O σατανικός βεζίρης Ιζνογκούντ, ο πιο αστείος και ανίκανος δολοπλόκος όλων των εποχών, έχασε το Σάββατο που μας πέρασε και τον δεύτερο «πατέρα» του, τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), στα 81 του χρόνια.
Οι Ζαν Tαμπαρί και Ρενέ Γκοσινί δημιούργησαν έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες κόμικς όλων των εποχών και μέσα από αυτόν καθιέρωσαν το γνωστό (σε όλο τον κόσμο) σλόγκαν «θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη» εκφράζοντας την απληστία του ανθρώπου που κάνει τα πάντα προκειμένου να αποκτήσει εξουσία.
Το 1962, ο Ταμπαρί, γνωστός ήδη στον χώρο του από τις σειρές Richar et Charline, Totoche, Corine et Jeanneot κ.ά. γνώρισε τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί (του Asterix) και μαζί έφτιαξαν τον φιλόδοξο ήρωα που είχε κάνει στόχο της ζωής του να ανατρέψει τον χαλίφη της Βαγδάτης Χαρούν Ελ Πουσάχ (παράφραση του Χαρούν Αλ Ρασίντ) και να γίνει ο ίδιος χαλίφης. Ο Ιζνο γνώρισε τεράστια επιτυχία σ' όλο τον κόσμο και ο Ζαν Ταμπαρί συνέχισε να γράφει τις περιπέτειές του και μετά τον θάνατο του Γκοσινί το 1977.
«Το όνομα Ιζνογκούντ» έλεγε σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Ζαν Ταμπαρί «αλλά και η περίφημη φράση "θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη" είναι του Γκοσινί. Τα γραφικά των ηρώων και το περιβάλλον είναι δικά μου».
Η συνεργασία τους διήρκεσε 15 χρόνια και ήταν αρμονικότατη. «Αγαπούσα και γέλαγα με τα σενάριά του και εκείνου του άρεσαν τα σχέδιά μου. Ηταν επαγγελματίας και αστείος στην προσωπική του ζωή».
Κάθε καλλιτεχνικό δημιούργημα εκφράζει -και πρέπει να εκφράζει- την εποχή του κι έτσι συνέβη και με τον Ιζνο. Το 1962, έλεγε ο Ταμπαρί, δεν υπήρχε κόμικς για τις Χίλιες και Μία Νύχτες, γι' αυτό και αποφάσισαν να κάνουν τον ήρωά τους Ανατολίτη και να τον τοποθετήσουν στο Ιράκ (Βαγδάτη). Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αναφέρονταν μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή, γιατί «ο Ιζνο θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε κοινωνία, σε οποιαδήποτε χώρα και εποχή. Και βέβαια δεν είναι κατακριτέα η φιλοδοξία του, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιεί για να φτάσει εκεί που θέλει».
Τα λογοπαίγνια και το χιούμορ που είχε ο Αστερίξ είναι εμφανή -λόγω Γκοσινί- και στον Ιζνογκούντ (άλλωστε is no good σημαίνει «δεν είναι καλός» στα αγγλικά) αν και η μετάφραση των λογοπαιγνίων από τα γαλλικά σε άλλη γλώσσα δεν ήταν εύκολη υπόθεση για να βγει το νόημα και κυρίως το χιούμορ του Γκοσινί.
Παρ' όλα αυτά ο Ιζνο είχε τεράστια απήχηση σε όλο τον κόσμο και όταν πέθανε ο Γκοσινί, ο Ταμπαρί αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του (όπως έκανε ο Αλμπέρ Ουντερζό με τον Αστερίξ). Κι ενώ η περίοδος Γκοσινί - Ταμπαρί χαρακτηριζόταν από την κυκλοφορία άλμπουμ που περιείχαν πολλές μικρές ιστορίες, ο Ταμπαρί έδωσε νέα κατεύθυνση στη σειρά, με το να αφιερώνει κάθε άλμπουμ σε μια ιστορία με συγκεκριμένο κόνσεπτ.
Επιμέλεια: Χάρη Ποντίδα
Από το http://www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου