Σκηνοθεσία: William Keighley
Σενάριο: Winston Miller, Alan Le May
Ηθοποιοί: Errol Flynn, Patrice Wymore, Scott Forbes, Guinn 'Big Boy' Williams, Dickie Jones, Howard Petrie
Ο Έρολ Φλυν, κατά τη διάρκεια της λαμπρής του καριέρας πρωταγωνίστησε σε κάποια πολύ καλά western, εκ των οποίων το συγκεκριμένο συγκαταλέγεται στα πλέον αξιόλογα. Το 1950 το είδος ήταν της μόδας στο Χόλυγουντ και το «Rocky Mountain» αποτέλεσε μια καλή επιλογή για τον ηθοποιό του οποίου η καριέρα την εποχή εκείνη σημείωνε αισθητή πτώση.
Το –ομολογουμένως– πολύ ενδιαφέρον σενάριο, μας μεταφέρει στα σύνορα της Καλιφόρνια λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Μια μικρή ομάδα επίλεκτων του Νότου με επικεφαλής το λοχαγό Lafe Barston (Φλυν), θα προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με μια ομάδα ντόπιων ενόπλων με σκοπό να ξεσηκώσουν επανάσταση στη Πολιτεία, σε μια ύστατη προσπάθεια ώστε να χτυπηθεί εκ των έσω ο στρατός των Βορείων. Μια επίθεση Ινδιάνων Σοσόνι, όμως, σε μια ταξιδιωτική άμαξα και η επιζώσα αρραβωνιαστικιά ενός υπολοχαγού των Βορείων (ο οποίος αιχμαλωτίζεται μαζί με τους άντρες του από τους Νότιους) αλλάζουν τα πλάνα της μικρής ομάδας, η οποία παγιδεύεται στο Roky Mountain και οδηγείται στη τελική αναμέτρηση με τους Ινδιάνους, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή ως το δυναμικό φινάλε.
Γυρισμένο εξ ολοκλήρου σε εξωτερικούς χώρους κι έχοντας μια στρωτή -μα δίχως εκπλήξεις- σκηνοθεσία, το φιλμ ξεχωρίζει για την άφθονη δράση, την ιδανική μουσική υπόκρουση και την εξαιρετική φωτογραφία του. Συμπαθητικές ερμηνείες, ένας Φλυν εμφανώς κουρασμένος από τις καταχρήσεις, μα αρκούντως πειστικός και ένα κλισαρισμένο μα εντυπωσιακό, επικό τέλος κάνουν το «Rocky Mountain» να φαντάζει πολύ ευχάριστο στη θέαση του ακόμη και σήμερα, δίχως αυτό να το ανάγει στις κορυφαίες στιγμές του είδους. Αν πάντως ανήκετε στους φίλους των κλασικών αμερικανικών western, αξίζει σίγουρα να το δείτε.
Κείμενο: GeorgeAdams
Επιμέλεια παρουσίασης: adamsjim
Ετυχε να το δω πρόσφατα. Δεν είναι βέβαια σαν τα σπουδαία γουέστερν του Φορντ αλλά βλέπεται πολύ ευχάριστα και σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φίλους αυτού του είδους. Επιβλητικός πάντα, ο χαρισματικός ο Ερολ Φλυν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πολλοί που "τρελαίνονται" για τον Έρολ Φλυν (ανάμεσά τους και ο φίλος GeorgeAdams). Φυσικά, είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός ο οποίος αδίκησε τον εαυτό του με κάποιες επιλογές του...
ΑπάντησηΔιαγραφήHunter, γιατί δεν ετοιμάζεις κι εσύ μια παρουσίαση ενός από τα αγαπημένα σου γουέστερν;
Θα χαρούμε πολύ να την ανεβάσουμε εδώ (φυσικά, μπορείς μετά να την ανεβάσεις και σε άλλα blog).
Με το τευχάκι που μου είπες, το ετοίμασες;
Ο ΦΛΥΝ ΓΕΜΙΖΕ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΜΕ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ, ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ, ΟΜΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ Κ ΕΣΥ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΑΝ...ΚΡΙΜΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τελικά θα κριθεί για το σύνολο αυτών. Εντούτοις, για κάποιους καλλιτέχνες σαν αυτόν, θα πρέπει να στεκόμαστε στην καλλιτεχνική τους παρουσία και όχι στην προσωπική τους ζωή. Άλλωστε αυτή τη παρουσία αγαπήσαμε. Τα υπόλοιπα τα μάθαμε πολύ αργότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεμενη ταινια με τον εξισου λατρεμενο ηθοποιο των εφηβικών μου χρονων και οχι μονο.Κριμα που ο Έρολ Φλιν ηταν τρομερα επιπόλαιος σαν ανθρωπος,θα μπορουσε να αναδείξει περισσότερες πτυχές του ταλέντου του.Είναι ελάχιστες οι ταινιες του που δεν εχω δει και το συγκεκριμένο γουεστερν ειναι για μενα το δευτερο καλυτερο που γυρισε μετα το Dodge City.Kαλό μήνα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα, φίλε μου! Πού χάθηκες εσύ; Θα είσαι ανάμεσά μας και πάλι;
ΑπάντησηΔιαγραφή