Θα αναφερθούμε σήμερα σε μια από τις πιο παλιές περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Πρόκειται για την ιστορία με τον τίτλο «Λος Ίντιος», που πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος 121 του Μικρού Κάου-μπόυ, το μακρινό καλοκαίρι του 1968! Συγγραφέας, φυσικά, είναι ο Κώστας Φωτεινός (Πότης Στρατίκης).
Υπόθεση: Σε ένα στρατιωτικό οχυρό επιτίθενται ένα βράδυ Ινδιάνοι και σκοτώνουν όλους τους στρατιώτες αλλά και όσους πολίτες βρισκόταν μέσα σε αυτό. Όταν τα τέσσερα παιδιά θα φτάσουν στο οχυρό, θα ακολουθήσουν τα ίχνη των ερυθρόδερμων και θα ανακαλύψουν ότι εκείνοι συναντήθηκαν, μετά την επίθεση, με μια ομάδα λευκών! Τα παιδιά θα ακολουθήσουν τα ίχνη των ερυθρόδερμων και αφού τους βρουν θα δώσουν μάχη μαζί τους και θα τους εξουδετερώσουν όλους! Έπειτα θα προσπαθήσουν να προλάβουν και τους λευκούς συνενόχους τους για να τους τιμωρήσουν, μιας και απ’ ότι φαίνεται εκείνοι ήταν που τους προμήθευσαν με όπλα… Όμως, η τύχη δεν θα εξακολουθήσει να είναι με το μέρος τους…
Κριτική: 2/5
Το πρωτότυπο με την ιστορία αυτή (από συλλεκτικής άποψης), είναι ότι ξαναδημοσιεύθηκε όχι μόνο στον Μικρό Αρχηγό (όπως οι περισσότερες περιπέτειες της πρώτης περιόδου του περιοδικού), αλλά και στον ίδιο τον Μικρού Κάου-μπόυ, με αλλαγμένο τον τίτλο! Αν έχετε διαβάσει την ιστορία με τον τίτλο «Το ιππικό έφτασε αργά» (Μ.Κ. 517 και 917), μην ψάχνετε ομοιότητες και διαφορές. Είναι ακριβώς η ίδια περιπέτεια!
Για να είμαστε ακριβείς, παραθέτουμε εδώ όλες τις εκδόσεις της ιστορίας με χρονολογική σειρά:
1η: Λος Ίντιος (Μ.Κ. 121)
2η: Λος Ίντιος (Μ.Α. 57)
3η: Το ιππικό έφτασε αργά (Μ.Κ. 517)
4η: Λος Ίντιος (Μ.Α. 389)
5η: Το ιππικό έφτασε αργά (Μ.Κ. 917)
6η: Λος Ίντιος (Μ.Α. 662)
Το εξώφυλλο που δημοσιεύουμε είναι της 3ης έκδοσης, ενώ η εσωτερική εικόνα της 1ης.
Φίλε μου, Τζο, αυτή είναι η ιστορία που σου χρωστούσα! Την ξαναδιάβασα κι εγώ για να εντοπίσω αυτό που είχες επισημάνει παλαιότερα. Πράγματι, είναι από τις σπάνιες φορές που ο συγγραφέας βάζει τους ήρωές του να χτυπούν με τάση εκδικητικότητας τους αντιπάλους τους...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Βέβαια εκείνοι είχαν ήδη προκαλέσει ένα μακελειό στο οχυρό).
Αν θέλουμε να αναλύσουμε το γιατί συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να δούμε τις ιστορίες της Θρυλικής Τετράδας σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Όπως είπαμε, η περιπέτεια αυτή ανήκει στην πρώτη περίοδο περιπετειών, κατά την οποία οι χαρακτήρες των ηρώων δεν είχαν διαμορφωθεί τελειωτικά. Στις ιστορίες αυτές παρατηρούμε συχνά εκτεταμένη χρήση των όπλων, πράγμα που δεν συμβαίνει αργότερα. Η εποχή που γραφτήκανε οι ιστορίες αυτές, δεν απείχε και πολύ ακόμα από την περίοδο του Β' Π.Π., αλλά και του ελληνικού εμφυλίου. Οι αναγνώστες (ακόμα και τα παιδιά) ήταν περισσότερο εξοικειωμένοι με τα όπλα και με την ιδέα του θανάτου. Γι' αυτό και δεν είναι παράλογο σε ένα παιδικό περιοδικό να γίνονται σκοτωμοί! Αργότερα, σταδιακά, όσο περνούσαν τα χρόνια, οι ιστορίες προσαρμόζονταν σε μια άλλη κουλτούρα.
Γι' αυτό θα πρέπει πάντα να κρίνουμε κάτι σε σχέση με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε...
Δεν το έχω διαβάσει ούτε αυτό! Αν και ο τίτλος μου ακούγεται πολύ γνωστός. Ίσως από κάποια παραπομπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑισθάνομαι πως βιώνω το μαρτύριο του Ταντάλου! Που κρέμονταν από πάνω του τροφές και ήταν μέσα στο νερό αλλά όταν πήγαινε να τα αγγίξει, αυτά απομακρύνονταν Κι αυτός υπέφερε από πείνα και από δίψα!
Να είναι "εν ζωή" τόσοι Μικροί Κάου μποϋδες και εγώ να μην έχω πρόσβαση! Μπράβο ρε Πητ! Καλός φίλος είσαι!
Σε ευχαριστούμε για άλλη μια φορά για αυτά που μας προσφέρεις. Καλημέρα σε όλους!
Ε, ναι! Εξονυχιστική παρουσίαση, με το πιο ενδιαφέρον στοιχείο για μένα πάντα, να έρχεται με την παράθεση των πληροφοριών σε σχέση με τα τεύχη που επανέλαβαν την ιστορία! Εύγε Παναγιώτη! Η έρευνα είναι πολύτιμο όπλο και τα αποτελέσματα της πάντα διαφωτιστικά, για όσους επιθυμούν να μάθουν από όλα αυτά. Σημαντικό και αναπόσπαστο σημείο κάθε καταγραφής. Για την ιστορία, να πω ότι απλά ήταν από αυτές που μου άρεσαν ιδιαίτερα και μου θύμισαν τόσο κινηματογραφικές παρόμοιου θέματος παραγωγές, όσο και ιστορίες από τα εικονογραφημένα της δεκαετίας του`70, όπου το σενάριο επαναλήφθηκε πολλές φορές. Ίσως μια απόπειρα τέτοιας καταγραφής και έρευνας, να φέρει χρήσιμα στοιχεία στο φως. Επιφυλλάσομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Τζίμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να ξεπεράσθηκαν κάποια όρια σ'αυτήν την ιστορία και καλά κάνεις και τα επισημαίνεις. Δυστυχώς κάποιες φορές συγγραφείς ξεφεύγουν όταν επηρεάζονται αρνητικά από διάφορα γεγονότα και εμπειρίες τους (δεν θα έπρεπε σε ένα παιδικό ανάγνωσμα). Πιστεύω όμως ότι τέτοια γεγονότα συνέβησαν πραγματικά στην παγκόσμια ιστορία και εάν το κοινό είναι μεγάλοι σε ηλικία ίσως να μην επηρεάζεται τόσο.
Jim εσύ ΔΕΝ χρωστάς τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ και κάμποσοι άλλοι εδώ μέσα είμαστε που χρωστάμε.
Όσον αφορά την ιστορία όλα αυτά που γράφεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παραπέρα σχολιασμούς. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα καλύτερη βαθμολογία από 2/5.
Ο λόγος της αυστηρότητας είναι το περίσσιο πιστολίδι και η μαζική σφαγή; Μα το λες και μόνος σου η εποχή ήταν εξοικειωμένη με τους θανάτους κάθε είδους. Τόσο η Ελλάδα την δεκαετία 60 όσο και η Αμερική στην εποχή της Θρυλικής Τετράδας.
Τέλος πάντων.
Για άλλη μια φορά το ευχαριστώ μου είναι λίγο.
Ευχαριστώ φίλε.
Στην πραγματικότητα, Τζο, κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν. Είμαστε μια παρέα φίλων, συζητάμε και απασχολούμαστε με κάτι που όλοι αγαπάμε. Μακάρι να μπορούσα να σας παραθέσω όλες τις γνώσεις μου πάνω στις εκδόσεις της Θρυλικής Τετράδας. Δυστυχώς, δεν μπορώ, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή κάποιος εκδότης θα βγάλει το λεύκωμα που έχω ετοιμάσει. Αν δεν γίνει, τότε σταδιακά θα έχετε μάθει τα πάντα μέσα από εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την χαμηλή βαθμολογία, δεν ευθύνονται μόνο οι σκοτωμοί. Σε όλες τις περιπέτειες που διαβάζω και βάζω κριτική, αυτή έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους. Η σημαντικότερη είναι το πόσο καλά έχει δέσει σαν σύνολο την ιστορία ο συγγραφέας. Τι κενά υπάρχουν στην υπόθεση, πόσο υπερβολικά είναι κάποια γεγονότα, πόσο δεν στέκουν κάποια άλλα...
Μια ακόμη μελέτη που ετοιμάζω έχει να κάνει αποκλειστικά με τις περιπέτειες της Θρυλικής Τετράδας. Πόσες περιπέτειες γραφτήκανε συνολικά (μπαίνει αύξων κωδικός αριθμός με βάση την σειρά εκδόσεως, ανεξαρτήτως περιοδικού), πόσες ανήκουν στον κάθε συγγραφέα, με υπόθεση και κριτική. Ακόμη, διάφορες άλλες λεπτομέρειες: πόσες φορές συνάντησαν Έλληνες στις περιπέτειές τους τα παιδιά, ποιες ήταν οι χειρότερες ιστορίες και άλλα τέτοια... Μέχρι τώρα είμαι στη μέση του έργου... Από εκεί αντλούνται και τα στοιχεία της ενότητας "Αξέχαστες ιστορίες".
Νίκο μου, έχεις δίκιο, κάποιες φορές οι συγγραφείς παρασύρονταν, όμως πως μπορούμε να τους κρίνουμε όταν ήταν αναγκασμένοι να γράφουν σε τέτοιους ρυθμούς; Ρητορική η ερώτηση και δεν απευθύνεται σε σένα βέβαια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ο κος Στρατίκης έγραφε τις περιπέτειες του Μικρού Σερίφη, έγραφε παράλληλα και αυτές του Μικρού Κάου-μπόυ, έκανε μετάφραση και έγραφε τα κείμενα στο "Περιπέτειες του Λούκυ Λουκ", έγραφε διηγήματα για όλα αυτά τα περιοδικά, ενώ έγραφε κάθε εβδομάδα και από μια νουβέλα για περιοδικά όπως τα "Βεντέτα", "Ρομάντσο" κ.α. Και μην ξεχνάμε ότι στο ίδιο διάστημα μετέφραζε παιδικά ή άλλα βιβλία για διάφορους εκδοτικούς οίκους, ενώ όταν άρχισαν οι "Εκδόσεις Στρατίκη" να εκδίδουν τις σειρές των παιδικών βιβλίων, τα κείμενα τα έγραφε κυρίως ο ίδιος. Τέλος, πάντα υπήρχαν άλλες εμβόλιμες εκδοτικές προσπάθειες (βιβλία τσέπης, περιοδικά που εξέδιδε ο ίδιος), στις οποίες έπρεπε να δίνει και εκεί λίγο από τον χρόνο του...
Θέλουμε κι άλλα;
Εγώ προσπαθώ να γράψω μια ιστορία της Θρυλικής Τετράδας εδώ και ένα χρόνο και ακόμη δεν προλαβαίνω να την τελειώσω! Άρα, δεν μπορούμε να "κατηγορήσουμε" τους ανθρώπους αυτούς για "προχειροδουλειές" ή για "προχειρογραμμένες" ιστορίες. Με βάση τις δυνατότητές τους, κάνανε μια υπερπροσπάθεια στις δύσκολες εκείνες εποχές και το τελικό πρόσημο δεν μπορεί να είναι παρά μόνο ένα μεγάλο "+"...
Bill, επιφυλάσσομαι... Θα σου στείλω mail.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο, κάθε ιδέα και κάθε έρευνα στο χώρο, που μπορεί να διευρύνει το γνωστικό μας πεδίο είναι καλοδεχούμενη...
AdamsJim καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως καλά γνωρίζεις θεωρώ τον Στέλιο Ανεμοδουρά και τον Πότη Στρατίκη κάτι σαν τους πνευματικούς μου πατέρες.
Η όποια κριτική έκανα είναι καλοπροαίρετη και νομίζω ότι ο Στρατίκης θα συμφωνούσε ότι ήταν λάθος γι'αυτές τις ηλικίες που προοριζόταν το περιοδικό η πλήρης αιματοχυσία.
Επίσης γνωρίζεις ότι είμαι άτομο με άποψη και το "πως μπορούμε να τους κρίνουμε" δεν ισχύει. Όσοι γράφουν κρίνονται διότι τα γραπτά μένουν.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Τζίμ η Ντιάνα ο Πεπίτο και ο Τσιπιρίπο συμμετείχαν σε μία ανελέητη σφαγή. Έγινε ένα λάθος και το επισημαίνουμε. Αυτό με τίποτα δεν ακυρώνει τις χιλιάδες υπέροχες περιπέτειες που γράφτηκαν.
Αυτό που μου έμεινε από τον Τζιμ Άνταμς είναι το "όσο ζώ ελπίζω" και η λογική που είχε να τραυματίσει τον αντίπαλό του και όχι να τον σκοτώσει.
Εκεί παραμένω.
Συγνώμη που δεν μπήκα καθόλου σήμερα παιδιά, αλλά πλάκωσε πολύ δουλειά αυτές τις μέρες στο γραφείο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά αυτά που γράφεις, Νίκο. Έτσι έχει μείνει στο μυαλό όλων μας η Θρυλική Τετράδα. Γι' αυτό άλλωστε και επισημαίνουμε την περιπέτεια αυτή, γιατί έκανε σε όλους μας εντύπωση για την διαφοροποίησή της...
Πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: συζητάμε για την περιπέτεια αυτή, κυρίως επειδή ανήκει στον κύριο Στρατίκη. Γιατί άν θέλουμε να αναφερθούμε γενικότερα σε περιπέτειες των παιδιών με "λάθος προσανατολισμό", θα μιλήσουμε για πάρα πολλές, κυρίως άλλων συγγραφέων...
Τζίμ Άνταμς
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ γιά την εμπεριστατωμένη απάντησή σου.
Ίσως θα μπορούσες να αναφερθείς στο βιβλίο σου αν όχι σε περιπέτειες των παιδιών με "λάθος προσανατολισμό", σε μή συνηθισμένες περιπέτειες των παιδιών ή σε περιπέτειες μιάς σκοτεινής εποχής.
καλημέρα
Νίκος
Υπάρχουν τόσες πολλές λεπτομέρειες, φίλε μου Νίκο, σε αυτό το βιβλίο που -εάν ποτέ κυκλοφορήσει- θα σε καλύψει οπωσδήποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένουμε το βιβλίο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθώς και σε μορφή cd θα μπορούσε να διατίθεται προς αγοράν μέσω αυτής εδώ της ιστοσελίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο cd είναι μάλλον απαγορευτικό, τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα...
ΑπάντησηΔιαγραφή