Οι παλιοί φίλοι που δεν τους ήξερα...

Μικρός Σερίφης!

Το άκουσμα και μόνο αυτών των δύο λέξεων, ήταν πάντα για μένα αιτία σκιρτήματος και τεντώματος των αυτιών! Είπε κάποιος κάτι για τον Μικρό Σερίφη; Ποιος ήταν; Ο τάδε συμμαθητής μου;
Πρέπει να τον ρωτήσω! Διαβάζει κι αυτός Μικρό Σερίφη; Κι αν ναι, διαβάζει μόνο Μικρό Σερίφη, ή διαβάζει και Μικρό Κάου-μπόυ και Μικρό Αρχηγό; Έχει συλλογή; Μήπως του μιλήσω και ανταλλάξουμε κανένα διπλό τεύχος;
Αλλά, πάλι… Κι αν άκουσα λάθος; Μήπως είπε κάτι άλλο ή εγώ δεν κατάλαβα καλά; Μήπως γίνω ρεζίλι, αν πάω να τον ρωτήσω; Σκέψου να μου πει: «Τι πράγμα; Μικρός Σερίφης; Διαβάζεις ακόμα τέτοια πράγματα;». Θα μου πέσουν τα μούτρα! Άσε, καλύτερα, δεν του λέω τίποτα…
Το αγαπημένο μου περιοδικό, ήταν το δικό μου αγαπημένο. Δεν μπορούσα να ξέρω αν κι άλλα παιδιά το αγαπούσαν όπως εγώ… Για μένα, πάντως, ήταν το καλύτερο! Δεν μ’ ένοιαζε τίποτε άλλο…
Μεγαλώνοντας, είναι αλήθεια ότι αποκόπηκα κι εγώ αρκετά από την ανάγνωση αυτών των περιοδικών. Σημαντικό ρόλο έπαιξε, φυσικά, και η διακοπή της έκδοσής τους και η συνέχεια της πορείας τους με επανεκδόσεις. Δεν είχα το νου μου, πια, μην χάσω το καινούριο εβδομαδιαίο τεύχος…
Όταν άρχισε να με πιάνει και πάλι ένας παλιμπαιδισμός (ή μήπως μια βαθιά νοσταλγία για τα ανέμελα παιδικά χρόνια που έφυγαν και δεν ξαναγυρίζουν;), επέστρεψα στην ανάγνωση των παλιών αγαπημένων μου τευχών.
Σταδιακά, άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο μ’ αυτά. Αισθάνθηκα πως κάποια στιγμή έπρεπε να γράψω κάτι, να αποδώσω –αν θέλετε– έναν φόρο τιμής στα περιοδικά που με μεγάλωσαν. Έτσι, έφτασα στην συγγραφή του λευκώματος, που σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε. Το επόμενο βήμα ήταν να «ξυπνήσω» το παιδικό κομμάτι που κρύβει ο καθένας μας μέσα του. Δημιούργησα το Club φίλων Μικρού Σερίφη και έτσι έλυσα και την παιδική μου απορία: ΝΑΙ, Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ, ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ! Κάποια από αυτά τα παιδιά είναι τώρα φίλοι μου, τόσα χρόνια αργότερα! Ποιος να το φανταζόταν!
Ελπίζω να κατανοείτε πως στο Club του Μικρού Σερίφη, «κάτι γίνεται». Μία σχεδόν «νεκρή υπόθεση», ζωντάνεψε ξαφνικά και άρχισε να παίρνει και πάλι σάρκα και οστά! Ποιος να το πίστευε πριν από λίγα χρόνια πως θα ξανακυκλοφορούσε ο Μικρός Σερίφης;
Εμείς, απλά συνεχίζουμε, προσπαθώντας να κάνουμε ότι καλύτερο! Να είμαστε καλά όλοι και να χαιρόμαστε αυτό που κάνουμε!...
Και μην ξεχνάτε… Μέχρι να συνετιστεί ο Πελεγκρίνο και να πάψει να κλωτσάει τον Πεπίτο, εμείς θα είμαστε εδώ να σας ενώνουμε!...

Παναγιώτης Πλαφουτζής