Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Νέες εκδόσεις 771 - Club Φίλων Μικρός Σερίφης Magazine #15


Το τεύχος 15 του περιοδικού που εκδίδει το Club μας, είναι έτοιμο! Για ακόμη μια φορά αισθανόμαστε υπερήφανοι για την συγκεκριμένη έκδοση, η οποία συνεχίζει να εντυπωσιάζει ακόμα και σε καιρούς οικονομικής κρίσης!
Σε αυτό, δημοσιεύουμε μια άκρως συλλεκτική περιπέτεια της Θρυλικής Τετράδας και μαζί: οι μόνιμες στήλες μας με τα νέα από τον χώρο των κόμικς, νέα άρθρα, μία συνέντευξη-έκπληξη, αφιερώματα σε αγαπημένες ταινίες και γουέστερν, μικρές αγγελίες, ένας ακόμα δυνατός διαγωνισμός με σούπερ δώρο, μεγάλη πολύχρωμη αφίσα και φυσικά πολλά κόμικς!...
Λίγη υπομονή και όλοι θα παραλάβετε το δικό σας αντίτυπο!
Στο μεταξύ, μην ξεχνάτε ότι έρχονται και οι νέες εκδόσεις με την Θρυλική Τετράδα -η πρώτη από αυτές μέσα στον Ιανουάριο!... Εκεί να δείτε εκπλήξεις!...

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Εμείς προτείνουμε... 328: Stephen King - Περί συγγραφής


Το χρονικό μιας τέχνης

"Αν δεν έχετε χρόνο για διάβασμα, τότε δεν έχετε ούτε χρόνο, 
ούτε και εργαλεία για να γράψετε".

Το 1999, ο Στίβεν Κινγκ άρχισε να γράφει ένα βιβλίο για την τέχνη του -και τη ζωή του. Στα μέσα εκείνου του χρόνου, ένα ατύχημα -που πήρε ευρύτατη δημοσιότητα διεθνώς- παραλίγο να βάλει τέλος και στα δύο. Στους κρίσιμους μήνες που ακολούθησαν, ο σύνδεσμος ανάμεσα στο γράψιμο και τη ζωή έγινε πιο σημαντικός από ποτέ.
Σπάνια ένα βιβλίο για τη συγγραφή είναι τόσο σαφές, τόσο χρήσιμο και τόσο αποκαλυπτικό. Το "Περί συγγραφής" αρχίζει με μια συναρπαστική εξιστόρηση της παιδικής ηλικίας του Κινγκ και της ασυνήθιστα πρώιμης επικέντρωσής του στο γράψιμο ιστοριών. Μια σειρά από γλαφυρές αναμνήσεις από την εφηβεία, το κολέγιο και τα δύσκολα χρόνια που οδήγησαν στο πρώτο του μυθιστόρημα, το "Κάρι", θα δώσουν στους αναγνώστες την ευκαιρία να δουν τη διαμόρφωση ενός συγγραφέα από μια καινούρια, και συχνά πολύ αστεία, οπτική γωνία. Στη συνέχεια ο Κινγκ καταπιάνεται με τα βασικά εργαλεία της δουλειάς του -το πώς εξελίσσονται και πολλαπλασιάζονται με τη χρήση, και πώς πρέπει κανείς να μπορεί να τα αξιοποιεί ανά πάσα στιγμή. Και ξεναγεί τον αναγνώστη σε διάφορα καίρια σημεία της ζωής και της τέχνης του συγγραφέα, προσφέροντας πρακτικές και διαφωτιστικές συμβουλές για όλα, από την πλοκή και την εξέλιξη των χαρακτήρων, ως τις συνήθειες του επαγγέλματος και τις απορρίψεις των εκδοτών.
Τέλος, το "Περί συγγραφής" κορυφώνεται με μια βαθιά συγκινητική αφήγηση του Κινγκ για το πώς η καταλυτική ανάγκη του να γράψει τον ώθησε να αναρρώσει και να πάρει πάλι πίσω τη ζωή του.
Θαυμάσια δομημένο, άμεσο και φιλικό, αυτό το "χρονικό" της τέχνης ενός από τους πιο επιτυχημένους και δημοφιλείς συγγραφείς του καιρού μας, θα εμπνεύσει -και θα ψυχαγωγήσει- όποιον το διαβάσει.

Συγγραφέας: Stephen King
Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος
Εκδόσεις: Bell / Χαρλένικ Ελλάς, 2006
Σελίδες: 308
ISBN: 960-620-484-7
Τιμή: € 16,00

"Συστήνεται σε όποιον θα 'θελε να γράψει και σε καθένα που αγαπά το διάβασμα"
-Library Journal

"Ο Κινγκ δεν είναι απλώς ένας συγγραφέας, είναι ένας αληθινός δάσκαλος"
-Amazon.com

"Το καλύτερο βιβλίο περί συγγραφής που γράφτηκε ποτέ!
-The Plain Dealer (Cleveland)

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Νέες εκδόσεις 770: Μίκυ Μάους #28


Πρωτοχρονιάτικη συμμαχία

Νέο τεύχος Μίκυ Μάους, νέες περιπέτειες!

Αναλυτικά, οι ιστορίες που δημοσιεύονται σ' αυτό:
1.Μαύρος Πητ: Πρωτοχρονιάτικη συμμαχία
Λίγα δευτερόλεπτα πριν την αλλαγή του χρόνου, ο Μαύρος Πητ συμμαχεί με τον επιθεωρητή Ο'Χάρα!
(Σενάριο: Alberto Savini / Σχέδιο: Corrado Mastantuono)
2. Μίκυ Μάους: Ένα δώρο για τον Μίκυ - Από τους Μόρτυ & Φέρντυ
Ο Μίκυ ψάχνει το δώρο που πιστεύει ότι αγόρασαν γι' αυτόν ο Μόρτυ και ο Φέρντυ.
(Σενάριο: Aldo Vitali / Σχέδιο: Alessandro Perina)
3. Μίκυ Μάους: Ένα δώρο για τον Μίκυ - Από τον Ήτα Βήτα
Ο Μίκυ ζητάει μία εγκυκλοπαίδεια τσέπης και ο Ήτα Βήτα σπεύδει να τον ικανοποιήσει.
(Σενάριο: Aldo Vitali / Σχέδιο: Alessandro Perina)
4. Μίκυ Μάους: Ένα δώρο για τον Μίκυ - Από τον Γκούφυ
Ένα δώρο από τον Γκούφυ...
(Σενάριο: Aldo Vitali / Σχέδιο: Alessandro Perina)
5. Ντόναλντ Ντακ: Ο τεμπέλης που έσωσε την Γη
Η τεμπελιά του Ντόναλντ γίνεται το όπλο για την καταπολέμηση εξωγήινων
(Σενάριο: Stefano Ambrosio / Σχέδιο: Giampaolo Soldati)
6. Ινδιάνα Γκούφυ: Το μυστήριο της Θήρας
Ο Ινδιάνα Γκούφυ έρχεται στην Σαντορίνη, ψάχνοντας τα ερείπια της χαμένης Ατλαντίδας!
(Σενάριο: Augusto Macchetto / Σχέδιο: Roberto Vian)


7. Επιθεωρητής Ο'Χάρα: Ύποπτο μυστικό
Ο επιθεωρητής ψάχνει να βρει τι μυστικό του κρύβει η Πετούνια.
(Σενάριο: Carlo Panaro / Σχέδιο: Sergio Asteriti)
8. Φέθρυ Ντακ: Ο μυστηριώδης γείτονας
Ο Φέθρυ μαθαίνει καλύτερα τον καινούργιο του γείτονα.
(Σενάριο/Σχέδιο: Enrico Faccini)

Ένας τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια. Κυκλοφορεί από την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου.

Εκδόσεις: Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε.
Σελίδες: 132
Μέγεθος: 13,5 x 20,5
Τιμή: 1,90€

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Καλό ταξίδι...


Οι λέξεις φαντάζουν μικρές για να περιγράψουν το δράμα όσων επέβαιναν στο πλοίο "Norman Atlantic". Άνθρωποι που ταξίδευαν για να περάσουν όμορφα τις μέρες των εορτών, γεμάτοι χαρά και αισιοδοξία. Θα μπορούσε να ήμασταν κι εμείς ανάμεσά τους, ή κάποιος δικός μας.
Επιβάλλεται σεβασμός στη μνήμη των νεκρών και στους συγγενείς που ακόμα ψάχνουν τους δικούς τους. Ανόητες φανφαρολογίες και χαζοθεωρίες της πλάκας από ανόητους δημοσιογραφίσκους και καθυστερημένους τηλεπαρουσιαστές, είναι το τελευταίο που χρειάζεται.
Εμείς, λυπούμαστε βαθιά και απλά τοποθετούμε τη λέξη "καλό" μπροστά από ένα ταξίδι, που για κάποιους δεν ολοκληρώθηκε ποτέ...

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Νέες εκδόσεις 769: Η θαυμαστή καμήλα (Comic book)


Ο Αχμέτ Χαμαμέτ, ο μοναχικός βεδουίνος, έχει μια καμήλα που τον συνοδεύει ακούραστη σε όλα του τα ταξίδια. Είναι η παρηγοριά, η ελπίδα και η μοναδική παρέα του. Έτσι, όταν η καμήλα τού εκμυστηρεύεται το όνειρό της να γίνει ανάλαφρη σαν ελαφίνα και του ζητάει να την απαλλάξει από την καμπούρα της, ο βεδουίνος δεν διστάζει ούτε στιγμή...

Η οργιαστική φαντασία του Ευγένιου Τριβιζά και η έμπειρη πένα του Νίκου Κούτση ζωντανεύουν με συναρπαστικό τρόπο τα πολύβουα αραβικά παζάρια, τα κακόφημα λιμάνια, τους ομιχλώδεις δρόμους του Λονδίνου, τις αίθουσες αναμονής αισθητικών χειρουργών, τις μαγευτικές οάσεις, τις μανιασμένες αμμοθύελλες και τις μαυλιστικές οφθαλμαπάτες που συνθέτουν τη σπαρταριστή, αλλά και τραγική αυτή αλληγορία.

Η καμήλα, ζώο που συμβολίζει την υπομονή και την αντοχή και που θαυμάζεται για αυτές του τις ιδιότητες, είναι στην ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά ο πιστός σύντροφος ενός μοναχικού βεδουίνου. Καμηλιέρης και καμήλα δένονται με δεσμούς συντροφικότητας και η καμήλα, σαν σωστή ηρωίδα κόμικ, έχει ανθρώπινη λαλιά και ανθρώπινες (και ως εκ τούτου ματαιόδοξες) απαιτήσεις: ζητά να της αφαιρεθεί η αντιαισθητική κατά την ίδια καμπούρα της. Η ευγενική ψυχή του βεδουίνου υποκύπτει στο -ενάντια στη φύση της καμήλας- αίτημα και επιδίδεται στην με κάθε τρόπο ικανοποίησή του. Το αποτέλεσμα, αν και πρόσκαιρα εντυπωσιακό, οδηγεί μοιραία σε τραγική κατάληξη. Το σχόλιο περί των δεινών στα οποία οδηγεί η ματαιοδοξία και το δίδαγμα πως η φύση τιμωρεί όταν επεμβαίνουμε ανεξέλεγκτα, επιτυγχάνεται τόσο με το κείμενο όσο και με την εικονογράφηση που από το πρώτο καρέ υπονομεύει την αστεία καμήλα.
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται: Το κόμικ απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού.
Ποιος είναι ο συγγραφέας: Ο Ευγένιος Τριβιζάς δικαίως θεωρείται από πολλούς μια κατηγορία από μόνος του. Έχει δημιουργήσει πλήθος φανταστικών χωρών, χαρακτήρων, καταστάσεων, νοημάτων, λεκτικών σχημάτων, ποιημάτων, γρίφων, γλωσσοδετών και σπαζοκεφαλιών. Έχει γράψει πάνω από 150 βιβλία (μυθιστορήματα, παραμύθια, θεατρικά, αλφαβητάρια, διηγήματα, κόμικς) και έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους Έλληνες εικονογράφους και εκδοτικούς οίκους. Πολλά από αυτά έχουν μεταφραστεί με επιτυχία στο εξωτερικό. Τα "Τρία μικρά λυκάκια", η αντεστραμμένη αφήγηση του παραμυθιού "Τα τρία μικρά γουρουνάκια", είναι ίσως το πιο αγαπητό και πολυδιαβασμένο από τα παραμύθια του, ενώ η μαγική "Φρουτοπία" παραμένει ολόδροση. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και είναι δικηγόρος, πτυχιούχος της Νομικής και των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Master of Laws (University College) και διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics and Political Science) και Senior Research Fellow του Πανεπιστημίου Λονδίνου.
Ποιος είναι ο εικονογράφος: Ο Νίκος Κούτσης (1972) εικονογράφος, κομίστας και δημιουργός κινουμένων σχεδίων. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό. Έχει εργαστεί στον χώρο της διαφήμισης και των περιοδικών, ενώ διδάσκει σχέδιο και σκίτσο.
Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά : Τα παιδιά, αν και θα γελάσουν αυθόρμητα και αυτόματα με την ματαιόδοξη καμήλα, θα χρειαστούν πάνω από μία αναγνώσεις για να «χωνέψουν» το αμετάκλητο τέλος για τους δύο πρωταγωνιστές. Θα λατρέψουν επίσης το οικείο για τους μικρούς αναγνώστες του Τριβιζά δεύτερο μέρος, όπου με διασκεδαστικές ασκήσεις και παιχνίδια θα παρατείνουν την αναγνωστική απόλαυση.
Για ποιο λόγο να το προτιμήσουν οι γονείς: Για να μυήσουν στην ανάγνωση κόμικ τα παιδιά ακολουθώντας στην καινούργια του δουλειά έναν αγαπημένο δημιουργό. Για να έχουν μια αφορμή για συζήτηση για τις σοβαρές και αμετάκλητες επιπτώσεις που έχει η αλόγιστη επέμβαση στη φύση. (Ελένη Κορόβηλα, Bookpress.gr 24/10/2014)

Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Εικονογράφηση: Νίκος Κούτσης
Επιμέλεια: Μαρία Π. Κουτσιούμπα
Χρονολογία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2014
Αριθμός σελίδων: 80
Διαστάσεις: 29x19
ISBN13: 9789605720018
Εκδόσεις: Ίκαρος
Τιμή έκδοσης: €16,90

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Εμείς προτείνουμε... 327: Minecraft - Εγχειρίδιο νέου χρήστη


Τι είδους περιπέτεια θα διαλέξετε;
Είναι αποκλειστικά στο χέρι σας!

Είστε μόνοι σας σε έναν μυστηριώδη νέο κόσμο, γεμάτο κρυφούς κινδύνους. Έχετε στη διάθεσή σας μόνο λίγα λεπτά για να βρείτε τροφή και καταφύγιο πριν πέσει το σκοτάδι και αρχίσουν τα τέρατα να σας ψάχνουν. Τι θα κάνετε;
Το επίσημο εγχειρίδιο του Minecraft για νέους χρήστες μπορεί να σας σώσει τη ζωή.
Μάθετε να βρίσκετε προμήθειες και χρήσιμα πράγματα, να φτιάχνετε καταφύγιο, εργαλεία, θώρακα και όπλα, και να προστατεύεστε από τα τέρατα.
Με συμβουλές από τους ειδικούς του Minecraft –αλλά και από τον ίδιο τον προγραμματιστή του, Jeb, και τον δημιουργό του, Notch– αυτό το βιβλίο είναι ο απόλυτος οδηγός σας για να επιβιώσετε τις πρώτες σας ημέρες στον κόσμο του Minecraft.
Με την πολύτιμη βοήθεια του βιβλίου θα διαπρέψετε στο Minecraft, το παιχνίδι block-building sandbox (οικοδόμησης κύβων) που δεν έχει καθορισμένους κανόνες, στο οποίο μπορείτε να κτίσετε οτιδήποτε φαντάζεστε!
Μπορείτε να παίξετε μόνοι σας ή με άλλους, είτε σε Creative mode (την ασφαλή Δημιουργική κατάσταση) εξερευνώντας το τοπίο και κτίζοντας καταπληκτικά πράγματα, ή σε Survival mode (κατάσταση Επιβίωσης), κυνηγώντας, πραγματοποιώντας εξορύξεις και παλεύοντας με τα τέρατα που βγαίνουν τη νύχτα...

Συγγραφέας: Stephanie Milton
Σελίδες: 80
Διαστάσεις: 14 x 20 εκ.
Χρώμα: Έγχρωμο
Εξώφυλλο: Σκληρό
ISBN: 978-960-461-630-5
Τιμή: 9,50€
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Νέες εκδόσεις 768: Νέος Μπλεκ #13


ΟΙ ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ...
...ΜΕ ΣΠΑΝΙΕΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ!

Το δέκατο τρίτο τεύχος του "Νέου Μπλεκ" κυκλοφόρησε στα περίπτερα. Ένα περιοδικό που μας γυρίζει στο παρελθόν, θυμίζοντάς μας τις ιστορίες που διαβάζαμε ως παιδιά, ενώ παράλληλα μας βοηθά να γνωρίσουμε πτυχές των αγαπημένων μας ηρώων που δεν γνωρίζαμε. Επίσης, σε αυτό το τεύχος συνεχίζεται το αφιέρωμα στις παλιές σειρές κόμικς που δημοσίευε το περιοδικό, καθώς και ένας νέος πρωτότυπος διαγωνισμός με δώρο ένα tablet.

Οι ιστορίες που περιέχονται στο τεύχος:
1. Μπλεκ: Κίνδυνος! (Α' Δημοσίευση: Μεγάλος Μπλεκ - 1972)
2. Ο Τετρακοσάρης - Ε' επεισόδιο (Α' Δημοσίευση)
3. Ζαγκόρ: Η πύλη του Παραδείσου (Α' Δημοσίευση: Μεγάλος Μπλεκ - 1973) - Β' επεισόδιο
4. Μαρκ: Μαύρη μαγεία - Μια περιπέτεια του Γάντζου (Α' Δημοσίευση)
5. Ρόυ Ρέης: Ένας εκπληκτικός παίκτης (Α' Δημοσίευση: Ζαγκόρ - 1972)

Εκδόσεις: Comics & Crosswords Publications Ε.Ε.
Σελίδες: 164
Τιμή: 3,90




Δημοσιεύουμε και το μήνυμα του εκδότη κ. Λεωκράτη Ανεμοδουρά, προς όλους τους φίλους και αναγνώστες του περιοδικού:

Φτάσαμε αισίως τα 13 τεύχη στο νέο ΜΠΛΕΚ και η θερμή ανταπόκριση σας συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Τα θετικά μηνύματα και σχόλια σας ολοένα και δυναμώνουν και όλα δείχνουν ότι ο “Ξανθός Γίγας” επέστρεψε για τα καλά στα περίπτερα και κυρίως στις καρδιές σας. Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα έχουμε προχωρήσει σε αρκετές αλλαγές στο περιεχόμενο του περιοδικού και θα συνεχίσουμε να βελτιώνουμε στοιχεία του, για να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στις επιθυμίες σας. Ο "Τετρακοσάρης" των Φραγκιαδάκη, Νικολαϊδη έχει αγκαλιαστεί από όλους σας και αποτελεί πια αναπόσπαστο κομμάτι του περιοδικού. Παράλληλα, αλλάξαμε το χρωματισμό στις περιπέτειες του Λοχαγού Μαρκ, κάνοντας τον τετράχρωμο, κάτι το οποίο άρεσε και κάτι το οποίο θα ακολουθήσουμε και στις ιστορίες του ΜΠΛΕΚ από το επόμενο τεύχος. Επιπλέον, από το τεύχος Νο 14, οι ιστορίες του Ρόυ Ρέης θα αντικατασταθούν με νεότερες, με σκίτσο και σενάριο πολύ πιο σύγχρονο, ενώ οι σελίδες του θα μειωθούν. Οι ενημερωτικές σελίδες και τα αφιερώματα φυσικά θα εξακολουθήσουν να διανθίζουν την ύλη μας.
Και αν το 2014 κλείνει όμορφα και ελπιδοφόρα για την έκδοσή μας, είναι πολύ πιθανό το νέος έτος να μας επιφυλάσσει ακόμα καλύτερες μέρες... Για ακόμα μια φορά αισθανόμαστε την ανάγκη να σας ευχαριστήσουμε για την ανταπόκριση και την αγάπη που δείχνετε στην νέα αυτή προσπάθεια και σας ευχόμαστε ολόψυχα το 2015 να είναι γεμάτο υγεία και πολλές ευχάριστες στιγμές.



------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Εμείς προτείνουμε... 326: Το σκυλί της Πολαρόιντ (Νουβέλα τρόμου)


"Μια πραγματικά καλή ιστορία τρόμου θα βρει χορεύοντας το δρόμο της προς το κέντρο της ζωής σου, αναγνώστη, και θ' ανακαλύψει την κρυφή πορτούλα του δωματίου που νόμιζες πως κανείς άλλος δεν ήξερε ότι υπήρχε..."
-Stephen King

Ο Κέβιν Ντέλεβαν είναι ένας δεκαπεντάχρονος που, την ημέρα των γενεθλίων του, λαμβάνει ως δώρο από τους γονείς του ό,τι ακριβώς επιθυμούσε: μια ολοκαίνουρια φωτογραφική μηχανή Πολαρόιντ, μοντέλο Σαν 660. Όμως, όταν ο νεαρός φωτογράφος αποφασίζει να βγάλει την πρώτη του φωτογραφία με αυτήν, διαπιστώνει με έκπληξη ότι η συσκευή εμφανίζει συνέχεια την ίδια εικόνα, όσες φορές και αν πατήσει το κουμπί, ανεξάρτητα από το αντικείμενο το οποίο έχει επιλέξει να φωτογραφήσει! Πρόκειται για την εικόνα ενός μαύρου σκύλου, που στέκεται μπροστά από έναν λευκό φράκτη. Πριν ο Κέβιν επιστρέψει την μηχανή ως ελαττωματική (κάτι που του ζητά επίμονα ο πατέρας του), αποφασίζει να ζητήσει την γνώμη ενός "ειδικού". Έτσι, επισκέπτεται τον ηλικιωμένο Ρέτζιναλντ "Ποπ" Μέριλ, ο οποίος διαθέτει ένα κατάστημα που επισκευάζει σχεδόν τα πάντα. Μαζί θα διαπιστώσουν ότι τελικά οι φωτογραφίες που βγάζει η καινούρια Πολαρόιντ του Κέβιν, δεν είναι ακριβώς ίδιες. Αν παρατηρήσεις προσεκτικά, θα διαπιστώσεις ότι σε κάθε νέα φωτογραφία το μαύρο σκυλί μετακινείται και από λίγο! Ο Κέβιν θεωρεί το γεγονός αυτό πολύ "παραφυσικό" και αποφασίζει με τον πατέρα του να καταστρέψουν την μηχανή. Ωστόσο, ο κύριος Μέριλ έχει άλλα σχέδια γι' αυτήν...

Ξενόγλωσσος τίτλος: The Sun Dog
Εκδόσεις: ΕΠΙΛΟΓΗ
Σειρά: ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ STEPHEN KING
Αριθμός σελίδων: 252
Διαστάσεις: 21x14
Εξώφυλλο: Μαλακό
Συγγραφέας: Stephen King
Τιμή: € 10,17

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Νέες εκδόσεις 767: Φάντομ #22


ΑΡΧΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ

Νέο τεύχος Φάντομ, νέες περιπέτειες! Με ποια καινούρια πρόκληση θα βρεθεί αντιμέτωπος ο αγαπημένος μας ήρωας;

Η ιστορίες που δημοσιεύονται σ' αυτό:
1. Φάντομ Ντακ: Αρχαίο μέλλον
(Σενάριο: Gianfranco Cordara / Σχέδιο: Marco Forcelloni)
2. Ζεν Ζενπρεμιέ: Οι μεταλλαγμένοι γορίλες του πλανήτη Ζόνταρ
(Σενάριο: Rudy Salvagnini / Σχέδιο: Paolo Mottura)

Εξώφυλλο: Corrado Mastantuono, Max Monteduro
Εκδόσεις: Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε.
Μέγεθος: 17,0x23,5 εκ.
Σελίδες: 84
Τιμή: 1,90€

Κυκλοφορεί από την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου. Ζήστε τις νέες περιπέτειες μαζί με τον αγαπημένο μας ήρωα ΦΑΝΤΟΜ!

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Σινεμά και DVD 74: Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών / The Hobbit: The Battle of the Five Armies (2014)


Σκηνοθεσία: Peter Jackson
Ηθοποιοί: Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage, Ken Stott, Graham McTavish, Aidan Turner, Dean O'Gorman, Luke Evans, Orlando Bloom, Evangeline Lilly, Lee Pace, Cate Blanchett, Hugo Weaving, Christopher Lee, Sylvester McCoy, Billy Connolly, Mikael Persbrandt, Stephen Fry, Ryan Gage, Manu Bennett, John Tui, Benedict Cumberbatch, Ian Holm
Διάρκεια: 144'

ΥΠΟΘΕΣΗ
Με την ανάκτηση του Βασίλειου των Νάνων από τον δράκο Νοσφιστή, ο Μπίλμπο και οι δεκατρείς Νάνοι έχουν άθελά τους συμβάλλει στην εξάπλωση μιας φονικής δύναμης. Ο εξοργισμένος Νοσφιστής επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Λιμνούπολης. Παράλληλα, κυριευμένος από το πάθος του για πλούτο, ο Θόριν Δρύασπις βάζει τον θησαυρό πάνω από την τιμή και τους φίλους του. Παραμονεύουν όμως μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους γνωρίζει μόνο ο Γκάνταλφ…. Ο μεγάλος εχθρός τους, Σάουρον έχει στείλει λεγεώνες από Όρκς για να επιτεθούν στο Βουνό της Μοναξιάς. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο.


ΚΡΙΤΙΚΗ
Οι ταινίες του Peter Jackson για τα χρονικά της Μέσης Γης γαλούχησαν μια γενιά, απενοχοποίησαν την επική φαντασία βγάζοντάς την από τα δωμάτια των γοητευόμενων από το φανταστικό εφήβων και δίνοντάς τες στο ευρύ κοινό προκειμένου να τις λατρέψει. Η δεύτερη τριλογία, αυτή του Χόμπιτ, τελειώνει φέτος και πλέον δε θα έχουμε τι να περιμένουμε τα επόμενα Χριστούγεννα στους κινηματογράφους.
Το “Hobbit” ήταν εξαρχής ένα εγχείρημα καταδικασμένο να κριθεί αυστηρά, όχι μόνο λόγω της αναπόφευκτης σύγκρισής του με το “Lord of the Rings” και του χρόνου που χρειάστηκε μέχρι να ξεκινήσει η παραγωγή του, αλλά και λόγω της μικρότερης απήχησης του αντίστοιχου βιβλίου, το μέγεθος του οποίου δε δικαιολογούσε απόλυτα το “τράβηγμά” του σε μορφή τριλογίας. Προφανώς, ο Τζάκσον τα ήξερε ολ' αυτά και σίγουρα παιδεύτηκε αρκετά για να καταλήξει στον τρόπο με τον οποίο θα έβγαζε εις πέρας το έργο που ανέλαβε.



Το πρώτο μέρος, ήταν μια υπέροχα γυρισμένη γνωριμία με τους κεντρικούς χαρακτήρες κι ένα αδιάκοπο γαϊτανάκι θανατηφόρων συναντήσεων και ριψοκίνδυνων αποδράσεων... Το δεύτερο μέρος, ήταν μια σειρά από επιμέρους περιπέτειες που προχώρησαν σημαντικά την πλοκή, εισήγαγαν όλους τους απαραίτητους χαρακτήρες και μας έφεραν μια ανάσα απ' το γκραν-φινάλε. Οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων σφυριλατήθηκαν, οι φιλίες, οι έρωτες και οι αντρίκιες συμφωνίες έθεσαν το ηθικό υπόβαθρο για τη συνέχεια... Στο τελευταίο μέρος, το παιχνίδι καλείται να σώσει ο “τίμιος διαρρήκτης”, Μπίλμπο Μπάγγινς, δικαιώνοντας τον Γκάνταλφ για την επιλογή του και τους υπόλοιπους για την εμπιστοσύνη τους. Την ώρα που ο Θόριν έχει βυθιστεί στις εμμονές του, μία με το χρυσάφι και μία με την πέτρα-κειμήλιο της φυλής του, το χόμπιτ εμφανίζεται ως διαμεσολαβητής με ένα πολύ δυνατό χαρτί στα χέρια του. Η ειρήνη βέβαια, είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει τους πολεμοχαρείς νάνους και τον θησαυρόπληκτο βασιλιά τους, αλλά ο πραγματικός εχθρός είναι άλλος κι επελαύνει απ' όλες τις μεριές και μόνο ο Γκάνταλφ ξέρει το μέγεθος της καταστροφής που θα φέρει μια πιθανή ήττα.




Με μπόλικη δράση, επικές σκηνές που δημιουργούν ανατριχίλες, διασκέδαση στην πιο αγνή της μορφή. Δεν σας κάλυψε η δράση των προηγούμενων δύο ταινιών; Εδώ θα αποζημιωθείτε και με το παραπάνω. Επιζητήσατε ένα πυκνότερο σκοτάδι, όσο δηλαδή αυτό μπορεί να υπάρξει στο παραμυθένιο Χόμπιτ; Θα το βρείτε. Και, φυσικά, ξέροντας πως έτσι τελειώνει ένας μεγάλος κινηματογραφικός κύκλος, φροντίζει να δημιουργήσει μια «λούπα», παραπέμποντας άμεσα στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, φροντίζοντας αυτός ο κύκλος στο μυαλό των οπαδών του να μη διακοπεί έτσι σύντομα, μα να μπορέσουν νοητά να ξαναξεκινήσουν τα πάντα από την αρχή.



Ο Τζάκσον εδώ, πλέκει άψογα όσα συμβαίνουν στη μετά-δράκου εποχή, κλιμακώνοντας την παράλληλη δράση μέχρι την αναπόφευκτη “μάχη των πέντε στρατών”, το πολυναμενόμενο φινάλε δηλαδή. Και την ώρα του χάους, ξεχωρίζει κι ακολουθεί τους ήρωες έναν-έναν δίνοντας μια κατάληξη, ευτυχή ή δυστυχή, στην ιστορία του καθενός απ' αυτούς. Η αναμενόμενη νίκη του καλού, ακολουθείται από ένα γλυκόπικρο τέλος που θυμίζει το υπέροχο ξεκίνημα.
Το “Hobbit: The Battle of the Five Armies” είναι το καλύτερο δυνατό τελείωμα για μια τριλογία που δεν άλλαξε τις ισορροπίες στο εμπορικό σινεμά, αλλά υπερέβη τις προσδοκίες και παρέδωσε ότι ακριβώς είχε υποσχεθεί: τρία, ή έστω δυόμισι, ευχάριστα κινηματογραφικά τρίωρα.


ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Ο Τζάκσον σημειώνει τη σημασία της ταινίας "Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών" και την κρίσιμη σκηνή της μάχης, που αποτελεί τόσο το κλείσιμο του επικού κεφαλαίου της τριλογίας του "Χόμπιτ", όσο και το ξεκίνημα της τριλογίας του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών".
“Πρόκειται για την πιο δυνατή ταινία της θρυλικής Μέσης Γης! Αυτή τη φορά υπάρχει πολλή αγωνία, ένταση, σύγκρουση μεταξύ των χαρακτήρων και τραγωδία. Όλα οδηγούν στη σκηνή της Μάχης των Πέντε Στρατών, η οποία θεωρώ πως είναι η πιο έντονη και συναισθηματική από την τριλογία του "Χόμπιτ" και τιμάει κάθε χαρακτήρα με τον οποίο έχουμε ταξιδέψει μέχρι εδώ. Ελπίζουμε πως και οι έξι ταινίες των δύο τριλογιών θα γίνουν αντιληπτές ως ένα συνεχές, επικό κινηματογραφικό saga”.



“Δεν το πιστεύω πως το ταξίδι αυτό φτάνει στο τέλος του. Αποτέλεσε τεράστιο κεφάλαιο της ζωής μου. Ουσιαστικά, είναι όλη μου η ζωή”, δήλωσε ο ΜακΚέλεν εν όψει της ολοκλήρωσης των γυρισμάτων.
“Είμαι λυπημένος που αυτή η εμπειρία τελειώνει. Είναι μεγάλο κατόρθωμα που ολοκληρώθηκε η τελευταία ταινία της τριλογίας και είμαστε όλοι πολύ περήφανοι!”, παραδέχεται ο Έβανς.
Από την άλλη, η Λίλι αισθάνεται ενθουσιασμένη και δεν μπορεί να περιμένει να δει την ταινία στους κινηματογράφους. “Ξέρω πως θα είναι η αγαπημένη μου από τις τρεις, γιατί συνδέει την τριλογία του "Χόμπιτ" με αυτήν του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Αισθάνομαι τόσο τυχερή που είχα την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτού του καστ και μιας ταινίας που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ιστορία του κινηματογράφου!”.


Παράλληλα, ο Φρίμαν αισθάνεται “στενοχωρημένος” και “ανακουφισμένος”. “Γίνομαι συναισθηματικός, αλλά ταυτόχρονα, νιώθω όμορφα όταν ολοκληρώνω κάποιο project. Τα γυρίσματα αποτέλεσαν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μας. Θα μιλάω για την τριλογία ακόμα και στα 90 μου!”.
O Μπλουμ συμπληρώνει: “Είναι συγκινητικό να σκέφτομαι πως ξεκίνησα στα 23 μου στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" και τώρα είμαι 37! Ολοκληρώνοντας, αισθάνομαι πιο έμπειρος, πιο σοφός και ευγνώμων. Ο Λέγκολας είναι ο χαρακτήρας που με επηρέασε πιο πολύ και που βοήθησε τόσο την καριέρα μου. Λυπάμαι που ήρθε στο τέλος του όλο αυτό για πολλούς λόγους. Ήταν όμως τιμητικό για εμένα που μου ζητήθηκε να επιστρέψω ως Λέγκολας και σε αυτήν την ταινία”.




Mε ιδιαίτερη συναισθηματική ενέργεια αλλά και στοιχεία κωμωδίας, ο Τζάκσον καταφέρνει να αποτυπώσει αυτό που ακριβώς θέλει.
- Chicago Sun-Times

Αν και οι περισσότεροι έχουν επικεντρωθεί στη δουλειά του Τζάκσον, νομίζω πως αρκετός έπαινος αξίζει στον Μάρτιν Φρίμαν που δίνει κάποια ξεχωριστά στοιχεία σε ένα... χάος από πίξελ.
- Entertainment Weekly

Το "Χόμπιτ: Η μάχη των πέντε στρατών", διαθέτει πιο θεαματικές σκηνές δράσης, καθώς και πιο συναισθηματικές στιγμές από τις προηγούμενες ταινίες.
- USA Today

Μέρος του κειμένου προέρχεται από τα:
http://www.in2life.gr/
http://www.clickatlife.gr/


------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Νέες εκδόσεις 766: Batman - Superman #2


Παράλληλοι κόσμοι

Η περιπέτεια που ολοκληρώνεται σε αυτό το τεύχος έχει μια ξεχωριστή σημασία, καθώς η συγκεκριμένη ιστορία αποτελεί την αρχή των κοινών περιπετειών των δύο διάσημων ηρώων. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε εδώ την ευκαιρία να δούμε πώς συναντήθηκαν για πρώτη φορά ο Σκοτεινός Ιππότης και ο Άνθρωπος από Ατσάλι, στο καινούριο σύμπαν του "New 52!".
Την αποστολή να μας "ξεναγήσουν" έχουν αναλάβει δυο γνωστοί και καταξιωμένοι δημιουργοί. Το σενάριο υπογράφει ο Greg Pak, που κέρδισε την αναγνώριση για τη δουλειά του στη σειρά "Incredible Hulk", της Marvel. Στο σχέδιο θα βρούμε τον Jae Lee, που μεταξύ άλλων έχει εργαστεί στη διασκευή σε κόμικς της σειράς "Dark Tower", του Stephen King και στη σειρά "Before Watchmen: Ozymandias".

Σελίδες: 48
Εκδόσεις: Anubis
Τιμή: 3,90 ευρώ

------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Κάρολος Ντίκενς – Χριστουγεννιάτικη ιστορία


Charles Dickens - A Christmas Carol

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΛΕΪ
Παραμονὴ Χριστουγέννων. Σκυμμένος πάνω ἀπ᾿ τὸ γραφεῖο του, ὁ Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ δούλευε ἀσταμάτητα. Τὸ δωμάτιο ἦταν μᾶλλον κρύο, γιατί τὰ λιγοστὰ κάρβουνα στὴ σόμπα δὲν ζέσταιναν ἀρκετά. Ὄχι ότι ἔλειπαν τοῦ Σκροῦτζ τὰ χρήματα γιὰ ν᾿ ἀγοράσει περισσότερα κάρβουνα. Ἀλλὰ ὁ Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ ἦταν ἕνας φοβερὸς τσιγκούνης! Στὸ διπλανὸ δωμάτιο, χωρὶς θερμάστρα, ἐργαζόταν ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ, ὁ κλητήρας του, ποὺ ἔτρεμε ὁλόκληρος ἀπὸ τὴν παγωνιά. Ξαφνικὰ ἡ πόρτα ἄνοιξε κι ἕνας χαμογελαστὸς ἄντρας μπῆκε στὸ γραφεῖο.
«Θεῖε, Καλὰ Χριστούγεννα!».
«Κακά, ψυχρὰ κι ἀνάποδα...» γκρίνιαξε ὁ Σκροῦτζ.
«Θεῖε μου, μὴ μουτρώνεις. Ἦρθα νὰ σὲ καλέσω γιὰ τὸ μεσημέρι», εἶπε ὁ Φρέντ, ὁ ἀνιψιός του.
Ἀλλὰ ὁ Σκροῦτζ ἀρνήθηκε τὴν πρόσκληση. Ποτέ του δὲν γιόρταζε τὰ Χριστούγεννα. Τὰ θεωροῦσε χάσιμο χρόνου. Ὅμως ἡ ἀπάντηση τοῦ Σκροῦτζ δὲ χάλασε τὸ κέφι τοῦ Φρέντ. Ἔφυγε χαμογελαστός, ἀφοῦ προηγουμένως ἀντάλλαξε εὐχὲς μὲ τὸν Μπὸμπ Κράτσιτ.
Λίγα λεπτὰ ἀργότερα χτύπησαν τὴν πόρτα. Ὁ ὑπάλληλος ἔτρεξε ν᾿ ἀνοίξει. Παρουσιάστηκαν δυὸ κύριοι.
«Ἐδῶ εἶναι ἡ ἑταιρεία Σκροῦτζ καὶ Μάρλεϊ;» ρώτησε ὁ πρῶτος.
«Ὁ συνέταιρός μου, ὁ Μάρλεϊ, πέθανε σὰν ἀπόψε πρὶν ἀπὸ ἑφτὰ χρόνια», τοῦ ἀπάντησε ψυχρὰ ὁ Σκροῦτζ.
«Τὰ συλλυπητήρια μου», εἶπε ὁ δεύτερος.
«Ἐμεῖς κάνουμε ἔρανο γιὰ τοὺς φτωχούς. Αὔριο, ποὺ ξημερώνει μέρα χαρᾶς, ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἄνθρωποι ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ τὸ κρύο καὶ τὴν πείνα. Μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴ συνδρομή σας;».
Ὁ γέρο-σπαγκοραμμένος δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ ξοδέψει οὔτε μία πένα γιὰ νὰ βοηθήσει τοὺς συνανθρώπους του καὶ ἀπάντησε ἀρνητικὰ στοὺς δυὸ ἐπισκέπτες.
Ἐκεῖνοι ἔφυγαν ἀπογοητευμένοι, χωρὶς νὰ τὸν πιέσουν περισσότερο.
Νύχτωσε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ κλείσει τὸ γραφεῖο. Ὁ Σκροῦτζ φόρεσε τὸ παλτὸ καὶ τὸ καπέλο του καὶ πῆρε στὸ χέρι τὸ μπαστούνι του. Μὲ τὴ σειρά του, ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ ἑτοιμάστηκε κι αὐτὸς νὰ φύγει.
«Ὑποθέτω ὅτι δὲν θέλεις νὰ δουλέψεις αὔριο», τοῦ εἶπε ὁ Σκροῦτζ μὲ δυσφορία. Ὁ Μπὸμπ κούνησε καταφατικὰ τὸ κεφάλι.
«Ἂ-ἂ-ἂν δὲ σᾶς πειράζει, κύ-κύ-κύριε Σκροῦτζ», τραύλιζε ὁ καημένος ὁ Μπόμπ.
«Δὲ μοῦ ἀρέσει νὰ σὲ πληρώνω ὅταν δὲν ἐργάζεσαι», τὸν διέκοψε ὁ Σκροῦτζ. «Πάντως, μεθαύριο θὰ πιάσεις ἀπὸ νωρὶς δουλειά!».
Ὁ Μπὸμπ τὸν εὐχαρίστησε κι ἔτρεξε ἔξω νὰ βρεῖ κάτι παιδάκια ποὺ διασκέδαζαν κάνοντας τσουλήθρα στὸν παγωμένο δρόμο.
Ἀδιαφορώντας γιὰ τὴ γιορταστικὴ ἀτμόσφαιρα, ὁ Σκροῦτζ ἔφαγε, ὅπως συνήθως, μόνος του σὲ μιὰ γειτονικὴ ταβέρνα.


Ἔπειτα, τράβηξε γιὰ τὸ σπίτι του. Τὸ κτίριο ὅπου ἔμενε βρισκόταν στὴν ἄκρη ἑνὸς στενοῦ καὶ σκοτεινοῦ δρόμου. Τὸ παλιὸ καὶ φθαρμένο διαμέρισμα ἀνῆκε κάποτε στὸ συνέταιρό του, τὸν Τζὰκ Μάρλεϊ.
Ὁ Σκροῦτζ ἔβγαλε τὸ κλειδὶ γιὰ νὰ ξεκλειδώσει τὴν ἐξώπορτα. Τὸ ρόπτρο, ἂν καὶ μεγάλο, δὲν εἶχε τίποτα τὸ ἰδιαίτερα ὄμορφο πάνω του. Κι ὅμως, ἐκείνη τὴ βραδιὰ ἔμοιαζε λουσμένο σ᾿ ἕνα ἀπόκοσμο φῶς. Ὁ Σκροῦτζ, πραξενεμένος, ἔσκυψε νὰ ἐξετάσει καλύτερα... καὶ τότε ἀντίκρισε τὸ πρόσωπο τοῦ Μάρλεϊ νὰ τὸν κοιτάζει!.. Τὴν ἑπόμενη στιγμὴ ὅμως ξανάγινε ἕνα κοινότατο ρόπτρο. Ταραγμένος ὁ Σκροῦτζ μπῆκε στὸ διαμέρισμα, μαντάλωσε τὴν πόρτα πίσω του καὶ προχώρησε στὴ σάλα.
Στὴ συνέχεια, ἔβγαλε τὸ παλτό του, φόρεσε τὶς παντόφλες του καὶ κάθησε μπροστὰ στὸ τζάκι. Πάνω στὴ σχάρα τρεμόσβηναν λίγες ἀδύναμες φλόγες. Ξαφνικά, ἀπ᾿ τὴ μεριὰ τῆς ἀποθήκης ἄκουσε νὰ σέρνονται βαριὲς ἁλυσίδες. Μέσα ἀπὸ τὴν κλειστὴ πόρτα γλίστρησε μία παράξενη σκιὰ καί, αἰωρούμενη, ἦρθε καὶ στάθηκε στὴ μέση του δωματίου. Τούτη τὴ φορὰ δὲν ὑπῆρχε καμιὰ ἀμφιβολία. Ἦταν τὸ φάντασμα τοῦ παλιοῦ συνεταίρου τοῦ Σκροῦτζ, ποὺ εἶχε πεθάνει ἀκριβῶς πρὶν ἑφτὰ χρόνια. Ὁ γέρος δὲν μποροῦσε νὰ πιστέψει στὰ μάτια του.
«Ποιὸς εἶσαι;» ψιθύρισε.
«Ποιὸς ἤμουν!» τὸν διόρθωσε τὸ φάντασμα. «Ἤμουν ὁ Τζὰκ Μάρλεϊ, ὁ συνέταιρός σου. Δὲ μὲ θυμᾶσαι;».
Τὸ φάντασμα τοῦ Μάρλεϊ κάθησε στὴν ἀγαπημένη του πολυθρόνα. Ὁ Σκροῦτζ, ποὺ κόντευε νὰ λιποθυμήσει ἀπὸ τὸ φόβο του, τὸν ρώτησε ἱκετευτικά: «Τζάκ, πές μου, τί θέλεις;».
«Βλέπεις αὐτὲς τὶς ἁλυσίδες;» τὸν ρώτησε τὸ φάντασμα. «Κάθε κρίκος τους ἀντιπροσωπεύει καὶ μία ἄσχημη κουβέντα τῆς ζωῆς μου. Ὅσο γιὰ τὰ βαριὰ χρηματοκιβώτια ποὺ σέρνω; Εἶναι τὰ πλούτη ποὺ συγκέντρωσα καὶ δὲν τὰ χρησιμοποίησα σωστά. Ὅλα αὐτὰ θέλω νὰ τὰ σκεφτεῖς σοβαρὰ καὶ νὰ δεῖς καὶ τὴ δική σου ζωὴ ἀλλιῶς, Σκροῦτζ!». Τὸ φάντασμα σώπασε γιὰ λίγο κι ὕστερα συνέχισε:
«Ἦρθα νὰ σὲ προειδοποιήσω. Ἔχεις ἀκόμη μιὰ εὐκαιρία νὰ γλιτώσεις ἀπὸ τὴ δική μου μοίρα, θὰ ἔρθουν τρία πνεύματα. Τὸ πρῶτο θὰ σὲ ἐπισκεφθεῖ ἀπόψε, στὴ μία μετὰ τὰ μεσάνυχτα. Τὸ δεύτερο αὔριο, τὴν ἴδια ὥρα. Καὶ τὸ τρίτο μεθαύριο, μόλις χτυπήσει τὸ ρολόι δώδεκα. Αὐτὴ εἶναι ἡ τελευταία σου ἐλπίδα!...».
Καὶ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Μάρλεϊ ξαναέφυγε γιὰ νὰ συναντήσει τὰ ἄλλα φαντάσματα ποὺ περιπλανιοῦνται ἀσταμάτητα στὶς ὁμίχλες τῆς αἰωνιότητας. Ἐξαντλημένος ὁ Σκροῦτζ, ἔπεσε χωρὶς νὰ γδυθεῖ στὸ κρεβάτι του κι ἀποκοιμήθηκε ἀμέσως.


ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Ἦταν ἀκόμη σκοτάδι ὅταν ξύπνησε ὁ Σκροῦτζ. Νόμισε πὼς τὸ ρολόι εἶχε σταματήσει, θυμόταν ὅτι ἔπεσε νὰ κοιμηθεῖ μετὰ τὶς δυό. Τὸ ρολόι χτύπησε μία ἀκριβῶς.
Ἀμέσως, μιὰ λάμψη δυνατὴ πλημμύρισε τὴν κρεβατοκάμαρα. Ὁ Σκροῦτζ ἀνασηκώθηκε καὶ τότε εἶδε ἐμπρός του μιὰ περίεργη ὀπτασία. Εἶχε τὸ ἀνάστημα, τὸ πρόσωπο, τὰ χέρια ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ, ἀλλὰ τὰ μαλλιά της ἦταν ὁλόλευκα ὅπως ἑνὸς γέρου. Ἀπὸ τὸν ὦμο, πάνω ἀπὸ τὸ λευκό, κοντὸ χιτώνιό της, κρεμόταν μιὰ γιρλάντα λιόπρινο, σύμβολο τοῦ χειμῶνα.
«Μὴ φοβᾶσαι», τοῦ εἶπε ἡ ὀπτασία. «Εἶμαι τὸ Χριστουγεννιάτικο Πνεῦμα τοῦ Παρελθόντος κι ἦρθα νὰ σὲ βοηθήσω».
Πῆρε τὸν Σκροῦτζ ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὸν ὁδήγησε στὸ παράθυρο.
Ὁ Σκροῦτζ φοβήθηκε μήπως πέσει, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸν ἐνθάρρυνε νὰ πετάξει μαζί του πάνω ἀπὸ στέγες καὶ ἀγρούς. Κι ἦταν πρωὶ ὅταν ἔφτασαν σὲ μία μικρὴ ἐπαρχιακὴ πόλη.
«Μά, ἐδῶ πέρασα τὰ παιδικά μου χρόνια», μουρμούρισε κατάπληκτος ὁ Σκροῦτζ.
«Ἔ, τότε, θὰ ξέρεις τὸ δρόμο γιὰ νὰ ἔρθεις ἐδῶ», τὸν ρώτησε τὸ Πνεῦμα.
«Θὰ μποροῦσα νὰ τὸν βρῶ μὲ κλειστὰ μάτια», ἀπάντησε ἐκεῖνος.
«Κι ὅμως, δείχνεις σὰν νὰ ἔχεις ξεχάσει ἀκόμη καὶ τὴν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ τόπου», παρατήρησε αὐστηρὰ τὸ Πνεῦμα.
Ύστερα βάδισαν πάνω στὸ χιονισμένο δρόμο συναντώντας φυσιογνωμίες γνωστές. Ἀγρότες μὲ τὶς ἅμαξες, παιδιὰ μὲ τ᾿ ἀλογάκια τους. Ὁ Σκροῦτζ τοὺς θυμόταν ὅλους. Τοὺς φώναξε μάλιστα μὲ τὰ ὀνόματά τους. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν τοῦ ἀπάντησε!
«Εἶναι μόνο σκιές», τοῦ ἐξήγησε τὸ Πνεῦμα, «δὲν μᾶς βλέπουν».
Ὁ Σκροῦτζ χάρηκε πολὺ ποὺ ξαναεῖδε φίλους καὶ γνωστοὺς ἀπὸ τὰ νιᾶτα του. Καὶ τούτη ἡ χαρὰ ἦταν πρωτόγνωρη γι᾿ αὐτόν. Σὲ λίγο, οἱ δυὸ ταξιδιῶτες ἔφτασαν σ᾿ ἕνα χωριουδάκι. Μπῆκαν σ᾿ ἕνα μεγάλο κτίριο χτισμένο ἀπὸ τοῦβλα. Στὸ ἐσωτερικὸ ἀντίκρισαν σειρὲς θρανία. Ἦταν σχολεῖο μὲ οἰκότροφους μαθητές, ποὺ σπούδαζαν μακριὰ ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους.
Σὲ κάποιο θρανίο, ἕνα μοναχικὸ ἀγόρι, καθόταν καὶ διάβαζε. Κατὰ τρόπο μαγικό, οἱ ἥρωες τοῦ βιβλίου πρόβαλαν ἐμπρὸς στὸ παιδὶ - ὁ Ἀλῆ Μπαμπᾶ μὲ τὴν ἀνατολίτικη φορεσιά του, ὁ Ροβινσῶν Κροῦσος μὲ τὸν παπαγάλο του στὸν ὦμο, κι ἄλλοι πολλοί. Στὴν ἀρχὴ ὁ Σκροῦτζ ἐνθουσιάστηκε βλέποντας τοὺς ἥρωες τῶν σχολικῶν του χρόνων. Ἔπειτα, ὅμως, κατάλαβε. Τὸ μοναχικὸ ἀγόρι, μὲ μοναδικὴ παρέα τὰ βιβλία, ἦταν ὁ ἑαυτός του. Κάθησε, τότε, σ᾿ ἕνα θρανίο καὶ ἔκλαψε πικρά.
«Πᾶμε τώρα νὰ ἐπισκεφτοῦμε κάποια ἄλλα Χριστούγεννα», τοῦ πρότεινε τὸ Πνεῦμα.
Καθὼς μιλοῦσε, παρατήρησε ὅτι τὸ παιδὶ μεγάλωσε κι ἔγινε ἔφηβος. Ὁ Σκροῦτζ ἤξερε πολὺ καλὰ ὅτι ὁ νεαρὸς ἦταν πάλι μόνος. Οἱ ἄλλοι μαθητὲς θὰ ἐπέστρεφαν στὰ σπίτια τους γιὰ τὶς διακοπές.
Ξαφνικά, ἡ πόρτα ἄνοιξε. Μιὰ νέα καὶ ὄμορφη κοπέλα μπῆκε τρέχοντας στὴν αἴθουσα. Ἦρθε καὶ τὸν ἀγκάλιασε.
«Ἀδελφούλη μου», τοῦ φώναξε. «Ἦρθα νὰ σὲ πάρω. Θὰ πᾶμε στὸ σπίτι νὰ γιορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα!».
«Στὸ σπίτι, Φάντ;» ρώτησε ὁ νεαρὸς Σκροῦτζ.
«Ναί, ζήτησα ἀπὸ τὸν πατέρα νὰ σ᾿ ἀφήσει νὰ ξαναγυρίσεις γιὰ πάντα στὸ σπίτι. Συμφώνησε. Δὲ θὰ ξαναπᾶς ἐσωτερικὸς στὸ σχολεῖο!», τοῦ ξαναφώναξε χαρούμενη.
«Εἶναι πολὺ γλυκιὰ μὲ χρυσή, μὲ χρυσὴ καρδιά», σχολίασε τὸ Πνεῦμα. «Νομίζω ὅτι πέθανε νέα, πάνω στὴ γέννα!».
«Ναί...» ἀπάντησε σκεφτικὸς ὁ Σκροῦτζ.
Βγῆκαν ἀπὸ τὸ σχολεῖο καὶ περιπλανήθηκαν στοὺς δρόμους. Οἱ βιτρίνες τῶν καταστημάτων ἦταν στολισμένες γιὰ τὰ Χριστούγεννα. Τὸ Πνεῦμα στάθηκε ἐμπρὸς σ᾿ ἕνα κατάστημα καὶ ρώτησε τὸν Σκροῦτζ ἂν τὸ ἀναγνωρίζει. Ἐκεῖνος κούνησε τὸ κεφάλι καὶ εἶπε: «Ἐδῶ πρωτοεργάστηκα σὰν μαθητευόμενος!».
Μπῆκαν μέσα. Ἕνας ἡλικιωμένος κύριος καθόταν στὸ γραφεῖο.
«Αὐτὸς εἶναι ὁ γερό-Φέζιβικ!.. Ὁ γερό-Φέζιβικ ἀναστημένος!..» φώναξε μ᾿ ἐνθουσιασμὸ ὁ Σκροῦτζ.
Ἐκείνη τὴ στιγμή, ὁ νεαρὸς Σκροῦτζ κι ἕνας ἄλλος μαθητευόμενος μπῆκαν στὴν αἴθουσα.
«Μαζέψτε τα ὅλα», τοὺς εἶπε ὁ Φέζιβικ, «νὰ ἑτοιμάσουμε τὴ γιορτή!».
Οἱ μαθητευόμενοι δὲν περίμεναν νὰ τὸ ἀκούσουν δεύτερη φορά. Πρὶν προλάβει ὁ γέρο-Σκροῦτζ ν᾿ ἀνοιγοκλείσει τὰ μάτια, ὅλα ἦταν καθαρὰ καὶ τακτοποιημένα. Σὲ λίγο ἄρχισαν νὰ καταφθάνουν οἱ καλεσμένοι. Ἡ γιορτὴ εἶχε ὀργανωθεῖ γιὰ ὅλους τοὺς ὑπαλλήλους τοῦ Φέζιβικ.


Σύντομα ἡ μουσικὴ καὶ ὁ χορὸς ἄναψαν τὸ κέφι γιὰ τὰ καλά. Προσφέρθηκαν γλυκίσματα καὶ ποτά. Ἦταν πιὰ ἀργὰ ὅταν ξεκίνησαν νὰ φύγουν οἱ καλεσμένοι. Ὁ κύριος καὶ ἡ κυρία Φέζιβικ ἕσφιξαν τὰ χέρια ὅλων καὶ τοὺς εὐχήθηκαν «Καλὰ Χριστούγεννα!». Ἕσφιξαν τὰ χέρια ἀκόμη καὶ τῶν νεαρῶν μαθητευομένων πρὶν πᾶνε στὰ κρεβάτια τοὺς στὸ πίσω μέρος τοῦ καταστήματος. Ὁ γέρο-Σκροῦτζ ἔδειχνε ξετρελαμένος καθὼς παρακολουθοῦσε αὐτὴ τὴ σκηνή. Ἔνιωθε τόση χαρά, λὲς καὶ συμμετεῖχε πραγματικὰ στὴ γιορτή. Ἀργὰ τὴ νύχτα τὸ Πνεῦμα καὶ ὁ Σκροῦτζ ἄκουσαν τοὺς μαθητευομένους νὰ κουβεντιάζουν ξαπλωμένοι στὰ κρεβάτια τους. Παίνευαν τὸ γέρο-Φέζιβικ καὶ τὸν εὐγνωμονοῦσαν γιὰ τὴν ὡραία γιορτὴ ποὺ τοὺς ἑτοίμασε.
«Καὶ τοῦ κόστισε μόνο τρεῖς ἢ τέσσερις λίρες», σχολίασε κάπως εἰρωνικὰ τὸ Πνεῦμα. «Ἔξοδο ποὺ ἄξιζε τὸν κόπο!». «Τὸ κόστος δὲν ἦταν ὑλικό», διαμαρτυρήθηκε ὁ Σκροῦτζ. «Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὰ χρήματα, ἡ γιορτὴ θὰ εἶχε ἐπιτυχία γιατί ὁ Φέζιβικ ἦταν καλὸς ἄνθρωπος καὶ πάντοτε ἀκτινοβολοῦσε χαρὰ κι εὐτυχία!».
Ξαφνικὰ ὁ Σκροῦτζ ἔκοψε τὴν κουβέντα του ἀπότομα.
«Τί σοῦ συμβαίνει;» τὸν ρώτησε τὸ Πνεῦμα. «Μήπως ἔγινε κάτι ποὺ σὲ τάραξε;».
«Ὄχι, τίποτα... Νά, θὰ ἤθελα μόνο νὰ ἔχω πεῖ κάτι στὸν κλητήρα μου».
Ἡ σκηνὴ ἄλλαξε. Τώρα ὁ Σκροῦτζ ἦταν πλέον ὥριμος ἄντρας. Καὶ μία νέα γυναίκα ἐγκατέλειπε τὸ σπίτι. Ἔκλαιγε ἡ καημένη, βουβά. Γύρισε καὶ τοῦ εἶπε:
«Κάποτε ἤμασταν φτωχοὶ ἀλλὰ εὐτυχισμένοι. Τώρα σὲ κυβερνᾶ τὸ πάθος σου γιὰ τὸ χρῆμα!».
«Μά, μεταξύ μας, τίποτα δὲν ἄλλαξε», διαμαρτυρήθηκε ὁ Σκροῦτζ.
«Ἐγὼ ἔμεινα ἡ ἴδια. Ἐσὺ ὅμως ἄλλαξες. Δὲν μπορῶ νὰ σὲ παντρευτῶ. Σοῦ εὔχομαι κάθε εὐτυχία στὴ σταδιοδρομία ποὺ διάλεξες».
Καὶ μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἡ γυναίκα βγῆκε στὸ δρόμο, ἐνῶ ὁ ἄντρας δὲ δοκίμασε νὰ τὴ σταματήσει.
«Πνεῦμα», φώναξε ὁ γέρο-Σκροῦτζ, «σταμάτα νὰ μὲ βασανίζεις, θέλω νὰ γυρίσω στὸ σπίτι. Δὲν ἀντέχω τὶς δυσάρεστες ἀναμνήσεις».
Μέσα σε μία στιγμὴ πέρασαν χρόνια. Καὶ ξαναεῖδαν τὴ νέα γυναίκα. Τώρα γελοῦσε τρισευτυχισμένη με τὴν κόρη της. Σὲ διαφορετικὲς περιστάσεις θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι τὸ παιδὶ τοῦ Σκροῦτζ. Ὁ πατέρας μπῆκε στὸ δωμάτιο. Ἡ μικρὴ ἔτρεξε καὶ τὸν φίλησε. Ἀγκαλιάστηκαν καὶ οἱ τρεῖς ἐμπρὸς στὸ ἀναμμένο τζάκι.
«Δὲν τὸ ἀντέχω», μούγκρισε ὁ γερο-Σκροῦτζ μὲ φωνὴ σπασμένη. Καὶ στράφηκε ἀπελπισμένος πρὸς τὸ Πνεῦμα, ποὺ μέσα στὴν ὁλοφώτεινη ἀνταύγεια τοῦ ἔμοιαζε σὰν νὰ εἰρωνεύεται τὴν ἀπελπισία του. Σὲ λίγο ἡ ὀπτασία τοῦ Πνεύματος ἄρχισε ν᾿ ἀπομακρύνεται καὶ νὰ σβήνει σιγὰ-σιγά, μέχρι ποὺ ἐξαφανίστηκε τελείως. Ὁ Σκροῦτζ ἔνιωσε ἀφάνταστα κουρασμένος. Τὰ μάτια τοῦ βάρυναν. Ξαναγύρισε στὴν κρεβατοκάμαρά του. Μόλις ποὺ πρόλαβε νὰ ξαπλώσει στὸ κρεβάτι κι ἔπεσε σὲ ὕπνο βαθύ.


ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ
Ὅταν ξύπνησε ὁ Σκροῦτζ, τὸ ρολόι χτυποῦσε μία. Μιὰ κατακόκκινη λάμψη ἐρχόταν ἀπ᾿ τὴ σάλα. Σηκώθηκε, φόρεσε τὴ ρόμπα του καὶ πῆγε νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Ἡ σάλα εἶχε μεταμορφωθεῖ! Ἀπὸ τὸ πάτωμα ὡς τὸ ταβάνι ἦταν στολισμένη μὲ κισσό, λιόπρινο καὶ ἰξό. Στὸ τζάκι ἔκαιγε μία ζωηρὴ φωτιὰ καὶ στὴ γωνιὰ ὑψωνόταν ἕνας τεράστιος σωρὸς ἀπὸ φαγητὰ-γαλοποῦλες, χῆνες, πατάτες, μῆλα, καρύδια - ἐνῶ πάνω στὴν κορυφὴ καθόταν χαμογελαστὸς ἕνας γίγαντας μ᾿ ἕνα δαυλὸ ἀναμμένο στὸ ἀριστερό του χέρι.
«Εἶμαι τὸ Χριστουγεννιάτικο Πνεῦμα τοῦ Παρόντος», τοῦ φώναξε φιλικά. «Ἔλα!». Ὁ Σκροῦτζ παρατήρησε τὸ Πνεῦμα. Ἦταν ντυμένο μ᾿ ἕνα μακρὺ λευκὸ χιτώνα. Καὶ πάνω στὰ μακριὰ μαῦρα του μαλλιὰ φοροῦσε ἕνα στεφάνι ἀπὸ λιόπρινο.
«Πήγαινε μὲ ὅπου θέλεις», ξερόβηξε ὁ Σκροῦτζ. «Πῆρα ἤδη μερικὰ μαθήματα ἀπ᾿ τὸ συνάδελφό σου. Εἶμαι ἕτοιμος νὰ παρακολουθήσω καὶ τὰ δικά σου».
«Τότε πιάσου ἀπὸ τὸν ποδόγυρο τοῦ χιτῶνα μου», ἀπάντησε ὁ γίγαντας.
Ἡ χαρούμενη σάλα, ἡ διακόσμηση, τὰ φαγητά, ὅλα ἐξαφανίστηκαν.
Βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ὑπαλλήλου του, τοῦ Μπὸμπ Κράτσιτ καὶ κοίταξαν ἀπὸ τὸ παράθυρο. Ἡ κυρία Κράτσιτ καὶ οἱ τρεῖς κόρες της φοροῦσαν παλιὰ φθαρμένα φορέματα, στολισμένα ὅμως μὲ κορδέλες γιὰ τὴ γιορτή, καὶ κάθονταν στὸ τραπέζι. Ξαφνικά, μπῆκαν τρέχοντας δυὸ ἀγοράκια.
«Μυρίσαμε γαλοπούλα ψητή! Τί καλά! Μοσχοβολᾶ ἀπὸ τὸ δρόμο!» φώναξαν μὲ ἐνθουσιασμό. Πίσω τοὺς ἐρχόταν ὁ πατέρας τους. Στοὺς ὤμους του κουβαλοῦσε τὸ μικρότερο γιό του, τὸν Τίμ. Τὸν ἀπέθεσε προσεκτικὰ στὸ πάτωμα. Τὸ παιδὶ ἦταν ἄρρωστο καὶ βάδιζε μὲ δεκανίκι.
Κάθησαν ὅλοι στὸ γιορτινὸ τραπέζι. Ἡ μικρὴ γαλοπούλα μοιράστηκε πολὺ προσεκτικὰ ὥστε νὰ φτάσει γιὰ ὅλους. Πάντως ἡ σκηνὴ ἦταν χαρούμενη. Οἱ δυὸ γονεῖς πρόσεχαν ἰδιαίτερα τὸν ἀνάπηρο Τίμ. Ἕνα χαμόγελο φώτισε τὸ χλωμό του προσωπάκι.
«Πνεῦμα», ρώτησε μὲ ξαφνικὸ ἐνδιαφέρον ὁ Σκροῦτζ, «ὁ μικρὸς Τὶμ θά... ζήσει ἀκόμη γιὰ πολύ;».
«Χμμ... τὸν περιβάλλουν σκιές. Ἂν τὸ μέλλον δὲν τὶς μεταβάλει, τὸ παιδάκι θὰ πεθάνει! Ἀλλὰ ἐσένα τί σὲ νοιάζει; Ἕνα στόμα λιγότερο σὲ τοῦτο τὸν πυκνοκατοικημένο κόσμο. Ἔτσι δὲν εἶναι;».
Ὁ Σκροῦτζ τότε θυμήθηκε ὅτι ὁ ἴδιος εἶχε ἐπαναλάβει πολλὲς φορὲς αὐτὴ τὴ φράση. Καὶ κατέβασε τὸ κεφάλι ντροπιασμένος.
Ξαφνικά, χωρὶς τὸ Πνεῦμα νὰ προσθέσει ἄλλη λέξη, βρέθηκαν στὸ σπίτι τοῦ ἀνιψιοῦ του. «Ὁ θεῖος Σκροῦτζ μᾶς θεωρεῖ τρελοὺς ποὺ γιορτάζουμε τὰ Χριστούγεννα. Κι ἔτσι, ἀρνήθηκε νὰ φάει μαζί μας σήμερα», εἶπε ὁ Φρέντ.
«Τί ἀπαίσιος ἄνθρωπος», ἀναστέναξε ἡ γυναίκα του ὑποτιμητικὰ καὶ οἱ καλεσμένοι κούνησαν τὰ κεφάλια γιατί συμφώνησαν μαζί της. Ἀλλὰ ὁ Φρὲντ πρόσθεσε πικραμένος: «Ἐγώ, πάντως, λυπᾶμαι εἰλικρινὰ ποὺ ὁ θεῖος ἔχασε μία εὐκαιρία νὰ χαρεῖ. Καὶ τώρα, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲ βρίσκεται μαζί μας, θὰ ἤθελα νὰ τοῦ ἐκφράσω τὶς καλύτερες εὐχές μου». Κι ἀμέσως σήκωσε τὸ ποτήρι καὶ ἤπιε στὴν ὑγειὰ τοῦ θείου του.
Γρήγορα ὅμως ἡ χαρούμενη ὁμήγυρη ξέχασε τὸν Σκροῦτζ. Ἔπαιξαν μουσική, χόρεψαν, διασκέδασαν μὲ παντομίμα. Ὁ Σκροῦτζ, ποὺ τόσο τοῦ ἄρεσε αὐτὸ τὸ παιχνίδι, συμμετεῖχε ὅλο χαρά, ξεχνώντας ὅτι κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὸν δεῖ ἢ νὰ τὸν ἀκούσει. Τὸ Πνεῦμα τὸν παρακολουθοῦσε κι ἔμοιαζε νὰ τὸ γλεντάει μαζί του. Ἀλλὰ σύντομα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ φύγουν. «Ἔχουμε νὰ ἐπισκεφτοῦμε πολλὰ μέρη ἀκόμη ὥσπου νὰ περάσει ἡ νύχτα», εἶπε τὸ Πνεῦμα.
Καὶ ὁδήγησε τὸν Σκροῦτζ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι. Περπάτησαν μέσα στὸ κρύο καὶ στὸ χιονόνερο, σὲ βρωμερὰ στενὰ καὶ δρομάκια περίεργα, κι ἀκόμη κάτω ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς γέφυρες τῆς πόλης. Ἐκεῖ ὁ Σκροῦτζ εἶδε δυστυχισμένους ἀνθρώπους πού, κολλημένοι σφιχτὰ ὁ ἕνας πάνω στὸν ἄλλον, προσπαθοῦσαν νὰ ζεσταθοῦν. Ἀνάμεσα τοὺς τριγύριζαν παιδάκια ποὺ ζητιάνευαν φαγητὸ ἀπ᾿ τοὺς περαστικούς. Κάπου μακριά, ἕνα ρολόι σήμανε μεσάνυχτα.
Ὁ Σκροῦτζ, τρομοκρατημένος ἀπ᾿ τὴν τόση ἀθλιότητα, ἀναζήτησε τὸ γιγάντιο Πνεῦμα. Ἀλλὰ ἐκεῖνο εἶχε ἐξαφανιστεῖ.


ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Σὲ λίγο, ἕνα ἄλλο φάντασμα, τυλιγμένο στὴν ὁμίχλη, προχώρησε ἀργὰ πρὸς τὸν Σκροῦτζ. Παρατήρησε ὅτι τὸ Πνεῦμα αὐτὸ φοροῦσε μία τεράστια μαύρη κάπα καὶ μία κουκούλα ποὺ τοῦ ἔκρυβε ἐντελῶς τὸ πρόσωπο. Ὁ Σκροῦτζ παραλίγο νὰ λιποθυμήσει ἀπὸ τὸν τρόμο του.
«θὰ πρέπει νὰ εἶσαι τὸ Χριστουγεννιάτικο Πνεῦμα τοῦ Μέλλοντος», ψιθύρισε. «Τί μοῦ ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον; Ἴσως ν᾿ ἀλλάξω... Εἶμαι ἕτοιμος νὰ σὲ ἀκολουθήσω».
Παρὰ τὰ γενναῖα του λόγια, ὁ Σκροῦτζ φοβόταν τόσο πολὺ αὐτὸ τὸ φάντασμα, ὥστε τὰ πόδια του ἄρχισαν νὰ τρέμουν. Δὲν μποροῦσε νὰ κάνει βῆμα. Τὸ Πνεῦμα παρέμεινε ἀκίνητο περιμένοντας ὑπομονετικὰ τὸν Σκροῦτζ μέχρι νὰ συνέλθει. Ἔπειτα κινήθηκε ἀθόρυβα. Καὶ ὁ Σκροῦτζ τὸ ἀκολούθησε σὰν νὰ τὸν τύλιξε ἡ κάπα τοῦ Πνεύματος, ποὺ τὸν παρέσυρε στὸ ἄγνωστο.
Κοσμοσυρροὴ καὶ ὀχλαγωγία στὸ χρηματιστήριο. Τὸ Πνεῦμα μὲ τὸν Σκροῦτζ ἀνάμεσα στοὺς χρηματιστὲς καὶ στοὺς ἐμπόρους. «Πότε πέθανε;» ρώτησε κάποιος ἀπὸ τὸ πλῆθος. «Χθὲς βράδυ, νομίζω», ἀπάντησε ἕνας ἄλλος. «Δὲν πιστεύω νὰ πάτησε κανεὶς στὴν κηδεία του», σχολίασε ἕνας τρίτος. «Ἐπιτέλους ξεκουμπίστηκε... Τὸν σιχαίνονταν ὅλοι!».
Ὁ Σκροῦτζ ἔνιωσε οἶκτο γι᾿ αὐτὸν ποὺ μιλοῦσαν. Ἀναρωτήθηκε γιὰ ποιὸ λόγο νὰ τὸν ἔφερε τὸ Πνεῦμα σὲ τοῦτο τὸ μέρος. Ἔπειτα ἀναγνώρισε κάποιον ἄλλο χρηματιστὴ στὴ συνηθισμένη του θέση. Μάταια ὅμως ἔψαξε νὰ βρεῖ καὶ τὸν ἑαυτό του.
«Ἴσως», σκέφτηκε, «ὁ Σκροῦτζ τοῦ μέλλοντος θὰ παρατήσει τὶς συναλλαγὲς καὶ θὰ στραφεῖ πρὸς ἄλλες δραστηριότητες...».
Γύρισε νὰ ρωτήσει τὸ Πνεῦμα. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ἐξακολουθοῦσε νὰ σωπαίνει. Σήκωσε μόνο τὸ χέρι καὶ ἔδειξε μὲ τὸ μακρύ του δάχτυλο πρὸς κάποια κατεύθυνση. Ἦταν καιρὸς νὰ συνεχίσουν τὸ ταξίδι τους. Ὁ γέροντας ἔνιωσε νὰ διαπερνᾶ τὴ ραχοκοκαλιά του κρύος ἱδρώτας.
Ἔφτασαν σὲ μία κακόφημη γειτονιὰ τῆς πόλης. Ὁ Σκροῦτζ δὲν εἶχε ξαναπατήσει τὸ πόδι του ἐκεῖ. Στὴν ἄκρη ἑνὸς βρώμικου στενοῦ βρισκόταν ἕνα ἄθλιο καταγώγιο-φωλιὰ λωποδυτῶν! Μέσα, τρεῖς κλέφτες, ἕνας ἄντρας καὶ δυὸ γυναῖκες, μὲ τρύπια ροῦχα, μοιράζονταν τὴ λεία τους. Οἱ πεταμένες πάνω στὸ πάτωμα κουρτίνες ἦταν ἴδιες μ᾿ ἐκεῖνες τῆς κρεβατοκάμαρας τοῦ Σκροῦτζ.
«Καλὰ ποὺ κάναμε καὶ τὰ ἁρπάξαμε», κακάρισε ἡ μία γυναίκα. «Ἔτσι κι ἀλλιῶς, κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὰ πράγματά του», πρόσθεσε ὁ ἄντρας.
«Ἂ τὸ γέρο-τσιγκούνη», ἔβρισε ἡ ἄλλη γυναίκα. «Ἂν ἦταν ἐντάξει ἄνθρωπος, κάποιος θὰ βρισκόταν δίπλα του τὴν ὥρα ποὺ πέθαινε». Ὁ Σκροῦτζ παρακολουθοῦσε ἀηδιασμένος τὴν κουβέντα τους. «Πνεῦμα», φώναξε. «Πᾶμε νὰ φύγουμε, σὲ παρακαλῶ, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀπαίσιο μέρος». Ἀλλὰ ἡ σιωπὴ τοῦ Πνεύματος τοῦ πάγωσε τὸ αἷμα.
«Πνεῦμα», κλαψούρισε ὁ Σκροῦτζ, «βοήθησέ με νὰ ξεχάσω τούτη τὴ θλιβερὴ σκηνή. Πήγαινέ με σ᾿ ἕνα μέρος ὅπου οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν εὐγενικὰ γιὰ τοὺς νεκρούς...».
Τὸ Πνεῦμα τὸν ὁδήγησε τότε σὲ δρόμους γνωστούς, πίσω στὸ σπίτι τοῦ Μπὸμπ Κράτσιτ. Ἡ γυναίκα καὶ τὰ παιδιά του ἦσαν ὅλοι μαζεμένοι γύρω ἀπὸ τὴ φωτιά. Ὅμως τὸ φτωχικὸ δωμάτιο ἦταν παράξενα σιωπηλό.
«Δὲ θὰ ἀργήσει ὁ πατέρας σας», εἶπε ἡ κυρία Κράτσιτ. «Ἔχει καθυστερήσει μόνο λίγα λεπτά», εἶπε κάποιο ἀπὸ τὰ παιδιά. «Τοῦτες τὶς μέρες βαδίζει πιὸ ἀργά».
«Ἄχ!» ἀναστέναξε ἕνα ἄλλο. «Ὅταν κουβαλοῦσε τὸν Τὶμ στοὺς ὤμους ἐρχόταν τρεχάτος γιὰ τὸ σπίτι».
Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ μπῆκε στὸ σπίτι. Εἶχε τὰ μάτια κατακόκκινα σὰν νὰ εἶχε κλάψει. Χαιρέτησε ὅμως τρυφερὰ ἕνα-ἕνα τὰ παιδιά του. Ἔπειτα εἶπε: «Ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ ξεχάσουμε τὸ μικρούλη μας τὸν Τίμ, ἔτσι; Ἡ ἀνάμνηση τοῦ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς εὐγενείας του θὰ μᾶς κρατήσει γιὰ πάντα ἑνωμένους!».
«Ναί! Ναί!» φώναξαν τὰ παιδιά. «Ἔ, τότε, μὲ κάνετε νὰ νιώθω εὐτυχισμένος», ἀπάντησε ὁ Μπὸμπ «πολὺ εὐτυχισμένος!».
Ἀγκαλιάστηκαν ὅλοι. Καὶ δάκρυα γέμισαν τὰ μάτια τοῦ Σκροῦτζ.
«Πνεῦμα», εἶπε ὁ Σκροῦτζ, «σὲ λίγο θὰ χωρίσουμε. Δὲ θὰ μοῦ ἐξηγήσεις τὸ νόημα ὅλων αὐτῶν; θὰ ἤθελα νὰ δῶ καὶ τὴ δική μου πορεία στὸ μέλλον».
Ξαναβγῆκαν στὸ δρόμο καὶ προχωρώντας, βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο τοῦ Σκροῦτζ. Τὸ Πνεῦμα δὲν εἶχε πρόθεση νὰ σταματήσει. Τὸ μακρύ του δάχτυλο ἔδειχνε ἐμπρός.
«Σὲ παρακαλῶ, ἄφησε μὲ μία στιγμὴ νὰ δῶ πῶς θὰ εἶμαι στὸ μέλλον», ἱκέτευσε ὁ Σκροῦτζ. Τὸ Πνεῦμα κοντοστάθηκε σιωπηλό. Ὁ Σκροῦτζ κοίταξε ἀπὸ τὸ παράθυρο. Ἀναγνώρισε τὸ γραφεῖο του, ἀλλὰ ἡ ἐπίπλωση δὲν ἦταν πλέον ἡ δική του καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ καθόταν στὴν πολυθρόνα δὲν ἦταν ὁ Σκροῦτζ! Τὸ Πνεῦμα, ἀμίλητο πάντα, προχώρησε. Ὁ Σκροῦτζ ἀκολούθησε τὰ βήματά του. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἔφτασαν σὲ μία καγκελόπορτα. Ὁ Σκροῦτζ γούρλωσε τὰ μάτια. Ἦταν τὸ νεκροταφεῖο. Τὸ Πνεῦμα πῆγε καὶ στάθηκε ἐμπρὸς ἀπὸ ἕναν τάφο. Ὁ Σκροῦτζ πλησίασε τρέμοντας. Πάνω στὴν ταφόπλακα διάβασε χαραγμένο τὸ ὄνομά του: «ΕΜΠΕΝΕΖΕΡ ΣΚΡΟΥΤΖ».


«Μά, τότε, στὸ χρηματιστήριο θὰ πρέπει νὰ μιλοῦσαν γιὰ μένα», κλαψούρισε, «καὶ οἱ κλέφτες λήστεψαν, μόλις πέθανα, τὸ δικό μου σπίτι!».
«Πνεῦμα, βοήθεια, βοήθεια!» φώναξε. «Δὲν θέλω νὰ τελειώσει ἔτσι ἡ ζωή μου. Μπορῶ... θέλω νὰ τὴν ἀλλάξω. Τὰ μαθήματα τῶν τριῶν πνευμάτων δὲν θὰ πᾶνε χαμένα. Μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις τὸ μέλλον μου;».
Πάνω στὴν ἀγωνία τοῦ ὁ Σκροῦτζ ἀγκάλιασε τὸ Πνεῦμα ἀπὸ τὴ μέση. Ἀλλὰ ἡ κάπα ἦταν ἄδεια -τὸ Πνεῦμα ἔγινε ἀτμός- καὶ ὁ Σκροῦτζ ἀγκάλιαζε στὴν πραγματικότητα τὸ κάγκελο τοῦ κρεβατιοῦ του! Ναί, τοῦ δικοῦ του κρεβατιοῦ! Βρισκόταν πάλι στὴν κρεβατοκάμαρά του. Ἀνακουφισμένος ἀπὸ τὴν ἀγωνία, κλαίγοντας καὶ γελώντας, ἔτρεξε νὰ ἀγγίξει τὶς κουρτίνες. Ἦταν ἐκεῖ, στὴ συνηθισμένη τοὺς θέση. Βάλθηκε νὰ χοροπηδᾶ σ᾿ ὅλο τὸ σπίτι γεμάτος εὐτυχία. Ὅλα ἦταν στὴ θέση τους! Τίποτα δὲν εἶχε ἀλλάξει! Καὶ τὴ μεγάλη του χαρὰ διέκοψαν μόνο οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ χτυποῦσαν χαρούμενες σ᾿ ὅλη τὴν πόλη.

ΤΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ
Ὁ Σκροῦτζ ἔτρεξε κι ἄνοιξε τὸ παράθυρο. Ὁ ἥλιος ἔλαμπε. Τὸ κρύο ἦταν τσουχτερό, ἀλλὰ τὸ πρωινὸ εὐχάριστο. «Τί ἡμέρα εἶναι σήμερα;», ρώτησε ἕνα ἀγόρι ποὺ περνοῦσε ἀπέξω. «Σήμερα ἔχουμε Χριστούγεννα!».
«Ἂ τότε, δὲν τὰ ἔχασα», φώναξε ὁ Σκροῦτζ. «Τὰ πνεύματα ἔκαναν τὴ δουλειὰ τοὺς μέσα σε μία μόνο νύχτα!».
«Ἀγόρι μου», ξαναεῖπε στὸ παιδί. «Τρέξε, σὲ παρακαλῶ, στὸ χασάπη καὶ πές του νὰ μοῦ φέρει τὴ μεγαλύτερη γαλοπούλα του. Θὰ σοῦ χαρίσω ἕνα σελίνι, ἴσως καὶ τρία, ἂν ἐπιστρέψεις μέσα σὲ πέντε λεπτά».
Τὸ παιδὶ δὲ δίστασε στιγμή. Ἔτρεξε γρήγορα καὶ ξαναγύρισε λαχανιασμένο, παρέα μὲ τὸν κρεοπώλη, ποὺ κουβαλοῦσε μία τεράστια γαλοπούλα.
«Θὰ τὴ στείλω στὸν Μπὸμπ Κράτσιτ», κρυφογέλασε ὁ Σκροῦτζ, «χωρὶς νὰ μάθει ποιὸς τοῦ τὴ δώρισε».
Τὸ πουλὶ ἦταν τόσο βαρύ, ὥστε ὁ Σκροῦτζ ἀναγκάστηκε νὰ καλέσει ἕνα ἁμάξι γιὰ νὰ τὸ μεταφέρει ὡς τὸ σπίτι τοῦ κλητῆρα του. Ὁ Σκροῦτζ, χαμογελώντας, πλήρωσε τὸ ἀγοράκι, τὸ χασάπη καὶ τὸν ἁμαξᾶ. Ἔνιωθε ὑπέροχα.
Ὁ Σκροῦτζ ἔκανε τὸ μπάνιο του, φόρεσε ἕνα καθαρὸ κοστούμι καὶ βγῆκε περίπατο. Βάδιζε μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα στὴ ράχη, παρατηρώντας τοὺς περαστικούς. Ὅλοι ἦταν χαρούμενοι. Μερικοὶ τοῦ εὐχήθηκαν «Καλὰ Χριστούγεννα!». Ὁ Σκροῦτζ ὁμολόγησε ὅτι ποτὲ δὲν εἶχε ἀκούσει πιὸ εὐχάριστα λόγια. Στὸ δρόμο συνάντησε ἕναν ἀπὸ τοὺς δυὸ κυρίους ποὺ τὴν προηγουμένη τὸν εἶχαν ἐπισκεφθεῖ γιὰ νὰ τοῦ ζητήσουν τὴ βοήθειά του γιὰ τοὺς φτωχούς.
«Καλέ μου κύριε», τοῦ φώναξε «πῶς εἶστε;».
Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος πλησίασε, ὁ Σκροῦτζ τοῦ ψιθύρισε κάτι στὸ αὐτί. Ἐκεῖνος τὸν κοίταξε κατάπληκτος. «Μιλᾶτε σοβαρά, κύριε Σκροῦτζ;» φώναξε. «Μὰ εἶστε πολὺ γενναιόδωρος!». «Μὴ μὲ εὐχαριστεῖτε», τοῦ ἀπάντησε ὁ Σκροῦτζ. «Κάντε μόνο τὸν κόπο νὰ περάσετε μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς μέρες, ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ σύντομα, ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου. Θὰ εἶναι δική μου εὐχαρίστηση!».
Στὸ τέλος, ὁ Σκροῦτζ κατέληξε ἐμπρὸς στὸ σπίτι τοῦ ἀνιψιοῦ του. Δίστασε γιὰ λίγο στὸ κεφαλόσκαλο. Ἀλλὰ μετὰ πῆρε τὴν ἀπόφαση καὶ χτύπησε τὸ κουδούνι. Ἡ ὑπηρέτρια τοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα.
«Τὸ ἀφεντικό σου εἶναι μέσα;» τὴ ρώτησε.
«Μάλιστα, κύριε. Περᾶστε. Κάθεται ἤδη μὲ τὴ σύζυγό του καὶ τοὺς καλεσμένους στὸ τραπέζι, θὰ σᾶς δείξω...».
«Δὲ χρειάζεται, καλή μου», τῆς ἀπάντησε ὁ Σκροῦτζ. «Γνωρίζω πολὺ καλὰ αὐτὸ τὸ σπιτάκι». Ἄνοιξε σιγανὰ τὴν πόρτα τῆς τραπεζαρίας καὶ ἔχωσε τὸ κεφάλι μέσα.
«Φρέντ», ρώτησε, «μπορῶ νὰ περάσω;».
«Ποιὸς εἶναι;» ρώτησε ἔκπληκτος ὁ ἀνιψιὸς τοῦ Σκροῦτζ γυρνώντας τὸ κεφάλι του.
«Ὁ θεῖος σου ὁ Σκροῦτζ», τοῦ ἀπάντησε. «Ἦρθα γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο τραπέζι ποὺ μὲ κάλεσες!».
Ὁ Φρὲντ καὶ ἡ γυναίκα του χάρηκαν πολὺ ποὺ τελικὰ ὁ Σκροῦτζ ἀποφάσισε νὰ τοὺς κάνει τὴν τιμή. Καὶ ἡ γιορτὴ ἐξελίχτηκε θαυμάσια. Τὸ γεῦμα ἦταν νοστιμότατο. Ἀκολούθησαν μουσικὴ καὶ χορός. Ἔπαιξαν διάφορα διασκεδαστικὰ παιχνίδια καὶ φυσικὰ παντομίμα. Ἀλλὰ τὸ καλύτερο ἀπ᾿ ὅλα ἦταν ἐκείνη ἡ ξέφρενη χαρὰ ποὺ ἔνιωθε μέσα του ὁ Σκροῦτζ.
Τὴν ἑπομένη, ὁ Σκροῦτζ πῆγε πολὺ νωρὶς στὸ γραφεῖο. Ἤθελε νὰ κάνει ἔκπληξη στὸν κλητήρα του, ποὺ ἤξερε ὅτι θὰ ἀργοῦσε νὰ φανεῖ στὴ δουλειά. Καὶ πράγματι, ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ ἦρθε λίγο πρὶν τὶς δέκα. Κάθησε ἀθόρυβα στὴ θέση του, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Σκροῦτζ δὲ θὰ ἔπαιρνε εἴδηση τὴν καθυστέρησή του.
«Ἄαα!» γκρίνιαξε τότε ὁ Σκροῦτζ προσπαθώντας νὰ μιμηθεῖ τὸ γνωστὸ κακότροπο ὕφος του. «Τί σημαίνει πάλι αὐτό;».
«Συ-συ-συγγνώμη, κύριε», τραύλισε ὁ Μπὸμπ Κράτσιτ, «δὲν πρόκειται νὰ ξαναργήσω».
«Καὶ πῶς μπορεῖς νὰ δίνεις τέτοιες ὑποσχέσεις;» τοῦ εἶπε μουτρωμένος ὁ Σκροῦτζ. Ὁ Μπὸμπ ἄρχισε νὰ τρέμει. Φοβήθηκε τὴν ἀπόλυση.
«Πάντως, γιὰ τούτη τὴ φορά...» συνέχισε ὁ Σκροῦτζ «νομίζω ὅτι πρέπει νὰ σοῦ αὐξήσω τὸ μισθό σου!».
Κατάπληκτος ὁ Μπὸμπ σκέφτηκε νὰ τρέξει γιὰ βοήθεια. Νόμισε ὅτι ὁ ἐργοδότης του τρελάθηκε!
«Καλὰ Χριστούγεννα, ἀγόρι μου», τοῦ εἶπε τότε ἤρεμος καὶ χαμογελαστὸς ὁ Σκροῦτζ, μὲ τρόπο τόσο εἰλικρινῆ, ὥστε τελικὰ τὸν ἔπεισε ὅτι τὰ εἶχε τετρακόσια. «Καὶ ὄχι μόνο θὰ σοῦ κάνω αὔξηση, ἀλλὰ θὰ βοηθήσω καὶ τὴν οἰκογένειά σου. Πήγαινε, ὅμως, πρῶτα σὲ παρακαλῶ, νὰ ἀγοράσεις κι ἄλλα κάρβουνα, θὰ ζεσταθοῦμε καλὰ κι ἔπειτα καθισμένοι δίπλα στὴ φωτιὰ θὰ συζητήσουμε ὅλες τὶς λεπτομέρειες».
Ὁ Σκροῦτζ κράτησε τὸ λόγο του. Καὶ σύντομα ὁ μικρὸς Τὶμ ξεπέρασε τὴν ἀρρώστια, ἀπέκτησε δυνάμεις κι ἔγινε ἕνα γελαστὸ καὶ ὄμορφο ἀγόρι, ποὺ ὁ Σκροῦτζ τὸ φρόντισε σὰν νὰ ἦταν δικό του παιδί. Ὁ πρώην τσιγκούνης ἔγινε πολὺ γενναιόδωρος κι ἦταν πάντα εὐγενικός με ὅλους. Μερικοὶ βέβαια τὸν κορόιδεψαν γιὰ τὴ μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα του. Ἀλλὰ ὁ Σκροῦτζ δὲν ἐνοχλήθηκε γιατί, ὅπως εἶπε πολὺ σοφά: «Καλύτερα νὰ σὲ περιγελοῦν παρὰ νὰ σὲ περιφρονοῦν!».
Ὁ Σκροῦτζ δὲν ξαναεῖδε τὰ πνεύματα. Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὅπως λένε, δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος ποὺ νὰ γιορτάζει καλύτερα τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸν Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ...


------------------------------------


ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΥΛΙΚΗ ΤΕΤΡΑΔΑ!
Εσύ θα βοηθήσεις;
ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...