Στο θεατρικό σανίδι μέχρι το τέλος

Συγκίνηση για την απώλεια του Βασίλη Τσιβιλίκα
Πανελλήνια συγκίνηση για την ξαφνική απώλεια ενός καταπληκτικού ηθοποιού και εξαιρετικού ανθρώπου. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας έφυγε χθες από τη ζωή, εντελώς ξαφνικά, αφήνοντας πραγματικά ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο ελληνικό θέατρο. Ακούραστος εργάτης μιας τέχνης την οποία λάτρευε και "υπηρέτης" ενός κοινού που τον αποθέωνε σε κάθε παράσταση. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι αρκούσε να δεις έστω και μια φορά τον Βασίλη Τσιβιλίκα από κοντά, στο θέατρο, για να τον αγαπήσεις...
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στο κολέγιο της Θεσσαλονίκης και εισήχθη στη σχολή Αγγλικής φιλολογίας, την οποία όμως εγκατέλειψε για να έρθει στην Αθήνα και να ξεκινήσει την ενασχόλησή του με την υποκριτική. Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να εισαχθεί στο Θέατρο Τέχνης, σπούδασε τελικά στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη. Σημείωσε σημαντική πορεία τόσο στην κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δύο χρόνια αργότερα ο Κάρολος Κουν τον καλεί στο Θέατρο Τέχνης. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση και στα μέσα της με την πρόζα.
Η δεκαετία του 70 ήταν η περίοδος που πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν "Η θεία μου η χίπισσα", του Αλέκου Σακελλάριου.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του άλλου μας σπουδαίου ηθοποιού, Γιώργου Κωνσταντίνου:
«Ήταν κεραυνός εν αιθρία, είμαι συγκλονισμένος, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο ήταν ένας άνθρωπος υγιέστατος. Δούλεψα μαζί του τα τελευταία 4 χρόνια. Ήταν ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θαύμαζα για το κουράγιο, τη δύναμη και τα πιστεύω του, τα οποία τα υποστήριζε πάρα πολύ. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν ένας άνθρωπος "ταμένος" στο θέατρο, ήταν όλη του η ζωή. Λυπάμαι γιατί πραγματικά για εμάς είναι μια μεγάλη απώλεια».

Με την ελπίδα οι νέοι ηθοποιοί να του μοιάσουν, ευχόμαστε καλό ταξίδι στον αγαπημένο Βασίλη...

Π.Π.