Η.Π.Α., 1958, 124΄, Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock, Ηθοποιοί: James Stewart, Kim Novak, Barbara Bel Geddes, Tom Helmore
Το Vertigo είναι το πιο πυκνό, παράξενο, υποβλητικό, όμορφο και δουλεμένο έργο του μέγιστου Άλφρεντ Χίτσκοκ και σίγουρα μια από τις δέκα καλύτερες ταινίες από καταβολής του κινηματογράφου. Ανήκει στην ωριμότερη μα και σημαντικότερη περίοδο του σκηνοθέτη, εκείνη που μας χάρισε άφθαρτα στο χρόνο αριστουργήματα όπως τα Rear window (Σιωπηλός μάρτυς), North by Northwest (Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων) και Psycho (Ψυχώ).
Περίληψη: Ο Σκότι (James Stewart), έχοντας παραιτηθεί από το αστυνομικό Σώμα μετά από ένα ατύχημα (που κόστισε τη ζωή σ’ ένα συνάδελφο του) και πάσχοντας από υψοφοβία, δέχεται τη πρόταση ενός παλιού του γνώριμου να αναλάβει τη παρακολούθηση της συζύγου του τελευταίου, Μαντλέν (θεά η Κιμ Νόβακ!) η οποία μοιάζει να έχει στοιχειωθεί από το πνεύμα μιας νεκρής. Ο πρώην αστυνομικός ερωτεύεται παράφορα τη ψυχρή, απόμακρη, όσο και γοητευτική γυναίκα, όταν ξαφνικά αυτή αυτοκτονεί πέφτοντας από ένα καμπαναριό, ενώ ο Σκότι –λόγω της πάθησης του– αποτυγχάνει να τη σώσει (για δεύτερη φορά).
Αρκετό καιρό μετά, ο πρωταγωνιστής γνωρίζει μια φανταχτερή υπάλληλο, τη Τζούντι Μπάρτον (η Κιμ Νόβακ ξανά) η οποία μοιάζει εκπληκτικά στη νεκρή! Συνάπτει σχέση μαζί της, ενώ προσπαθεί απελπισμένα να τη μεταμορφώσει (εξωτερικά) στη νεκρή Μαντλέν. Τι υπάρχει όμως πίσω απ’ όλα αυτά; Η τραγική αποκάλυψη του μυστήριου δε δίνεται παρά μόνο στη τελική αξέχαστη σεκάνς στο καμπαναριό!
Η νοσηρή ατμόσφαιρα που διαπνέει τη ταινία καθ’ όλη τη διάρκεια της, οι σαφείς αναφορές στο φανταστικό όσο και στη νεκροφιλία, η άστατη ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή και οι πρωτοποριακές οπτικές της κάμερας είναι μερικά μόνο από τα στοιχειά εκείνα που προσδίδουν μια μοναδική αίσθηση απόκοσμης γοητείας στο Δεσμώτη του Ιλίγγου.
Στην εποχή της προβολής της, η ταινία έτυχε σχετικά χλιαρής υποδοχής από κοινό και κριτικούς. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια (υπήρχαν πολλά προβλήματα με τα πνευματικά δικαιώματα) ώστε να επαναξιολογηθεί και να αναγνωριστεί η τεράστια άξια αυτού του μοναδικού κινηματογραφικού έργου.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει, τέλος, στην υπέροχη μουσική επένδυση του Bernard Hermann –μόνιμου σχεδόν συνεργάτη του Χίτσκοκ επί σειρά ετών– ο οποίος συνέθεσε για το Vertigo ένα πανέμορφο, ονειρικό soundtrack που μένει αξέχαστο…
Όπως ακριβώς και η ταινία…
Trailer της ταινίας μπορείτε να δείτε εδώ:
Επιμέλεια: Χρήστος Νάστος
Για μένα μέσα στις 3 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Απλά και ξάστερα. Συγκλονιστική. Θυμάμαι ακόμη το δέος που ένιωσα όταν φοιτητής στην Αθήνα, στα μέσα τις δεκ του 80 κυκλοφόρησαν με νέες κόπιες 5 ταινίες του Χίτσκοκ. Το κακό είναι ότι είδα αυτήν πρώτη και οι υπόλοιπες μου φάνηκαν μέτριες. Και μιλάμε για ταινιάρες. Σαφώς ανώτερο του Ψυχώ και του Σιωπηλού Μάρτυρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σε όλους, παιδιά! Εγώ, Hunter, είχα φάει κόλλημα με "Τα πουλιά" του Χίτσκοκ (θα παρουσιαστεί σύντομα). Την είχα δει παιδάκι και μου είχε μείνει. Αφού, ακόμα και σήμερα, όταν βλέπω μαζεμένα πουλιά πάνω σε σύρματα, μου έρχονται στο μυαλό οι σκηνές από την ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σας, παιδιά! Πραγματικά εξαιρετική ταινία! Κλασσική και δεν πρέπει να λείπει από καμία ταινιοθήκη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα μιλάμε για κλασσικά κινηματογραφικά κι αγαπημένα. Όποια λίστα δημοσιεύτηκε, ή θα δημοσιευτεί ποτέ, που περιέχει τις κορυφαίες στιγμές της έβδομης τέχνης, έχει και θα έχει πάντα στις πρώτες μάλιστα θέσεις, το διαχρονικό αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ, με τα υπέροχα πλάνα και την ατμοσφαιρική μουσική. Οι ερμηνείες δεν χρειάζονται ανάλυση. Τίποτε δεν χρειάζεται ανάλυση σε φίλμ σαν κι αυτό! Απλά τα βλέπεις και τα ζεις ταυτόχρονα. Για να μην ξεχνιώμαστε, η ματαιοδοξία και το εκκεντρικό στυλ του σκηνιθέτη, τον φέρνει για ελάχιστα δευτερόλεπτα μπροστά μας, σε μια μόλις σκηνή. Την θυμάστε; Παναγιώτη, αυτές οι παρουσιάσεις μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στο ράφι με τις all time classic ταινίες και σε ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι` αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ
Σκηνή όλα τα λεφτά, ο Τζαίημς Στιούαρτ αιωρούμενος στο ρολόι και από κάτω το χάος...!