Η.Π.Α., 2008, 111΄, Σκηνοθεσία: Ed Harris, Σενάριο: Robert Knott, Ed Harris, Ηθοποιοί: Ed Harris, Viggo Mortensen, Renee Zellweger, Jeremy Irons, Freddie Hice, Diana Minfa, Κριτική ταινίας: 84/100
Στην άγρια Δύση του Νέου Μεξικού, του 1882, ο σερίφης Βέρτζιλ Κόουλ (Εντ Χάρις) και ο συνεργάτης του Έβερετ Χιτς (Βίγκο Μόρτενσεν), έχουν μάθει ότι ο μόνος τρόπος για να παραμείνουν ζωντανοί, είναι να είναι αμείλικτοι απέναντι στον εχθρό τους! Στην κοινότητα μεταλλευτών της Απαλούζα, ένας αδίστακτος, ισχυρός ιδιοκτήτης ράντσου, ο Ράνταλ Μπραγκ (Τζέρεμυ Άιρονς), έχει αφήσει την ομάδα παρανόμων του να φέρει το χάος στην πόλη.
Μετά την άγρια δολοφονία ενός ζευγαριού, αλλά και του σερίφη της Απαλούζα και των βοηθών του, οι αγανακτισμένοι κάτοικοι της πόλης, ζητούν εξωτερική βοήθεια. Έτσι, ο Κόουλ και ο Χιτς αναλαμβάνουν να φέρουν τον δράστη ενώπιον της δικαιοσύνης.
Ενώ πασχίζουν να φέρουν την τάξη και να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες στην πόλη, χρησιμοποιώντας την τόλμη και τα όπλα τους, γνωρίζουν μια μυστηριώδη γυναίκα.
Η ελκυστική χήρα Άλισον Φρεντς, που φτάνει στην πόλη με το τραίνο, θα αποδειχθεί πολύ ελκυστική για τον Κόουλ, ο οποίος δεν θα αργήσει να πέσει στα «δίχτυα» της. Αν και ο σκληρός άντρας, δείχνει να μαλακώνει έχοντας μια γυναίκα στο πλάι του, ωστόσο η Άλι αποδεικνύεται μία όχι και τόσο… τίμια γυναίκα. Πολύ γρήγορα θα προσπαθήσει να αποπλανήσει και τον Έβερετ, βάζοντας έτσι σε δοκιμασία μια μεγάλη φιλία…
Το δέσιμο των χαρακτήρων του έργου, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξη της πορείας του. Επίσης, η οπτική των ειρηνοποιών στην αδάμαστη αυτή κοινότητα, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη, μέσα στο χάος των παρανόμων. Μία οπτική που σπρώχνει τους πρωταγωνιστές να γίνουν τιμωροί, ενώ δε διστάζουν να σκοτώσουν προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος.
Η ιστορία, που βασίζεται στο ομώνυμο, καλογραμμένο βιβλίο του Ρόμπερτ Μπι Πάρκερ, έχει ορισμένα πολύ δυνατά στοιχεία που θυμίζουν αναμφισβήτητα τα παλιά κλασσικά γουέστερν. Ο Εντ Χάρις μας δίνει μια νοσταλγική εικόνα της παλιάς Δύσης που, παρά την αγριότητά της, λειτουργούσε με βάση κάποιους ηθικούς κανόνες.
Ο Βίγκο Μόρτενσεν (τον θυμάστε βέβαια και σαν Άραγκορν, στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών) δίνει το δικό του ορισμό του πιστολά. Το ντύσιμο, το στήσιμο, το περπάτημα, η ομιλία, σου δίνουν την αίσθηση πως η περίεργη φιγούρα του Έβερετ Χιτς είναι παρμένη από μια παλιά, ασπρόμαυρη φωτογραφία στην οποία κατάφερε κάποιος να δώσει χρώμα και ζωή. Ξεχωριστή και η σκηνή της μονομαχίας στο τέλος…
Οι πολύ όμορφες εικόνες, σε συνδυασμό με τις πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, δημιουργούν μια ωραία εικόνα εκείνης της εποχής. Στους λάτρεις των γουέστερν η ταινία αυτή σίγουρα θα αρέσει. Στους ουδέτερους θεατές, μπορεί και όχι. Είναι γεγονός πως αν δεν πρωταγωνιστούσαν τόσο καλοί ηθοποιοί, η ταινία ίσως να περνούσε απαρατήρητη…
Πλαφουτζής Παναγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου