Η αλήθεια είναι ότι ο Ελ Καπιτάν δεν είναι δυνατόν να μην απασχολούσε ξανά την Θρυλική Τετράδα. Ο δαιμόνιος αυτός κακοποιός έχει πάντα στο μυαλό του μεγάλα σχέδια τα οποία, όταν τα θέτει σε εφαρμογή, τραβάει την προσοχή του Νόμου… Ίσως αυτή η υπερβολική του σιγουριά και αυτοπεποίθηση να είναι τελικά το αδύνατο σημείο του. Βέβαια, τα τέσσερα θρυλικά παιδιά δεν τον γνωρίζουν ακόμα τόσο καλά για να το καταλάβουν αυτό. Κάθε φορά, όμως, που τον συναντούν σχηματίζουν μια πληρέστερη εικόνα για τον χαρακτήρα του. Σε αυτή την ιστορία λοιπόν, διαπιστώνουν πως ο εχθρός τους έχει τρομακτικές ικανότητες και απίστευτη αυτοκυριαρχία στα νεύρα του. Δέχεται τις αποτυχίες το ίδιο ψύχραιμα όπως και τις επιτυχίες. Ελάχιστοι μπορούν να το κάνουν αυτό. Οι περισσότεροι παράνομοι παρασέρνονται από το πείσμα τους. Ο Ελ Καπιτάν θέλει να χτυπάει μόνο στα σίγουρα, ενώ μπορεί να δώσει αναβολή στην εκδίκησή του, ελπίζοντας σε μια πιο σίγουρη ευκαιρία!
Το πρώτο μέρος της περιπέτειας που θα θυμηθούμε σήμερα έχει τον τίτλο «Το τρίτο πρόσωπο του Ελ Καπιτάν» και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη του 1973, στο τεύχος 391 του περιοδικού ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ.
Υπόθεση: Μια σειρά ληστειών έχουν ανησυχήσει τις αρχές. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το ότι οι κακοποιοί φαίνεται να είναι πολύ καλά πληροφορημένοι για το πού και πότε ακριβώς πρέπει να χτυπήσουν. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς καταφέρνουν να μαθαίνουν τόσο σημαντικές πληροφορίες. Το πιο απίστευτο απ’ όλα είναι πως, όσοι τους έχουν δει, ορκίζονται ότι όλοι οι ληστές έχουν το ίδιο ακριβώς πρόσωπο! Σύντομα η συμμορία θα γίνει γνωστή με το όνομα «Οι πολύδυμοι»… Τα τέσσερα παιδιά του νόμου θα φτάσουν στην περιοχή και θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν τους παρανόμους. Σαν έδρα τους θα χρησιμοποιήσουν την μικρή κωμόπολη Ρέκον, στην οποία θα καταλύσουν και οι επιβάτες του τραίνου που εκτροχίασαν στην τελευταία τους επίθεση οι «Πολύδυμοι». Επίσης, στο Ρέκον θα φτάσει και ένα πλανόδιο τσίρκο. Ο Τζιμ θα υποψιαστεί ότι μπορεί το τσίρκο να έχει κάποια σχέση με την συμμορία και γι’ αυτό κάνει μια βόλτα με τους φίλους του προς τα εκεί…
Κριτική: 3/5
Στο δεύτερο επεισόδιο της ιστορίας μας, με τον τίτλο «Τα ίχνη του τρόμου», η δράση συνεχίζεται…
Υπόθεση: Το θρυλικό Ελληνόπουλο δεν αργεί να καταλάβει πως ο πραγματικός του αντίπαλος είναι ο Ελ Καπιτάν! Μετά από μια δραματική αναζήτηση, τα παιδιά θα καταλήξουν και πάλι πίσω στο τσίρκο. Εκεί όπου όλα φαίνονται φυσιολογικά… Εκεί πιστεύει ο Τζιμ ότι κρύβεται το κλειδί του μυστηρίου… Πολύ σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση φαίνεται ότι παίζει και η άσχημη τσιγγάνα που υποτίθεται ότι βλέπει τα μελλούμενα. Έτσι, το πανούργο παιδί, θα της στήσει μια παγίδα. Θα στείλει τον Πεπίτο να… μάθει το μέλλον του!
Κριτική: 2/5
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι οι ατάκες του… θρυλικού Γκονζάλες σε αυτά τα δύο επεισόδια είναι φοβερές! Μπορεί, γενικότερα, η κατάσταση να είναι δραματική, τουλάχιστον όμως ο αναγνώστης γελάει και λιγάκι… Άλλωστε αυτός είναι και ο ρόλος του συγκεκριμένου χαρακτήρα στο περιοδικό…
Τα επεισόδια αυτά, δημοσιεύθηκαν άλλες τρεις φορές, οπότε είναι πολύ εύκολο να τα εντοπίσετε:
1η: Το 3ο πρόσωπο του Ελ Καπιτάν (Ι) (Μ.Κ. 391)
2η: Το 3ο πρόσωπο του Ελ Καπιτάν (Ι) (Μ.Α. 277)
3η: Το 3ο πρόσωπο του Ελ Καπιτάν (Ι) (Μ.Α. 601)
4η: Το 3ο πρόσωπο του Ελ Καπιτάν (Ι) (Μ.Α. 830)
1η: Τα ίχνη του τρόμου (ΙΙ) (Μ.Κ. 392)
2η: Τα ίχνη του τρόμου (ΙΙ) (Μ.Α. 278)
3η: Τα ίχνη του τρόμου (ΙΙ) (Μ.Α. 602)
4η: Τα ίχνη του τρόμου (ΙΙ) (Μ.Α. 831)
Σημείωση: Τα εξώφυλλα και οι εσωτερικές εικόνες των περιοδικών που παρουσιάζονται καλύπτονται από τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών. Παρακαλούμε να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιπτώσεις αντιγραφής.
Επιμέλεια κειμένων και παρουσίασης: Πλαφουτζής Παναγιώτης
Για το http://mikrosserifis.blogspot.com
Ευτυχώς που υπάρχουν τα τευχη του Μικρού Αρχηγού και μπορούμε να διαβάσουμε την ιστορία αυτή! Λίγο αυστηρός είσαι πάλι νομίζω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή περιπέτεια. Το όλο σκηνικό με το τσίρκο δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου. Έχεις δίκιο για το γέλιο που προκαλεί ο Πεπίτο! Ειδικά το τετ-α-τετ Πεπίτο–Τσιγγάνας χαρίζει κορυφαίες ατάκες.Όταν ο Μαρμαρίδης έχει τα κέφια του, ο Πεπίτο ξεσαλώνει! Συμφωνώ με τη βαθμολογία στο πρώτο μέρος. Για τη βαθμολογία στο 2ο μέρος, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο, να στα ψάλλει ο “πατέρας” σου …!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το κάνει vertha (πολύ πετυχημένη η φωτό του προφίλ σου!).Καλή επιλογή για παρουσίαση η συγκεκριμένη ιστορία, το 2/5 του 2ου μέρους, με βρίσκει αντίθετο (τι περίεργο, χα-χα!).Τουλάχιστο 3/5. Η συγκεκριμένη ιστορία προσωπικά με είχε καθηλώσει.Σίγουρα όλοι είμαστε δεμένοι περισσότερο με κάποιες ιστορίες σε σχέση με κάποιες άλλες, αυτή όμως δεν αξίζει με τίποτα ένα βαθμό κάτω από τη βάση! Τα σέβη μου γιε μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχραιμία, παιδιά! Μην βαράτε τον πιανίστα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητά μου αγόρια και κορίτσια, ίσως αν έχετε διαβάσει μόνο μια φορά την ιστορία, τότε δικαιολογήστε για την βαθμολογία που ζητάτε. Αν την ξαναδιαβάσετε, όμως, θα διαπιστώσετε πολλά "αόριστα" πραγματάκια.
Για παράδειγμα, η δράση της συμμορίας δεν συμβαδίζει με την δράση του τσίρκου. Μπορεί τριάντα άντρες να φορούν την ίδια μάσκα για να μοιάζουν τα πρόσωπά τους(!) και ταυτόχρονα το καραβάνι του τσίρκου να κρύβεται που; Και αν δεν κρύβεται, τότε κάπου είναι σταθμευμένο σε εμφανές σημείο. Και ποιοι το προσέχουν; Πόσοι πια μπορεί να δουλεύουν σε αυτό το τσίρκο και να μην κινούν υποψίες;
Μπορεί διαβάζοντας να κάνουμε μικρές αποδοχές σχετικά με τα "κενά" των ιστοριών και να λέμε "εντάξει, μωρέ, μην την ψάχνουμε τόσο πολύ", όμως όταν κάνεις κριτική... κάνεις κριτική. Αυτά τα επισημαίνεις και... αφαιρείς βαθμούς!
Κι εγώ σας αγαπώ...
Happy Valentines Day
Προς υπεράσπιση του πιανίστα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι ξαναδιαβάζοντας τις ιστορίες, προκύπτουν συχνά κάποια ερωτηματικά. Π.χ. σε κάποια οχτάδα, στο 7ο τεύχος μπορεί να αναιρείται πλήρως κάτι που γράφεται στο 3ο. Μάλλον ο συγγραφέας παρασύρεται απ’ την ίδια του την πλοκή και παραμελεί τις λεπτομέρειες που έχει προαναφέρει. Ή σε αυτοτελείς ιστορίες, συμβαίνει να περιγράφονται μεν, πολύ παραστατικά κάποιες καλές “σκηνές”, αλλά μετά για να μην ξεπεραστούν οι 40 σελίδες, να παραλείπονται σημαντικές εξελίξεις που θα εξηγούσαν καλύτερα το τέλος. Απ’το κόψε-ράψε στο μοντάζ, κάτι ξεφεύγει απ' τον συγγραφέα. Μπορεί βέβαια και να σκέφτεται “πιτσιρίκια είναι, δεν θα το προσέξουν!”. Πού να ‘ξερε ότι η ιστορία του θα μας απασχολούσε σε τέτοιο βαθμό, ύστερα από τόσα χρόνια!!!
Ως αναγνώστης αυτά τα λάθη τα προσπερνάς (μετά την πρώτη κρυάδα).. Έχεις δίκιο να διαμαρτύρεσαι, ότι η κριτική επιβάλει να τα ξεσκεπάζεις!
P.S. Το καραβάνι είναι κρυμμένο στο αμπάρι του ποταμόπλοιου!
Συμφωνώ με το γεγονός της ανακάλυψης μειονεκτημάτων στη δεύτερη ανάγνωση, κάτι που ισχύει σε κάθε τι που διαβάζουμε, βλέπουμε κλπ. Σίγουρα κουβαλώ τον ενθουσιασμό της πρώτης ανάγνωσης, σε σχέση με σένα που κάνοντας κριτική το διαβάζεις ξανά (και πολύ καλά κάνεις!), και ανακαλύπτεις κενά και παραλείψεις! Πολύ σωστή η παρατήρηση σου Βέρθα για το στήσιμο των ιστοριών. Συχνά παρατηρώ κ εγώ ιστορίες που ξεκινούν πλατιάζοντας και κλείνουν όλο το στόρυ σε λίγες γραμμές περιληπτικά! Χαίρομαι πάντως που υπάρχει εδώ-μεταξύ μας μία πραγματικά εις βάθος ανάλυση, κ όχι επιγραμματικές απόψεις. Μπράβο μας. Κ έπεται συνέχεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που τουλάχιστον αρχίζετε να με καταλαβαίνετε λιγάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν πραγματικά αριστουργηματικές ιστορίες που δυστυχώς, λόγω έλλειψης χώρου κάποιες φορές, αναγκάζεται ο συγγραφέας να τις κλείσει κάπως βιαστικά στο τέλος. Χτυπητό παράδειγμα η ιστορία "Δόκτωρ Τζέκυλ και σενιόρ Πεπίτο"...
Όσο για τα λάθη που λες, Βέρθα, ότι κάνουν οι συγγραφείς, υπάρχει ένα τέτοιο και στα δύο επεισόδια που εξετάζουμε εδώ.
Ανοίξτε και διαβάστε την ιστορία στο τέλος του πρώτου και στην αρχή του δεύτερου τεύχους. Προσέξτε το σημείο που κάποιος πετάει το μαχαίρι με το γραπτό μήνυμα για τον Τζιμ (σελίδα 58, στην πρωτότυπη έκδοση ή 56 στον Μ.Α.). Το μαχαίρι καρφώνεται στο ντουλάπι και ο σερίφης βγάζει το μήνυμα από την λαβή του. Στο επόμενο τεύχος, ο συγγραφέας έχει αλλάξει γνώμη και έχει αντικαταστήσει το μαχαίρι με μια πέτρα (σελ. 10 πρωτοτύπου, σελ. 9 στον Μ.Α.). Παρόλα αυτά έχει ξεχάσει να το διορθώσει και στο προηγούμενο επεισόδιο...
Όντως, δίκιο έχεις!! Μου φαίνεται ότι σ’αυτά τα 2 τεύχη παραμαζεύτηκαν λάθη.. Αν βρεθούν κι άλλα, θα αρχίσω να το βλέπω πολύ επιεικές το 2/5. Καλύτερα να μην τα κοιτάξω άλλο. Θα αργήσω να τα ξαναδιαβάσω, για να... προλάβω να ξεχάσω όσα είπαμε..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου tzortzadams να αρχίσουμε τώρα να διαμαρτυρόμαστε για τις μεγάλες βαθμολογίες...
Όντως! Αρχίζω να ανησυχώ! Η 2η ανάγνωση αποκαλύπτει τις ατέλειες του κειμένου που απορροφημένοι δεν αντιλαμβανόμαστε στη 1η μας επαφή με την ιστορία. Κατανοώ την άποψη του γιου μου λοιπόν! Α, Βέρθα, το όνομα μου είναι Χρήστος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά-σιγά αποκαθίσταται η θέση και η φήμη του άμοιρου κριτή!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν συμμετέχουμε σε συζητήσεις μετά από την παρουσίαση κάποιας ιστορίας, θα είναι όμορφο, γιατί φάνηκε ότι υπάρχει ενδιαφέρον. Και όπως κάνουν στις λέσχες ανάγνωσης που διαβάζουν όλοι το ίδιο βιβλίο και μετά συγκεντρώνονται για να ανταλλάξουν απόψεις, έτσι μπορούμε κι εμείς να συζητάμε για τ' αγαπημένα μας περιοδικά...
Αυτό ακριβώς χρειάζεται το blog μας φίλε μου. Επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων γι'αυτά τα περιοδικά που λατρεύουμε! Ναι λοιπόν κύριε κριτή! Η φήμη σας αποκαθίσταται λοιπόν, χα-χα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, σύντομα θα σας καλέσω να σχολιάσετε το επόμενο τεύχος στις "Αξέχαστες Ιστορίες"... Σας θέλω διαβασμένους! Θα πέσει διαγώνισμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα κι εγώ... Θα ξέρουμε από πριν το τεύχος ή θα το ψάξουμε να το διαβάσουμε μετά την ανάρτηση;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σκεφθώ σοβαρά την ιδέα να σας ανακοινώνω από πριν την ιστορία που θα παρουσιαστεί... Ίσως έτσι να μην σας πιάνω... αδιάβαστους!
ΑπάντησηΔιαγραφή