Σάββατο 22 Ιουνίου 2019

Αξέχαστες Ιστορίες 65 - «Θα σκοτώσω τον εαυτό μου!»


Μια ακόμη ιστορία, από εκείνες που τις διαβάζαμε και μας έμεναν για χρόνια χαραγμένες στο μυαλό μας, θα θυμηθούμε σήμερα. Είναι γραμμένη από τον συγγραφέα Κώστα Φωτεινό (ψευδώνυμο του Πότη Στρατίκη) και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 170 (08/02/1966) του περιοδικού Μικρός Σερίφης, ενώ αναδημοσιεύθηκε άλλες δύο φορές στα τεύχη 634 (23/12/1975) και 1078 (26/06/1984) του ίδιου περιοδικού. Ανήκει στην πρώτη περίοδο περιπετειών των αγαπημένων μας ηρώων, είναι γραμμένη με απλοϊκό και όμορφο τρόπο (μην ξεχνάμε πως τότε το περιοδικό απευθυνόταν σε παιδιά) και το σενάριο ήταν αρκετά έξυπνο.
Σας παρουσιάζουμε δύο από τα εξώφυλλα των τευχών που δημοσίευσαν την ιστορία, ενώ η εσωτερική εικονογράφηση προέρχεται από το τεύχος 170 και είναι διά χειρός Θέμου Ανδρεόπουλου.

Συνεχίστε την ανάγνωση, πατώντας εδώ:

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Η συνάντηση του Club Φίλων Μικρός Σερίφης στη Θεσσαλονίκη


Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια...

Το Σάββατο 8 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια ακόμη συνάντηση των μελών μας αλλά και φίλων από την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα. Παρευρέθηκαν πολλά παλιά αλλά και νέα πρόσωπα, ανάμεσά τους οι Χρήστος Δίχρης, Άγγελος Νάνος, Βαγγέλης Σάτσιος, Θεοδόσης Στάλιας, Γρηγόρης Τουφεξιάν κ.α.
Οι πρώτοι και πιο... βιαστικοί, συναντήθηκαν περίπου στις 09:00 το πρωί στο Μπίτ Παζάρ και κάθισαν για καφεδάκι. Σύντομα άρχισαν να έρχονται και οι υπόλοιποι. Το καφεδάκι μετά... εξοντωτικής συζητήσεως, μετατράπηκε σε φαγητό μετά... νέας εξοντωτικής συζητήσεως. Βόλτα στα παλαιοπωλεία για αγορές και μετά... νέο καφεδάκι. Στην πορεία κάποιοι έφυγαν, κάποιοι άλλοι ήρθαν. Κοινός παρανομαστής η καλή διάθεση, η φιλία και η μπόλικη αγάπη για τα παλιά περιοδικά!
Μοναδική στενάχωρη στιγμή ήταν όταν έφτασε τηλεφωνικά η είδηση για τον θάνατο του πολυαγαπημένου Πότη Στρατίκη. Μπορεί ο μεγάλος αρχηγός της παρέας και του club μας να μην είναι πια ανάμεσά μας, όμως το σπουδαίο έργο του θα συνεχίσει να μας συντροφεύει. Απόδειξη της σπουδαιότητας αυτού του έργου αποτελούν και οι συναντήσεις μας, που συνεχίζουν να πραγματοποιούνται. Άνθρωποι μέχρι πριν από κάποια χρόνια άγνωστοι μεταξύ τους, συναντιούνται εξαιτίας του έργου και της επιρροής του μεγάλου Πότη Στρατίκη, ενός ανθρώπου που πολλοί από εμάς τον θεωρούμε πνευματικό μας πατέρα.
Αφού η όμορφη παρέα έκλεισε σχεδόν δώδεκα ώρες μαζί, αναγκαστικά διαλύθηκε γιατί έπρεπε κάποιοι να πάνε σπίτι τους!
Με το βλέμμα στο μέλλον, το οποίο ατενίζουμε με αισιοδοξία, συνεχίζουμε να αγαπάμε τον Μικρό Σερίφη και τα άλλα περιοδικά των παιδικών μας χρόνων και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη συνάντηση του Club, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί μετά το καλοκαίρι). Θα σας περιμένουμε και εκεί!

Club Φίλων Μικρός Σερίφης

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

Έφυγε από τη ζωή ο Πότης Στρατίκης, πατέρας του Μικρού Σερίφη


Δε νοείται τέλος για τον πολυγραφότατο
και σπουδαίο κύριο Πότη Στρατίκη!
Άφησε πλούσιο έργο και μέσα από αυτό θα τον τιμούμε
κάθε μέρα που θα διαβάζουμε τα βιβλία του...

Ένα αντίο, στον αγαπημένο μας κο Πότη

Θα καταθέσω εδώ κάποια λίγα στοιχεία από την προσωπική μου επαφή και γνωριμία με τον εκλιπόντα.
Τον γνώρισα καθυστερημένα, μόλις το 2006, όταν είχα κλείσει ραντεβού μαζί του στα γραφεία των Εκδόσεων Στρατίκη, για να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη. Η αλήθεια είναι ότι κι άλλες φορές στο παρελθόν είχα φτάσει κοντά του, όμως ως πιτσιρικάς δεν έβρισκα το θάρρος να χτυπήσω την πόρτα του. Όντας φανατικός αναγνώστης του Μικρού Σερίφη και των άλλων περιοδικών με πρωταγωνιστές τους ήρωες που αυτός εμπνεύστηκε και δημιούργησε, ένιωθα πάντα ένα δέος και έναν σεβασμό για το πρόσωπό του.
Μάλιστα, στην πρώτη μας εκείνη συνάντηση, του έκανα δώρο μια μπλούζα στην οποία είχα τυπώσει μια εικόνα με τους δικούς του ήρωες -τον Τζιμ Άνταμς και την παρέα του- και θυμάμαι πως του είχε κάνει εντύπωση αυτό. «Προς τι τόσος ενθουσιασμός για την γνωριμία μας;», με είχε ρωτήσει. Όταν του εξήγησα πως ήμουν θαυμαστής του κι ότι ακόμα και μεγάλος συνέχιζα να διαβάζω τα περιοδικά και τα βιβλία του, με συγκίνησε όταν μου είπε: «Ώστε είσαι κι εσύ ένα από τα "παιδιά" μου».
Έτσι ξεκίνησε η φιλία μου με τον κο Πότη. Από τότε και μέχρι να τον καταβάλουν τα προβλήματα υγείας των τελευταίων χρόνων, συναντιόμασταν αρκετά συχνά. Γνωρίζοντάς τον καλύτερα, άρχισα να τον θαυμάζω ολοένα και περισσότερο. Η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, η εντιμότητα, η διαύγεια του πνεύματός του, το χιούμορ και ο ξεκάθαρος λόγος του, ήταν στοιχεία μιας σπουδαίας προσωπικότητας.
Έχοντας την αίσθηση ότι χρωστάω πολλά σε αυτόν τον άνθρωπο, αποφάσισα να προχωρήσω το 2009 στην δημιουργία του Club Φίλων Μικρός Σερίφης και να τον φέρω σε επαφή και με άλλα πνευματικά του παιδιά. Αξέχαστες θα μείνουν σε όλους μας οι συναντήσεις των μελών μας μαζί του. Ήταν μεγάλη χαρά για όλους εμάς να τον έχουμε ανάμεσά μας και να μας μιλάει για άλλες εποχές. Όμως, αυτό ήταν και κάτι που το χαιρόταν και ο ίδιος πολύ.
Με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και μου ανέθεσε την επιμέλεια των δύο τελευταίων τευχών του Μικρού Σερίφη, το #1469 που εκδόθηκε από το Ίδρυμα Σ.Ο.Φ.Ι.Α., και το #1470 που εκδόθηκε από τον φίλο εκδότη Λεωκράτη Ανεμοδουρά. Ο κος Πότης δεν πίστευε ότι τα περιοδικά αυτά, που ήταν έντυπα μιας άλλης εποχής, είναι δυνατόν να έχουν ακόμα και σήμερα κοινό. Του είχε κάνει εντύπωση το πόσοι νέοι άνθρωποι είχαν συμμετάσχει στις παρουσιάσεις των νέων τευχών και πως υπήρχαν μέλη στο Club μας τόσο μικρής ηλικίας, όπως ο Βαγγέλης, ή ο Κωνσταντίνος από τη Λαμία.
Την επόμενη μέρα της παρουσίασης στην Λέσχη Φίλων Κόμικς, μου είχε τηλεφωνήσει πρωί-πρωί για να μ' ευχαριστήσει που τον τίμησα και για όσα έκανα για εκείνον. Αισθάνθηκα άσχημα και του είπα πως εκείνος είναι που μας τιμά όλους με την φιλία και την αγάπη του. Αυτός ήταν ο Πότης Στρατίκης, ένας άνθρωπος ταπεινός και ντροπαλός απέναντι στους άλλους (όπως ακριβώς και ο Τζιμ Άνταμς) αλλά και περήφανος για όσα ήξερε πως είχε προσφέρει.
Σε μια από τις συζητήσεις μας, μου είχε πει ότι όταν κυκλοφορούσε ο Μικρός Σερίφης, του άρεσε να πηγαίνει να στήνεται απέναντι από περίπτερα και να βλέπει τον ενθουσιασμό στα μάτια των πιτσιρικάδων που αγόραζαν το καινούριο τεύχος. Πιστεύω ότι έναν τέτοιο ενθουσιασμό έβλεπε και στα δικά μας μάτια και γι' αυτό του άρεσε να έρχεται στις συγκεντρώσεις του Club μας.
Για τελευταία φορά είχα μιλήσει μαζί του τηλεφωνικά πριν λίγο καιρό. Ακόμα και τότε αντιμετώπιζε με χιούμορ την κατάστασή του. «Φαίνεται πως τελικά ο χρόνος με κατέβαλε κι εμένα», μου είπε.
Αισθάνομαι περήφανος που τον γνώρισα, που με τίμησε με την φιλία και την εκτίμησή του. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Καλό ταξίδι, κύριε Πότη. Μακάρι το πνεύμα σου να μας συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμη. Γιατί το έργο σου θα το κάνει σίγουρα. Μια σπουδαία παρακαταθήκη για εμάς, τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές...

Παναγιώτης Πλαφουτζής

Συνεχίστε την ανάγνωση, πατώντας εδώ:

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019

Νέα συνάντηση του "Club Φίλων Μικρός Σερίφης" στην Θεσσαλονίκη



Ελάτε να γνωριστούμε!

Με ιδιαίτερη χαρά σας ανακοινώνουμε ότι το Σάββατο 8 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη μια ακόμη συνάντηση των μελών μας αλλά και φίλων από την Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα.
Φυσικά, μπορούν να παρευρεθούν και μη μέλη, αρκεί να έχουν μαζί τους καλή διάθεση και μπόλικη αγάπη για τα παλιά περιοδικά!
Η συνάντηση θα γίνει στο Μπίτ Παζάρ, στις 10:00-11:00 το πρωί. Για καφεδάκι, φαγητό και πολύ συζήτηση. Φέρτε και τα διπλά σας τεύχη για ανταλλαγές! Για το ακριβές σημείο συνάντησης, καθώς και για όποια άλλη πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνείτε με τον αγαπημένο φίλο Χρήστο, στο τηλέφωνο 6980285382.
Ελάτε να γνωριστούμε και να περάσουμε όμορφα!

Club Φίλων Μικρός Σερίφης

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2019

Αξέχαστες Ιστορίες 64 - Οι θησαυροί του Μαξιμιλιανού


Η ιστορία που θα θυμηθούμε σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες περιπέτειες που έχει γράψει ο συγγραφέας Γιώργος Μαρμαρίδης. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1975 σε οχτώ συνέχειες, στα τεύχη 501 έως 508 του περιοδικού “Μικρός Κάου-μπόυ”, με τον γενικό τίτλο «Οι θησαυροί του Μαξιμιλιανού».
Η ιστορία αυτή ξαναδημοσιεύθηκε στα τεύχη 800-807 και 1183-1190, του ίδιου περιοδικού.
Στην παρουσίασή μας χρησιμοποιήσαμε εξώφυλλα και εσωτερική εικονογράφηση και από τις τρεις εκδόσεις.

Σχολιασμός 1: Μ.Σ.
Πρόκειται για μία από τις καλύτερες μεγάλες ιστορίες του Γιώργου Μαρμαρίδη. Αποτελεί, μαζί με την «Αρχή του Θρύλου των Τεσσάρων», τις μοναδικές μεγάλες ιστορίες που δεν εμφανίζονται οι μεγάλοι κακοί (Ελ Καπιτάν, Ελ Ατατούρκ, Ομάρ Ατατούρκ). Αποτελεί, επίσης, την ιστορία με την οποία ξεκίνησε η «δεύτερη περίοδος» του Μικρού Κάου-μπόυ, καθώς η πρώτη της αναδημοσίευση έγινε στο τεύχος 800 (03/07/1981), που είναι και το τεύχος από το οποίο δημοσιεύονται στο περιοδικό πλέον μόνο παλιές ιστορίες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, πατώντας εδώ:
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...