Τα γουέστερν που αγαπήσαμε 6 - Για μια χούφτα δολλάρια (A fistful of dollars)

Ιταλία-Η.Π.Α., 1964, 99΄, Σκηνοθεσία: Sergio Leone
Σενάριο: Sergio Leone, A. Bonzzoni, Victor Andrés Catena, Jaime Comas Gil
Ηθοποιοί: Clint Eastwood, Marianne Koch, Gian Maria Volontè, José Calvo


Το 1964 ο Σέρτζιο Λεόνε αποφασίζει να στραφεί σε ένα είδος που θεωρείτο μέχρι τότε αμερικάνικο ταμπού και κοπυράιτ. Θα θέσει, έτσι, νέους κανόνες για το πώς πρέπει να γυρίζονται αυτές οι ταινίες και θα ξεκινήσει την ιστορία των σπαγγέτι-γουέστερν (spaghetti western).


Υπόθεση: Ένας εκπληκτικός Κλιντ Ίστγουντ στο ρόλο ενός κυνικού φιλοχρήματου πιστολά, που έρχεται σε μια απομακρυσμένη πόλη κοντά στα σύνορα και προσφέρει τις υπηρεσίες του -μετά αμοιβής- σε δύο αντίπαλες οικογένειες (τους Μπάξτερ και Ρόχο), οι οποίες βρίσκονται σε πόλεμο. Καμία από τις δύο συμμορίες δεν αντιλαμβάνεται το διπλό ρόλο του κάου-μπόυ, καθώς η κάθε μία νομίζει ότι δουλεύει αποκλειστικά γι αυτήν. Όμως ο άπληστος μοναχικός καβαλάρης, για μια χούφτα δολάρια, μπορεί να κάνει τα πάντα…



Βασισμένο στο έργο του Akira Kurosawa, Yojimbo (1961), το Για μια χούφτα δολάρια (Per un pugno di dollari, ο αυθεντικός τίτλος) θα καταπλήξει το κοινό. Ο πρωταγωνιστής-ήρωας είναι εξ ίσου παράνομος, σιωπηλός και βίαιος με τους «κακούς». Οι συνέχειες «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» και ο «Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος» (όλα με εκπληκτική μουσική του Έννιο Μορρικόνε) θα επανεισαγάγουν το γουέστερν με άλλες διαστάσεις στην Αμερική και θα αλλάξουν το πρόσωπό του.
Η ταινία, θα εκτοξεύσει, επίσης, την καριέρα ενός άγνωστου, ως τότε, τηλεοπτικού ηθοποιού, του Clint Eastwood. Εκείνη την εποχή, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ως τις αρχές της μεθεπομένης, ο Ίστγουντ -εντός και εκτός οθόνης- δεν χρειαζόταν να μιλάει πολύ. Γι' αυτό άλλωστε ο ψηλόλιγνος, δύσκολος στο χαμόγελο ηθοποιός κατάφερε να γίνει ο τελευταίος θρύλος των κινηματογραφικών γουέστερν, παίζοντας όχι μόνο στην τριλογία του Σέρτζιο Λεόνε αλλά και σε εκείνα που σκηνοθέτησε ο ίδιος («Περιπλανώμενος πιστολέρο», «Εκδικητής εκτός νόμου» κτλ.). Απλά, η τριλογία του Λεόνε τον ανέδειξε σε έναν μοναχικό, αυτάρκη, όμορφο, αρρενωπό άντρα, που λειτουργεί μέσα από διαδικασίες εμπλοκής τέτοιες, ώστε να δείχνει τελικά ξεκομμένος διακανονιστής των μυθοπλασιών, αλλά όχι ακριβώς συμμέτοχος. Έρχεται, εμπλέκεται, απέρχεται. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο «Για μια χούφτα δολάρια»...



Trailer της ταινίας εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=qURQyTEH90s&feature=related

Π.Π.