Στην εκτέλεση του καθήκοντος...

Θα μπορούσαν να είναι ο αδελφός μας... Ο ανιψιός μας ή ο γιος μας...
Νέα παιδιά που με έναν πενιχρό μισθό τρέχουν όλη μέρα πάνω σε δύο ρόδες διακινδυνεύοντας τη ζωή τους.
Σε μια κοινωνία μπερδεμένη που πια δεν ξέρει τι είναι καλό και τι κακό, που έχει χάσει την ανθρωπιά της και τα ιδεώδη της, υπάρχουν κάποιοι νέοι που πιστεύουν ακόμα σε αυτό που κάνουν.
Δεν είναι ξένοι, είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας. Κάποιοι σωστοί επαγγελματίες που άδικα φορτώθηκαν τη ρετσινιά του "κακού μπάτσου". Τα παιδιά αυτά έμελλε να θυσιαστούν στο βωμό της νέας πολιτικής που εφαρμόζουν ανάξιοι πολιτικοί. Εκείνοι που πίστεψαν ότι θα δώσουν αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες γεμίζοντας τους δρόμους με νεαρούς αστυνομικούς πάνω σε μηχανάκια. Φευ! Τώρα οι πολίτες ξυπνούν απότομα διαπιστώνοντας πως ούτε καν οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν μπορούν να προστατευθούν από αυτό το επίπεδο της εγκληματικότητας. Πόσο μάλλον εκείνοι...
Όταν έρχονται να σε ληστέψουν με καλάσνικοφ, τότε κάτι πάει στραβά... Και δεν είναι η κληματαριά στην αυλή...
Δεν θα πούμε φράσεις κλισέ του τύπου "Ας είναι αυτά τα τελευταία θύματα", γιατί δεν θα είναι. Η κατάσταση δυστυχώς χειροτερεύει και όσοι ζουν στην Αθήνα το καταλαβαίνουν κάθε μέρα και περισσότερο...
Τα δύο αυτά παιδιά δεν είναι θύματα κακοποιών... Είναι θύματα της ανίσχυρης κοινωνίας μας και των πολιτικών πειραμάτων ενός άθλιου πολιτικού κατεστημένου...
Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους φίλους τους.
Όλοι οι υπόλοιποι αύριο θα τους έχουν ξεχάσει...