... ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ Club Φίλων ...: Εμείς προτείνουμε... 303: Η μνηστή του βασιλιά (Λογοτεχνία)

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Εμείς προτείνουμε... 303: Η μνηστή του βασιλιά (Λογοτεχνία)

Ένα παραμύθι σχεδιασμένο εκ του φυσικού

Εδώ βλάσταινε και άνθιζε καθετί που ονομάζουμε χορταρικό και λάχανο και γογγύλι και σαλατικό και μπιζέλι και φασόλι, με απαστράπτουσα λαμπρότητα και τόση μεγαλοπρέπεια που δεν περιγράφεται. Η μουσική από φλογέρες και ταμπούρλα και κύμβαλα δυνάμωνε [...] και ο κύριος Μαυροράπανος, ο μεσιέ ντε Ροκαμπόλ, ο σινιόρ ντι Μπρόκολι και ο παν Καπούστοβιτς, πλησίασαν με επισημότητα και βαθιές υποκλίσεις. "Θαλαμηπόλοι μου", είπε ο Πορφύριος φον Ωκεροδάστες χαμογελώντας και, ακολουθώντας τους λεγόμενους θαλαμηπόλους, πέρασε με τη δεσποινίδα Αννούλα μέσα από τις δύο παράλληλες σειρές που είχε σχηματίσει η Φρουρά των Κόκκινων Αγγλικών Καρότων και την οδήγησε στο κέντρο του χωραφιού, όπου δέσποζε ένας ψηλός μεγαλοπρεπής θρόνος. Γύρω από αυτόν τον θρόνο ήταν συγκεντρωμένες οι μεγάλες προσωπικότητες του βασιλείου: οι πρίγκιπες Σαλατικοί με τις πριγκίπισσες Φασόλες, οι δούκες Αγγούρηδες με τον πρίγκιπα Πεπόνη επικεφαλής, ο υπουργός Λάχανος, οι στρατηγοί Κρεμμύδης και Γογγύλης, οι δέσποινες Λαχανίδες και ούτω καθεξής, άπαντες ντυμένοι με αστραφτερότατα ενδύματα που άρμοζαν στον βαθμό και την τάξη τους. Και ανάμεσά τους έτρεχαν κάπου εκατό τρισχαριτωμένοι Μάραθοι και Λεβάντες αυλικοί και σκόρπιζαν το γλυκό άρωμά τους.

Με τη "Μνηστή του Βασιλιά" ο Χόφμαν δεν επιδιώκει να μας προσφέρει άφθονο φιλοσοφικό χιούμορ, αλλά το απόλυτο κωμικό, το γκροτέσκο. Πρωταρχικός στόχος του είναι να μας βγάλει από το ασφυκτικό πλαίσιο της καθημερινότητας και, μέσα από ένα παράξενο, σχεδόν τρελό, συνονθύλευμα μορφών, εικόνων, χρωμάτων και ήχων, να μας διασκεδάσει και να μας κάνει να γελάσουμε.

Ο Ernst Theodor Amadeus Hoffmann (1776-1822), εμβληματική μορφή του ρομαντισμού στη γερμανική λογοτεχνία έζησε στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο Κένιγκσμπεργκ της Πρωσίας από γονείς νομικούς. Από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη μουσική και τη ζωγραφική, και διακρίθηκε για τις διανοητικές του ικανότητες. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε σε διάφορες θέσεις στο πρωσικό δημόσιο. Εγκατέλειψε τη νομική για να εργαστεί ως μουσικός (έγραψε την όπερα "Undine" το 1814), μουσικοκριτικός και διευθυντής ορχήστρας. Στα τριάντα του όμως συνειδητοποίησε ότι δεν θα φτάσει ποτέ στο ύψος των μουσικών που θαύμαζε (ανάμεσά τους ο Mozart, προς τιμήν του οποίου το A.-Amadeus στην υπογραφή του), κι έτσι στράφηκε στη συγγραφή. Μετά την έκδοση των πρώτων διηγημάτων του, ο Hoffmann έγινε γρήγορα ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής του. Έγραψε πολλές ιστορίες, όπου η πραγματικότητα πλέκεται με δεξιοτεχνία με τη φαντασία αλλά και με κωμικά γεγονότα. Τα έργα του, κυρίως το "Νυχτερινά κομμάτια" (1816), ήταν από τα πρώτα έργα "φρίκης" και επηρέασαν βαθιά πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, ανάμεσά τους τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, τον Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και τον Φραντς Κάφκα, ενώ η "Δεσποινίς ντε Σκιντερί" μπορεί να θεωρηθεί ένας προάγγελος της "Μις Μαρπλ" της Αγκάθα Κρίστι. Εμπνευσμένος ίσως από τη δική του πάλη να συμφιλιώσει την καριέρα του με τις δημιουργικές του φιλοδοξίες, έδινε σε πολλούς από τους χαρακτήρες του διχασμένη προσωπικότητα, έντιμοι τη μέρα, δολοφόνοι και κλέφτες τη νύχτα. Πολλά χοροδράματα στηρίζονται σε έργα του όπως τα: "Κοπέλια" του Ντελίμπ, "Καρυοθραύστης" του Τσαϊκόφσκι και "Καρντιγιάκ" του Χίντεμιτ, ενώ πολλά άλλα διασκευάστηκαν για το θέατρο.