποιος έχασε τελικά;
Σίγουρα όχι εγώ προσωπικά. Μάλλον γλίτωσα από κάποιους υποκριτές που μου το έπαιζαν φίλοι και που ποιος ξέρει τι προβλήματα θα μπορούσαν να μου δημιουργήσουν στο μέλλον. Περιττό να δηλώσω μέσα από εδώ ότι δεν πρέπει να τολμήσουν ξανά να έρθουν σε επαφή μαζί μου. Επίσης, καλό θα ήταν να αποφύγουν να γράψουν σχόλιο με το πραγματικό τους προφίλ σε αυτή την ανάρτηση. Για να τους προστατέψω δεν ανέφερα παραπάνω τα ονόματά τους, ούτε δημοσιεύω την τελική λίστα κατάταξης της ψηφοφορίας (στην οποία θα φαινόταν ο νικητής που την έστησε -γιατί είπαμε, δεν στήνει ο τρίτος την ψηφοφορία). Φυσικά, ας διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και ας μην με προκαλέσουν άλλο, γιατί δεν θα διστάσω να "ανεβάσω" και τα υπόλοιπα στοιχεία...
Αν έχασαν εκείνοι κάτι; Μάλλον, ναι. Είχε συμφωνηθεί με φιλικό εκδοτικό οίκο να τυπωθούν σε ένα βιβλίο όλα τα διηγήματα του διαγωνισμού και να κυκλοφορήσει πανελλαδικά σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Ας κρίνουν και οι δυο τους αν τους συνέφερε κάτι τέτοιο.
Αν έχασε το Club μας κάτι; Αναμφισβήτητα, ναι. Και το Club μας, και το blog. Αξιοπιστία, σεβασμό, διαφήμιση, αναγνώριση. Μόνο ζημιά μας έκανε αυτή η υπόθεση...
Τι μέλλει γενέσθαι;
Ειλικρινά, έχω απογοητευθεί πάρα πολύ. Αν βγάζουν τέτοια κακία οι άνθρωποι με τους οποίους θεωρείς ότι συμπορεύεσαι σε έναν κοινό σκοπό, ο οποίος είναι τελικά ένα χόμπι, τότε αυτό σου κόβει και την διάθεση να συνεχίσεις να ασχολείσαι με αυτό. Όταν δημιούργησα αυτό το Club -και αργότερα το blog- το έκανα από αγάπη για τα περιοδικά των παιδικών μου χρόνων και τους δημιουργούς αυτών. Ατελείωτος χρόνος αφιερωμένος στο Club, στο Magazine που εκδίδουμε (και το οποίο τα πρώτα 15-20 μέλη το προμηθεύονταν δωρεάν, μέχρι το πέμπτο τεύχος, με προσωπικό κόστος) και στην επικοινωνία με όλα τα μέλη.
Πραγματικά, αξίζουν όλα αυτά;
Τις επόμενες μέρες θα υπάρξουν κι άλλες ανακοινώσεις.
Η Διαχείρηση
.jpg)
