Subbuteo. Η γνωριμία μου με το επιτραπέζιο ποδόσφαιρο…

Όταν ήμουν πιτσιρικάς, η εικόνα που υπήρχε για το Subbuteo στο μυαλό μου ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τα πράσινα κουτιά που έβλεπα στις βιτρίνες των καταστημάτων παιχνιδιών της γειτονιάς μου. Πάντα υπήρχε η απορία για το τι ακριβώς ήταν αυτό το παιχνίδι, όμως δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να αγοράσω κάτι σχετικό –ίσως θεωρούσα ότι δεν συμβάδιζε και με την ηλικία μου! Φευ!
Μέχρι που κάποια 25η Μαρτίου (δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά), ημέρα γενεθλίων του αδελφού μου, ο πατέρας μου μας έφερε σαν δώρο ένα μεγάλο κουτί Subbuteo! Η εντυπωσιακή ποδοσφαιρική εικόνα πάνω στο κουτί σε προϊδέαζε θετικά και όταν το ανοίξαμε δεν απογοητεύτηκα από το περιεχόμενο.

Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα start kit του παιχνιδιού, το οποίο περιείχε δύο ομάδες των 11 παιχτών (μια με άσπρη-μπλε εμφάνιση και μία με άσπρη-κόκκινη), δύο πλαστικές εστίες με δίχτυ, καθώς και τρεις πλαστικές μπάλες.
Τα πρώτα παιχνίδια με τον αδελφό μου δεν θα μπορούσες να τα χαρακτηρίσεις ακριβώς «αγώνες». Πάνω στη μοκέτα του σαλονιού, χωρίς κανόνες, να κυνηγάμε με τα παιχτάκια την μπάλα μόνο και μόνο για να βάλουμε γκολ!
Επειδή, ακριβώς, παίζαμε χωρίς κανόνες, σύντομα το ενδιαφέρον μας μειώθηκε, μέχρι που το κουτί του Subbuteo άρχισε να στολίζει μόνιμα το ψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης.
Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι που άκουσα έναν από τους καλύτερους φίλους μου στο σχολείο (Γυμνάσιο πηγαίναμε τότε) να αναφέρει ότι έφτιαξε γήπεδο Subbuteo! Μέχρι τότε στημένο γήπεδο του συγκεκριμένου παιχνιδιού είχα δει μόνο στους διαφημιστικούς καταλόγους…

Όταν του είπα ότι εγώ είχα μια κάποια επαφή με το θέμα, ένιωσε ότι βρήκε έναν μελλοντικό συμπαίκτη και σύντομα βρέθηκα ένα απόγευμα μαζί του στο κοντινό μας παιχνιδάδικο να αγοράζω την πρώτη μου ομάδα Subbuteo.
Αν δεν κάνω λάθος, την πλήρωσα τότε 800 δραχμές. Και ποια ομάδα αγόρασα, ανάμεσα στις δεκάδες που υπήρχαν στα ράφια του καταστήματος; Τον Άρη Θεσσαλονίκης! Όχι επειδή ήμουν οπαδός του συγκεκριμένου συλλόγου αλλά επειδή ήθελα να πάρω μια ελληνική ομάδα κι από αυτές που βρισκόταν εκεί, αυτή είχε την ομορφότερη εμφάνιση (κίτρινες μπλούζες-μαύρα σορτσάκια).
Το ίδιο εκείνο βράδυ παίξαμε και τον πρώτο «επίσημο» αγώνα μας! Έχασα 1-0 αλλά αυτό δεν μ’ ένοιαζε καθόλου. Εγώ είχα τόσο εντυπωσιαστεί που γνώρισα τις πραγματικές δυνατότητες αυτού του παιχνιδιού, που το μόνο που ήθελα ήταν να παίξω και να ξαναπαίξω!
Έτσι τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους… Με μπροστάρη τον καλό μου φίλο, μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά άτομα και διοργανώσαμε τα δικά μας πρωταθλήματα και κύπελλα! Στατιστικά αγώνων, σκόρερ, επιβραβεύσεις, ενώ κάποια περίοδο είχαμε πωρωθεί τόσο πολύ που κρατάγαμε ο καθένας το δικό του αρχείο με το φύλλο του κάθε αγώνα!

Συγκεντρωνόμασταν στην αυλή ενός σπιτιού ή (κυρίως τον Χειμώνα) σε ένα μικρό υπόγειο που βρισκόταν σε μόνιμη βάση στημένο το γήπεδο. Νέες γνωριμίες, ανταγωνισμός, ευγενής άμιλλα… Κάποια από τα καλά του επιτραπέζιου ποδοσφαίρου. Όπως όλα τα αθλήματα –γιατί άθλημα το θεωρούσαν πάντα όσοι ασχολιόντουσαν με αυτό– απαιτούσε αλληλοσεβασμό, ομαδικότητα (με την ευρεία έννοια) και… σκληρή προπόνηση!
Είχαμε τυπωμένους τους κανονισμούς του παιχνιδιού, ώστε να προστρέχει σ’ αυτούς ο εκάστοτε διαιτητής αν χρειαζότανε. Εντυπωσιαζόμασταν αν διαβάζαμε κανένα αφιέρωμα για το Subbuteo σε κάποιο περιοδικό (Μπλεκ, Αγόρι κτλ). Μας εξίταρε όλους τότε η είδηση πως το αγαπημένο μας παιχνίδι είχε προταθεί να συμπεριληφθεί στα Ολυμπιακά Αγωνίσματα! Κάτι που δεν συνέβη, δυστυχώς, ποτέ…
Αντίθετα, κάτι έγινε με την εταιρεία που κατείχε τα δικαιώματα του παιχνιδιού και αυτό σιγά-σιγά εξαφανίστηκε από τα μαγαζιά. Πλέον, αν ήθελες καινούρια ομάδα θα έπρεπε να την παραγγείλεις από το εξωτερικό μέσω ίντερνετ!

Τα χρόνια περάσανε, εμείς μεγαλώσαμε, χαθήκαμε… Οι ομάδες του Subbuteo χώθηκαν σε κάποιο ντουλάπι, σε κάποιο πατάρι ή δόθηκαν σε κάποιο άλλο παιδάκι να παίζει…
Κάποια στιγμή, πριν λίγα χρόνια, ξαναείδα καινούριες συσκευασίες του παιχνιδιού σε κάποιο πολυκατάστημα. Μόνο που μου ξένισαν λίγο καθώς παρατήρησα ότι τα παιχτάκια δεν ήταν πλαστικά άλλα χάρτινα… Δεν ασχολήθηκα καθόλου με το θέμα…
Πρόσφατα, σχετικά, έμαθα ότι εκείνος ο καλός μου φίλος που είχε σταθεί αφορμή να γνωρίσω τον κόσμο του Subbuteo, συνέχιζε να ασχολείται με το άθλημα! Πλέον συγκαταλέγεται στους καλύτερους Έλληνες παίχτες και διεκδικεί με αξιώσεις κάθε χρόνο το πρωτάθλημα Ελλάδος!
Του έχω υποσχεθεί, βέβαια, ότι θα πάω να παρακολουθήσω έναν αγώνα του!

Η ζωή, φυσικά, επιφυλάσσει εκπλήξεις και –μην χαμογελάτε ειρωνικά– κάποιες από αυτές είναι ευχάριστες! Έτσι, ένα Σάββατο που είχα πάει στο super market για τα ψώνια της εβδομάδας, το μάτι μου έπεσε σε ένα ράφι με ομάδες Subbuteo! Όταν πλησίασα διαπίστωσα πραγματικά ότι δεν είχα κάνει λάθος, είχα μπροστά μου το κλασσικό παιχνίδι, μόνο που τώρα ονομάζονταν Total Soccer! Εκεί υπήρχαν εκτός από διάφορες ομάδες (ανάμεσά τους η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός), υφασμάτινο γήπεδο, τέρματα και μπάλες!
Χάρηκα, συγκινήθηκα και το πήρα απόφαση: το γήπεδο που δεν είχα καταφέρει να φτιάξω μικρός, θα το έφτιαχνα τώρα! Για να μην σας τα πολυλογώ, αφού αγόρασα τα κατάλληλα υλικά, αφιέρωσα μια Κυριακή και κατάφερα να ολοκληρώσω ένα παιδικό μου όνειρο!
Όταν το γνωστοποίησα σε φίλους και γνωστούς βρήκα μεγάλη ανταπόκριση! Ήδη έχουμε ξεκινήσει φιλικούς αγώνες, ενώ ετοιμάζουμε και το πρώτο μας πρωτάθλημα!
Παλιμπαιδισμός; Ίσως…

Τις δύσκολες αυτές εποχές που περνάμε, ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει επειδή ψάχνουμε κάποια διαλλείματα από την σκληρή καθημερινότητα; Το να γυρίζουμε για λίγο πίσω το χρόνο με διάφορους τρόπους, είναι κάτι που το επιζητούμε πλέον όλοι. Και το Club μας γεννήθηκε μέσα από μια τέτοια διεργασία… Τώρα, λοιπόν, εκτός από τα παλιά περιοδικά ή τα βιβλία, σας προτείνουμε έναν ακόμα τρόπο διαφυγής…
Μην διστάζετε και μην το καθυστερείτε! Γυρίστε τη μηχανή του χρόνου πίσω και δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να βρει μια όμορφη διέξοδο… Το Subbuteo λειτουργεί και ως… αγχολυτικό!...

Πλαφουτζής Παναγιώτης

Περισσότερες πληροφορίες για το Total Soccer μπορείτε να αναζητήσετε στην επίσημη ιστοσελίδα του παιχνιδιού:
http://www.totalsoccer.gr