Ο Γιώργος Μαρμαρίδης είναι ο συγγραφέας αυτής της ξεχωριστής περιπέτειας, η οποία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 482 του Μικρού Κάου-μπόυ.
Υπόθεση: Το τσίρκο “Πανόραμα” είναι ένας κινητός θίασος που τριγυρίζει στο Ουέστ, παρουσιάζοντας διάφορα νούμερα στο κοινό. Στο τσίρκο συμμετέχει και ο ακροβάτης “Ιπτάμενος Γκρίσπο”, που έχει γίνει γνωστός για τα ριψοκίνδυνα ακροβατικά του. Μία μέρα, όμως, σε ένα από αυτά τα νούμερα χάνει την ισορροπία του και πέφτει στο κενό. Τραυματίζεται πολύ άσχημα και νοσηλεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι ότι θα μείνει ανάπηρος για πάντα. Στην πορεία αποδεικνύεται ότι η πτώση του δεν οφειλόταν σε ατύχημα, γιατί κάποιος είχε κόψει με μαχαίρι ένα από τα σχοινιά από τα οποία κρεμόταν. Όταν έπειτα από μερικούς μήνες αρχίζουν να δολοφονούνται ένας-ένας οι υπάλληλοι του τσίρκου, η Θρυλική Τετράδα θα κληθεί να ανακαλύψει έναν δράστη, τον οποίο όλοι πιστεύουν ότι γνωρίζουν… Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Η περιπέτεια ξαναδημοσιεύθηκε στο τεύχος 890 του ίδιου περιοδικού.
Την θυμηθήκατε; Αν όχι, θα πρέπει να αναζητήσετε τα συγκεκριμένα τεύχη για να την διαβάσετε...
Κριτική: 4/5
Κάτι μου θυμίζει αλλα..... κριμα ρε παιδι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήνα ανακαλυπτουμε μετά απο πολλα χρονια οτι τοτε
που ειμασταν παιδια ειχαμε τέτοιους θησαυρους
στα χερια μας.
Ποιός να το φανταζοταν οτι θα τα ζητούσαμε μετα
μανίας!!!!!!
Πράγματι, τότε δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε την αξία που θα παίρνανε αυτά τα έντυπα τόσα χρόνια αργότερα... Δεν πειράζει, Νικ! Κάλλιο αργά, παρά αργότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ στάθηκα τυχερός. Το έχω ηλεκτρονικά. Τεύχος 890 με διαφορετικό εξώφυλλο. Ωραία ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως γιε μου...πολύ καλή ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήο Μαρμαρίδης αντλούσε συχνά έμπνευση απο παλιότερες pulp ιστορίες ή κ απο παλιές ταινίες.
Για τη συγκεκριμένη ιστορία σίγουρα είχε στο μυαλό του το freaks του Tod Browning(1932).
ΕΞΟΧΗ ταινία παρεπιπτόντως!
Μάλλον και αυτή δεν την έχω διαβάσει.Κάποια άλλη θυμάμαι σε ένα τσίρκο, όπου μια λεπτεπίλεπτη και ευλιγιστη αρτίστα είχε περάσει τα κικλιδώματα ενός φωταγωγού και έκλεψε μάλλον την τράπεζα. Δεν κατάφερε να ξεφύγει όμως από το δαιμόνιο Ελληνόπουλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμπλήρωνα στο εύστοχο σχόλιο του κομπανιέρο kalimeri7 ότι εν αγνοία μας, ασυνείδητα που λένε, είχαμε "εξαργυρώσει" αρκετό από τον θησαυρό αυτών των περιοδικών διαμορφώνοτας το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας σύμφωνα με την ευγένεια και το σεβασμό των αγαπημένων μας ηρώων. Και όχι μόνο αυτά...Καλημέρα κομπάδρες!
Έχεις απόλυτο δίκιο, Bill. Μπορεί εμείς να δίναμε τις 3, 5 ή 10 δραχμές μας για να τα αγοράσουμε, το κέρδος μας όμως ήταν πολλαπλάσιο! Το να έχεις για πρότυπο παιδιά σαν τον Τζιμ, την Ντιάνα, τον Πεπίτο και τον Τσιπιρίπο, ήταν μοναδική εμπειρία και τελικά μας έδωσε πολύ σπουδαία στοιχεία στον χαρακτήρα μας! Ανατριχιάζω σκεπτόμενος τα πρότυπα που έχουν τα σημερινά παιδιά... Όσο για την ταινία που ανέφερες, φίλε Κρις, επειδή δεν την θυμάμαι, είναι ευκαιρία να ετοιμάσεις μια παρουσίασή της για το επόμενο Magazine...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα μουτσατσος.Διαβάζοντας αυτα που γραφετε
ΑπάντησηΔιαγραφήσχετικα με τον χαρακτηρα μας,συμφωνω απολυτα μαζι
σας,το καθε παιδι"τρεφεται"με οτι του δωσεις ειτε
αυτο ειναι κομικς ειτε διδασκαλια πεστε το οπως
θελετε.
Γι' αυτό αμίγκο γίναμε παχύσαρκοι και δυσκίνητοι. Και στα σώματα και στα μυαλά.Υπερτροφία παντού.Άχρηστες και επικίνδυνες τροφές, άχρηστες και επικίνδυνες πληροφορίες και γνώσεις. "Μα από τα φώτα τα πολλά πως έχω λιώσει!" κάπου λέει ο Αλκίνοος. Κάπου υπάρχει όμως κι ένας παράλληλος κόσμος. Ημών των ρομαντικών. Που τουλάχιστον προσπαθούμε.Ανθρώπινα...Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήTην είχα διαβάσει στο τεύχος 890 όταν κυκλοφώρησε την δεκετία του 80.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ και την θυμόμουν.
Πριν λίγο καιρό ξαναέπεσε στα χερια μου το τεύχος αυτό (το ξαναγόρασα ενοήται) και την διάβασα με την ίδια αγωνία.
Πολύ καλή ιστορία όντως....
Ναι μια πραγματικά όμορφη ιστορία από τον μάστορα Μαρμαριδή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, την συγκεκριμένη ιστορία την πρωτοδιάβασα όταν ήμουν μικρός, στο χωριό. Από τότε την έχω ξαναδιαβάσει πάνω από δέκα φορές, γιατί έχω κρατήσει από τότε το τεύχος αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε Πήτ, αυτά τα περιοδικά "ΓΙΓΑΣ ΤΟΥ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ" και "ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΕΞΑΣ" που βλέπω εδώ δίπλα, έχουν κάποια σχέση με τη Θρυλική Τετράδα?
ΑπάντησηΔιαγραφήBill, σε πιάνω αδιάβαστο! Ο "Γίγας του Φαρ-Ουέστ" δημοσίευε τις πρώτες ιστορίες του Μικρού Σερίφη, ενώ στο "Γεράκι του Τέξας" πρωταγωνιστούσε ο πατέρας του Τζιμ, ο Τζωρτζ Άνταμς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θα έρθεις Αθήνα θα σου τα δείξω...
Αυτό για το "Γίγα του Φαρ Ουέστ" ειλικρινά πρώτη φορά το ακούω! Δηλαδή δεν δημοσίευσε ο "Μικρός Σερίφης" πρώτος ιστορίες με τον Τζίμ Άνταμς και την παρέα του? Ή απλά κάποια στιγμή άλλαξε ο τίτλος του περιοδικού. Μακάρι να μπορούσα να αποκτήσω τουλάχιστον ένα απ' αυτά τα περιοδικά. Πόσα μαθαίνεις τελικά στο Club του Μικρού Σερίφη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να καταλάβεις: ο Γίγας του Φαρ-Ουέστ κυκλοφόρησε όταν ο Μικρός Σερίφης βρισκόταν περίπου στο 540 τεύχος. Αναδημοσίευσε κάποιες από τις πρώτες ιστορίες των παιδιών και αν και ήτανε όμορφο περιοδικάκι, δυστυχώς σταμάτησε στα 16 τεύχη. Περισσότερες λεπτομέρειες... στο λεύκωμα! Θα μάθεις πολλά ακόμα εδώ που ήρθες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα σήμερα την συγκεκριμένη ιστορία στην πρώτη της έκδοση. Πολύ καλογραμμένη και πολύ ξεχωριστή περιπέτεια γραμμένη από τον μέγιστο Γιώργο Μαρμαρίδη που αρκετά δύσκολα μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο δολοφόνος!! Εκεί που θέλω να σταθώ όμως, είναι η τρομερή εσωτερική εικονογράφηση που μας χάρισαν ο κ. Θέμος Ανδρεόπουλος και ο κ. Κώστας Ραμπατζής που σε βάζει αμέσως στο κλίμα. Η μορφή του "Ιπτάμενου Γκρίσπο" είναι απλά εκπληκτική!! Κλείνοντας, πιστεύω ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που η κεντρική δισέλιδη εικονογράφηση χρησιμοποιήθηκε για το ίδιο το εξώφυλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήDino, έχεις δίκιο, σπάνια συνέβαινε αυτό με την κεντρική δισέλιδη εικονογράφηση. Όσον αφορά την μορφή του "Ιπτάμενου Γκρίσπο", δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ήταν πρωτότυπη δημιουργία των δικών μας ζωγράφων. Θα το ψάξω και θα σου πω...
Διαγραφή