Ποιοι είναι οι τέσσερις νεκροί σκιτσογράφοι της "Charlie Hebdo"

Ο George Wolinski είναι ο πιο γνωστός παγκοσμίως από τους τέσσερις και αγαπημένος στους Έλληνες αναγνώστες που τον γνώρισαν κυρίως μέσα από τα περιοδικά «Μαμούθ» και «Βαβέλ» αλλά και από τα βιβλία «Σκέψεις» και «Ανοιχτή επιστολή στη γυναίκα μου». Ο ίδιος έπεσε νεκρός μαζί με τους Charb, Cadut και Tignous, από τις σφαίρες των δραστών που μιλούσαν άπταιστα γαλλικά και είπαν ότι είχαν σχέσεις με την Αλ Κάιντα. Πρόκειται για τέσσερις από τους σπουδαιότερους σκιτσογράφους του κόσμου...

George Wolinski

Ο George Wolinski γεννήθηκε το 1934 στην Τύνιδα. Το 1960 διέκοψε τις αρχιτεκτονικές του σπουδές και άρχισε να δημοσιεύει σκίτσα του στο ιστορικό περιοδικό κόμικς "Hara-Kiri". Τον Μάη του '68 ίδρυσε το σατιρικό περιοδικό "L' Emrage" σε συνεργασία με τον Sine. Σκίτσα του δημοσιεύονταν στη "Liberation" και στο εβδομαδιαίο "Paris-Match". Μαζί με τον Charb, τον Cabu και τον Tignous ήταν από τα βασικά στελέχη της εφημερίδας "Charlie Hebdo".

Charb

Ο άθεος, κομμουνιστής και άφοβος γελοιογράφος-αρχισυντάκτης της "Charlie Hebdo", ο Stephane Charbonnier (Charb) έφυγε από τη ζωή πιστός στις αρχές του, υπηρετώντας την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Ο 47χρονος διάσημος σκιτσογράφος που, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, είχε πλούσια καριέρα, ήταν γνωστός για τα πολιτικού περιεχομένου σκίτσα του, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την καταιγίδα που ξέσπασε το 2011 με τα σκίτσα για τον Μωάμεθ. Τότε ο Charb είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να ζω και να έχω πέσει στα γόνατα». Ο Charb ξεκίνησε να σκιτσάρει -από μαθητής ακόμη- στην "Κονφλάνς Σεντ Ονορίν", καθώς βαριόταν τα μαθηματικά και τα πρώτα του σκίτσα δημοσιεύθηκαν ενώ δεν είχε ακόμη τελειώσει το λύκειο. Εργάστηκε σε ουκ ολίγα έντυπα, γνωστά και μη, όμως η συνεργασία που τον έφερε στο προσκήνιο ήταν αυτή με το σατιρικό έντυπο "Charlie Hebdo" το 1992, στο οποίο ήταν αρχισυντάκτης από το 2009, και έγραφε την στήλη «Ο Charb δεν αγαπά τους ανθρώπους».

Cabu

Μαζί με τον Wolinski, ο Jean Cabut (Cabu) ήταν εμβληματικές φυσιογνωμίες της γαλλικής σκιτσογραφίας. Ο Cabu, όπως και ο Wolinski, έζησαν από κοντά και αποτύπωσαν με το πενάκι τους σημαντικά ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης γαλλικής ιστορίας, γεγονότα που τους διαμόρφωσαν και ως δημιουργούς. Ο γεννημένος το 1938 Cabu πήρε μέρος παρά τη θέλησή του στον πόλεμο της Αλγερίας, σκιτσάροντας για το περιοδικό του γαλλικού στρατού "Bled" και για το "Paris-Match". Η εμπειρία του αυτή τον έκανε αντιμιλιταριστή και τον έφερε κοντά σε αναρχικές ιδέες όσον αφορά τις κοινωνικές σχέσεις. O Cabu τη δεκαετία του 1960 ήταν ένας από τους ιδρυτές του περιοδικού "Hara-Kiri" (πρόδρομου του "Charlie Hebdo"), ενώ τις δεκαετίες 1970-1980 απέκτησε αναγνωρισιμότητα εξαιτίας της συνεργασίας του με παιδικά προγράμματα σε τηλεοπτικό κανάλι. Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια συνεργαζόταν με αρκετά έντυπα μεταξύ των οποίων το "Charlie Hebdo" και το "Le Canard enchaine". Παρότι έχει κατηγορηθεί για σεξιστικά αστεία, ο Cabut είχε ως στόχο ακριβώς την αποδόμηση του σεξισμού.

Tignous

35 χρόνια στην πρώτη γραμμή. Ο Bernard Verlhac, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Tignous, αν και νεότερος από τον Cabu και τον Wolinski, ήταν ένας από τους πιο γνωστούς και αναγνωρίσιμους σκιτσογράφους και καρικατουρίστες της Γαλλίας. Ο 57χρονος σκιτσογράφος ξεκίνησε να δημοσιεύει σκίτσα από το 1980. Μετά το ξεκίνημά του στο σκίτσο και το κόμικς, δημοσιεύει το 1990 τα πρώτα του σχέδια που είχαν ως θέμα γεγονότα της επικαιρότητας στο περιοδικό "L' Idiot International". Εν συνεχεία συνεργάζεται με το "La Grosse Bertha" και με την "Charlie Hebdo". Ο Tignous έδινε επίσης σκίτσα στο αριστερών φρονημάτων περιοδικό "Marianne" και στο καυστικό, χωρίς όμως πολιτικές κατευθύνσεις, "Fluide Glacial". Σκίτσα του έχουν δημοσιευθεί επίσης στην "l' Express", και στην ιστορική εφημερίδα της γαλλικής αριστεράς της "L' Humanite". Ο ίδιος έχει εκδώσει αρκετά άλμπουμ αλλά και βιβλία. Το 2012, σχολιάζοντας τα γεγονότα που είχαν ακολουθήσει τη δημοσίευση των σκίτσων για τον Μωάμεθ, ο Verlhac είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου: «Είναι απλά ζωγραφιές, δεν είναι πρόκληση».

Je Suis Charlie