Και περνάμε στην σημερινή μας παρουσίαση.
Πρόκειται για μια ιστορία με αρκετή δόση μυστηρίου, απ' αυτές που συνήθως μας χάριζε ο συγγραφέας Τάκης Φανάρας, παρόλα αυτά δεν μπορούμε να την αποδώσουμε σε εκείνον, καθώς δεν δημοσιεύθηκε το όνομα του συγγραφέα. Την ιστορία αυτή την διαβάσαμε για πρώτη φορά στο τεύχος 585 του Μικρού Κάου-μπόυ και αργότερα στο τεύχος 977 του ίδιου περιοδικού.
Υπόθεση: Το Κάρσον Σίτυ είναι μια μικρή πόλη, στην οποία έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται άνθρωποι το τελευταίο διάστημα. Οι εξαφανίσεις γίνονται τα βράδια που βρέχει και λυσσομανάει ο άνεμος. Οι τέσσερις μικροί μας φίλοι φτάνουν στην πόλη, σταλμένοι από τον κάπταιν Κούπερ, ένα πρωινό μετά από μια τέτοια νυχτερινή καταιγίδα. Αναζητώντας το σερίφη της πόλης, θα ανακαλύψουν ότι αυτόν δεν τον έχει δει κανείς από το προηγούμενο βράδυ! Μαζί με το βοηθό του θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τον χαμένο αντιπρόσωπο του νόμου, δίχως να γνωρίζουν ότι κάποιος από τους κατοίκους της πόλης παρακολουθεί κάθε τους κίνηση. Τα ίχνη του σερίφη θα τα ανακαλύψει τελικά η Ντιάνα, η οποία θα τον εντοπίσει δεμένο πάνω σε ένα παλιό ινδιάνικο τοτέμ… Επτά νεαροί Ινδιάνοι, τελευταίοι επιζώντες μιας φυλής που οι κάτοικοι του Κάρσον Σίτυ είχαν εξοντώσει πριν από δέκα χρόνια, βρίσκονται εκεί ζητώντας εκδίκηση… Όμως, ποιο μυστικό κρύβουν αυτοί οι ερυθρόδερμοι; Πως κατάφεραν να επιβιώσουν, μικρά παιδιά την εποχή της μεγάλης μάχης;...
Κριτική: 4/5
Μπράβο Πητ! Πολλές από τις ιστορίες που παρουσιάζεις δεν τις έχω διαβάσει.Και με ικανοποιεί περισσότερο να μαθαίνω γι' αυτές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνε πολλά χρόνια. Ήμουν μικρό παιδάκι. Σε μιά παλιοκασέλα απο την UNRA που τη χρησιμοποιούσαμε για μπαούλο, είχα βρει έναν Μικρό Κάου μπόυ με τον τίτλο "Ο Μάγος της Σάντα Φε".Ούτε έμαθα πως βρέθηκε εκεί.Και ούτε θυμάμαι βέβαια καθόλου την ιστορία.Δεν ξέρω εάν και μόνο από τον τίτλο μπορείς να τη βρεις και να την παρουσιάσεις.Είναι η πιο μυρωδάτη ανάμνησή μου από κείνα τα πέτρινα χρόνια!Θυμάμαι ακόμα το "άρωμά" της!
Το "τοτέμ του μίσους", το θυμάμαι! Ήμουν παιδάκι, στο χωριό ένα καλοκαίρι, όταν το πρωτοδιάβασα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και μάλιστα είχα στεναχωρεθεί στο τέλος με την κατάληξη της ιστορίας... Θεωρούσα ότι ήταν άδικο να συμβαίνουν συνέχεια τέτοια πράγματα στους Ινδιάνους!...
Bill, ο "Μάγος της Σάντα-Φε" θα παρουσιαστεί σύντομα, αφού το ζητάς εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαθοκλή μου, κάπως έτσι είχα νιώσει κι εγώ, διαβάζοντας την ιστορία. Και μάλιστα είχα εκπλαγεί με τον ρόλο του γέρο-μεθύστακα του Κάρσον Σίτυ...
Συχνά ζητιάνοι ή μέθυσοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Και ποτέ δεν πήγαινε το μυαλό μας. Τόσο ωραία ήταν στημένη η ιστορία. Ή τόσο πολύ μας συνέπαιρνε που βρισκόμασταν και εμείς μέσα στο χώρο που διαδραματίζονταν τα γεγονότα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Μικρό Κάου μπόυ με το τίτλο "Νυχτερίδες στον ήλιο". Ο αρχηγός της συμμορίας ήταν ζητιάνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και αυτή μια από τις περιπέτειες που θα παρουσιαστούν, Bill. Αυτή, μάλιστα, ήταν και μια από τις πρώτες περιπέτειες των παιδιών που διάβασα και μ' έκαναν να αγαπήσω αυτά τα περιοδικά. Τον λόγο, τον εξήγησες και μόνος σου...
ΑπάντησηΔιαγραφή