Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Οι ταινίες που αγαπήσαμε 2 - Ο εξορκιστής (The exorcist)


Η.Π.Α., 1973, 133’, Σκηνοθεσία: William Friedkin, Σενάριο: William Peter Blatty, Μουσική: Jack Nitzchke, Ηθοποιοί: Ellen Burstyn, Max von Sydow, Lee J. Kobb, Linda Blair, Jason Miller

Η ταινία που όταν πρωτοπροβλήθηκε, έσπασε τα ταμεία! Θεωρείται από πολλούς η τρομακτικότερη ταινία όλων των εποχών!
Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο του William Peter Blatty, που και αυτός με τη σειρά του βασίστηκε σε ένα αληθινό περιστατικό του πρόσφατου παρελθόντος. Πιο συγκεκριμένα στον τελευταίο επίσημο καθολικό εξορκισμό στις ΗΠΑ, την άνοιξη του 1949. Η βασική διαφορά είναι ότι στην ταινία έχουμε ένα κορίτσι να είναι το υποκείμενο του εξορκισμού, ενώ στην αληθινή ιστορία έχουμε αγόρι.


Η Regan λοιπόν, ένα καθώς πρέπει και με τρόπους κορίτσι, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο επιθετική και οξύθυμη και να αλλάζει μέρα με τη μέρα ακόμα και εμφανισιακά. Προς το χειρότερο βέβαια! Οι γιατροί δεν μπορούν να διαγνώσουν τι δεν πάει καλά με το κορίτσι, και όταν η κατάσταση ξεφεύγει τελείως από τον έλεγχο, η μητέρα θα καταφύγει στον ελληνικής καταγωγής ιερέα Karras (Jason Miller), ο οποίος βλέποντας την περίπτωση, δεν έχει καμιά αμφιβολία περί του ότι ο Σατανάς κατοικεί μέσα στο άτυχο παιδί. Θα καλέσουν έναν γνωστό για τις επιδόσεις του εξορκιστή, τον επονομαζόμενο πάτερ Μέριν. Συγκεντρώνοντας όλα τα αποθέματα πίστης που έχουν μέσα τους, οι δυο ιερείς θα προσπαθήσουν να βγάλουν το Δαίμονα μέσα από το κορίτσι.
Χωρίς υπερβολές, πρόκειται ίσως για τη σημαντικότερη ταινία τρόμου όλων των εποχών. Ο "Εξορκιστής" δεν απέκτησε τυχαία τη φήμη που τον συνοδεύει όλα αυτά τα χρόνια. Πρόκειται για μια ταινία τρόμου με μεγάλες αρετές.
Πρώτα από όλα, η ένταση κλιμακώνεται την κατάλληλη στιγμή. Ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά. Έπειτα, ο Φρίντκιν, αντίθετα από τους κινηματογραφιστές που προσπάθησαν τα επόμενα χρόνια να τον αντιγράψουν, δεν χρησιμοποίησε τις τρομακτικές σκηνές κατά κόρον, αλλά τόσο όσο χρειαζόταν για να τρομάξει το κοινό. Με άλλα λόγια, δεν εκβίασε το φόβο του θεατή. Τον έκανε φυσικό επακόλουθο. Τα δε ειδικά εφέ δεν χρησιμοποιήθηκαν με διάθεση εντυπωσιασμού, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, αλλά για λόγους ουσίας. Είναι τόσο ανοίκειο, τόσο ανατριχιαστικό το γεγονός του δαιμονισμού της μικρής ηρωίδας που, αν γινόταν κατάχρηση στα εφέ, θα έχανε τη δύναμή του. Μεγάλη προσοχή έχει δοθεί και στο ηχητικό επίπεδο, όπου οι καθημερινοί ήχοι ενός κοριτσίστικου δωματίου αποκτούν μια εξωπραγματική χροιά.


Ο εξορκιστής έγινε η πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου όλων των εποχών και είχε σημαντική επιρροή στο κοινό, εισπράττοντας 402.500.000 δολάρια παγκοσμίως. Εισέπραξε απροσδόκητα καλές κριτικές και ήταν υποψήφιο για δέκα βραβεία Όσκαρ.
Τρεις δεκαετίες σχεδόν αργότερα, βλέποντας προφανώς ο Μπλέιτι διάφορες παλιές ταινίες να επανεκδίδονται, πρόσθεσε κάποιες σκηνές που είχαν κοπεί στο αρχικό μοντάζ, εξασφάλισε τη σιωπηλή συμφωνία του Φρίντκιν -ο οποίος, πάντως, είχε δηλώσει παλαιότερα πως ήταν υπέρ της αρχικής εκδοχής- και έβγαλε ξανά τον "Εξορκιστή" στις αίθουσες. To director's (ή μήπως πρέπει να πούμε το producer's) cut της διάσημης ταινίας τρόμου, είναι κατά 11 λεπτά μεγαλύτερο από την αρχική εκδοχή και έχει υποστεί εκ νέου φροντίδα στον ήχο. Περιλαμβάνει κάποιες επιπλέον σκηνές, μεταξύ των οποίων και ένα βιαστικό κατέβασμα της σκάλας από τη μικρή δαιμονισμένη, σε θέση "γέφυρας". Επίσης, η τελική σκηνή έχει απλωθεί, δίνοντας μια κάπως εύθυμη νότα στο φινάλε.


Το θέμα είναι πως αν κάποιος που είχε δει παλαιότερα την ταινία και την θυμάται σαν τρομακτική εμπειρία, την ξανάβλεπε σήμερα, μάλλον θα την απομυθοποιούσε. Έχουν δει, πια, τόσα τα μάτια μας στον κινηματογράφο…
Το trailer της ταινίας μπορείτε να το δείτε εδώ:



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...