Τζιμ Άνταμς - Ο παιδικός μας φίλος...

Τζιμ Άνταμς…

Ένας ήρωας που σημάδεψε τα παιδικά μας χρόνια.

Ένα νεαρό παλικάρι, με το οποίο ταυτιστήκαμε, ζήσαμε απίστευτες περιπέτειες, κινδυνεύσαμε μαζί του και με την φαντασία μας πολεμήσαμε δίπλα του, τους αμετανόητους κακούργους και τις ορδές των Ινδιάνων…

Ο Τζιμ, δεν ήταν ξένος για μας. Ήταν ο φίλος, ο κολλητός, που μας μάγευε με τις ικανότητές του. Ήταν ο μεγάλος μας αδελφός, τον οποίο θαυμάζαμε και τον παρακολουθούσαμε με ανοιχτό το στόμα να κατορθώνει πράγματα απίστευτα!

Θυμάμαι, την πρώτη φορά που διάβασα ένα τεύχος με τις περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Πόσο εντύπωση μου είχε κάνει! Αυτόματα, μου γεννήθηκαν και πολλές απορίες… Ποια ήταν αυτά τα τόσο σπουδαία παιδιά που αψηφούσαν τους κινδύνους και διακινδύνευαν τη ζωή τους για την επιβολή του νόμου;

Ξεκίνησα να διαβάζω το ένα τεύχος μετά το άλλο για να τα γνωρίσω καλύτερα. Σιγά-σιγά, αγάπησα τον Τσιπιρίπο, με τον οποίο ταίριαζα περισσότερο ηλικιακά, έμαθα τι σημαίνει ποιοτικό χιούμορ μέσα από τις γκάφες του Πεπίτο, ερωτεύθηκα –ναι, ναι– την Ντιάνα, την καταπληκτική αυτή αμαζόνα και λάτρεψα τον Τζιμ, το καταπληκτικό Ελληνόπουλο!

Παράλληλα, γνώρισα μέσα από τις ιστορίες, τον υπέροχο κόσμο της Άγριας Δύσης, που τόσο πολύ με μάγευε.

Όταν τύχαινε, κάποιο τεύχος να μην είναι αυτοτελές, περίμενα με μεγάλη αγωνία την επόμενη εβδομάδα που θα αγόραζα το επόμενο για να μάθω τη συνέχεια. Στο μεταξύ, τα βράδια που ξάπλωνα στο κρεβάτι μου, πριν με πάρει ο ύπνος, έπλαθα με την φαντασία μου την συνέχεια, φτιάχνοντας περιπετειώδη σενάρια με τους αγαπημένους μου ήρωες. Το φοβερό είναι πως, όταν τελικά έπαιρνα στα χέρια μου το καινούριο τεύχος, έμενα και πάλι με ανοιχτό το στόμα διαβάζοντάς το! Τόσο αναπάντεχη ήταν η εξέλιξη, που ούτε κι εγώ δεν την είχα φανταστεί… Κι ο Τζιμ Άνταμς, ξεπερνούσε πάντα τις προσδοκίες μου. Ήταν απίστευτος…

Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, κάθε τι που έχει να κάνει με το Φαρ-Ουέστ μου τραβάει αυτόματα την προσοχή. Ταινίες γουέστερν, περιοδικά κόμικς κτλ.

Συνεχίζω να διαβάζω περιπέτειες με τον Τζιμ Άνταμς και την παρέα του. Αν και τώρα μπορώ να εντοπίσω αδυναμίες στα σενάρια ή και κάποια λάθη, παρόλα αυτά, ο αγαπημένος μου ήρωας δεν ξεθωριάζει στα μάτια μου. Ο Τζιμ Άνταμς συνεχίζει να είναι το ίδιο σπουδαίος, τα όποια λάθη των συγγραφέων ήταν αποκλειστικά δικά τους λάθη, που δεν θα τα έκανε στην πραγματικότητα το Ελληνόπουλο…

Μπορεί οι εποχές να άλλαξαν, τα σημερινά παιδιά να έχουν πολύ διαφορετικούς ήρωες (ακούω κάτι για Γιούγκεό, Ντίτζιμον και Σάκις), όμως εγώ δεν τους καταλαβαίνω… Φαντάζομαι ούτε κι εσείς…

Εμείς, μπορεί να θεωρούμαστε λίγο παλιομοδίτες σήμερα, όμως δεν μας πειράζει καθόλου! Η επαφή μας με την νέα τεχνολογία, έρχεται ως επακόλουθο της αναζήτησής μας για κάθε τι παλιό… Λίγο οξύμωρο, ε; Να ψάχνεις το παλιό, με ότι πιο σύγχρονο… Έτσι χανόμαστε στο διαδίκτυο, αναζητώντας εξώφυλλα παλιών περιοδικών ή επαφή με κάποιον άλλον άνθρωπο με τις ίδιες αντιλήψεις…

Σε μια εποχή που οι εξελίξεις τρέχουν ραγδαία, θέλω να ξεκλέβω λίγο χρόνο και να ζω με τους δικούς μου ρυθμούς.

Αρκετά σας κούρασα, όμως, ώρα να πάω για ύπνο. Θα ξαπλώσω, πάλι, έχοντας στο χέρι ένα τεύχος του Μικρού Σερίφη για να διαβάσω ξανά κάποια περιπέτεια του αγαπημένου μου ήρωα…

Και πάνω εκεί που θα κλείνουν τα μάτια μου, ίσως να νιώσω ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο… Θα’ ναι –χωρίς άλλο– το χέρι του παιδικού μου φίλου, του Τζιμ… Ένα σημάδι που θα μου δίνει δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια…

Πλαφουτζής Παναγιώτης

για το "Club Φίλων Μικρός Σερίφης Magazine" (τεύχος 7)