Σήμερα θα θυμηθούμε μία από τις ωραιότερες ιστορίες που έχει γράψει ο Κώστας Φωτεινός (Πότης Στρατίκης). Η περιπέτεια "Οι περήφανοι", γράφτηκε το 1974 και δημοσιεύθηκε αρχικά στο τεύχος 539 του Μικρού Σερίφη. Αναδημοσιεύθηκε άλλες δύο φορές, στα τεύχη 976 και 1422.
Υπόθεση: Η Εύα Λάρμον είναι η κόρη του Ρόμπερτ Λάρμον, ενός από τους πλουσιότερους και πιο σκληρούς ανθρώπους που υπάρχουν. Θεωρεί το όνομα της οικογένειάς του ιερό και αντιμετωπίζει όλους τους ανθρώπους της περιοχής ως κατωτέρους του. Δεν διστάζει να καλέσει όποιον τον προσβάλει σε μονομαχία, ξέροντας από πριν ότι θα κερδίσει μιας και είναι πολύ γρήγορος στο τράβηγμα του πιστολιού. Όταν όμως η μοίρα θα το φέρει έτσι που να μονομαχήσει με τον Τζεφ Νόλαν, κανείς δεν φαντάζεται πόσο δραματική θα είναι η κατάληξη. Η Εύα είναι ερωτευμένη με το γιο του Νόλαν, τον Χάρρυ και γι’ αυτό προσπαθεί να πείσει τον πατέρα της να ακυρώσει τη μονομαχία. Όμως εκείνος είναι τόσο σκληρός που όχι μόνο διώχνει την κόρη του από το σπίτι, αλλά μονομαχεί και με το γέρο-Νόλαν!… Κάπου εκεί, μπαίνουν στην ιστορία και οι πέντε φίλοι μας…
Θυμηθήκατε κάτι; Αν όχι, αναζητήστε οπωσδήποτε την συγκεκριμένη περιπέτεια και απολαύστε την!
Κριτική: 5/5
Φαντάζομαι ότι δύσκολα θα βρίσκεται σήμερα το τεύχος 539. Πιθανόν να σταθούμε τυχεροί κάποτε με ένα από τα άλλα δύο. Δυνατή ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις καλύτερες που έχει εμπνευσθεί ο κος Στρατίκης. Ήταν η περίοδος που "πνιγόταν" στο γράψιμο! Τέτοιες ιστορίες τις έκανε συνήθως νουβέλες για περιοδικά τύπου "Βεντέτα", με τα οποία συνεργάζονταν. Κάποιες, όμως, από αυτές τις προσάρμοζε στην Άγρια Δύση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπ' ευκαιρίας, φίλε Hunter, σου αναφέρω ότι σήμερα έφυγε και ο δικός σου φάκελος με το Magazine 11, μαζί με αρκετών άλλων φίλων. Φαντάζομαι, μέχρι την Παρασκευή να το λάβεις...
Το έχω διαβάσει.Παρ' ότι δεν θυμάμαι την κατάληξή του, μου έχει μείνει η ένταση και η αγωνία αυτής της ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω δει κάποιες φορές στον ύπνο μου πως βρίσκω πεταμένα πολλά περιοδικά με τη Θρυλική Τετράδα και τα μαζεύω με μια τρελλή χαρά! Με την ίδια χαρά θα υποδεχθώ την επανέκδοση τους, αν και όποτε καταστεί δυνατόν.
Τι λες τώρα! Εγώ για χρόνια ολόκληρα κοιμόμουν τις Πέμπτες τα βράδυα με την ελπίδα να πάω Παρασκευή πρωί στο περίπτερο και να βρω καινούριο τεύχος του Μικρού Κάου-μπόυ!! Δυστυχώς έμενα πάντα με την ελπίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά όμως, δεν πτοούμαστε με τίποτα! Ποτέ δεν ξέρεις! Μπορεί στο τέλος να ξαναεκδώσουμε εμείς οι ίδιοι αυτά τα περιοδικά... (Όνειρα...)
Οποιος πιστεύει πολυ και αληθινά τα ονειρα του
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματοποιουνται.
Πάω για υπνο. Θα δώ όνειρο ότι προλαβαίνω και βρίσκω εγώ πρώτος τα πεταμένα τεύχη του Bill και θα διαρήξω το σπίτι του Νίκου και θα γεμίσω Μεγάλα Μπλεκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα που ξύπνησες και δεν βρήκες τα τεύχη, πώς νιώθεις; Χάλια, ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι φίλε μου. Αφού αύριο λαμβάνω 100 τεύχη Καουμπόυ, νιωθω μια χαρά. Και έπεται συνέχεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ρε φίλε! Καλό πράμα; Τι νούμερα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό πού, να μην ρωτήσω, ε;
Για αρχή από 900 και πάνω αλλά και μερικά 200ρια. Καλά κατάλαβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει να πέσει πολύ διάβασμα, αυτό κατάλαβα εγώ! Δώσε βάση στο όνομα του συγγραφέα. Στα 900άρια (και πάνω), αρχίζουν και δημοσιεύονται ιστορίες και από άλλους (εκτός Μαρμαρίδη) συγγραφείς. Όσο περισσότερο διαβάζεις, τόσο περισσότερο θα μάθεις να τους ξεχωρίζεις... Τα 200άρια είναι όλα Στρατίκης βέβαια...
ΑπάντησηΔιαγραφή200άρια;;;;;;;;;; Είσαι πολύ τυχερός φίλε Hunter!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε, Στέλιο, όπως λέει και ένας πολύ καλός φίλος της παρέας... "Όλα βρίσκονται"...
ΑπάντησηΔιαγραφή