Επεισόδιο 4: ΚΟΜΑΝΤΣΕΡΟΣ (Tarquinio)
Το κόμικς: Είμαστε στο 1845 και ο Pat MacDonald είναι 39 χρονών πια (άσχετα αν το σχέδιο του Tarquinio δεν τον κάνει πάνω από 30-32). Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους περιπέτεια όπου ο Pat είναι ο μοναδικός πρωταγωνιστής. Εννιά χρόνια έχουν περάσει από τη μάχη του Alamo και ο Pat υπηρετεί ακόμα στους Rangers του Texas. Οι Comanche της περιοχής εξοπλισμένοι με όπλα και ουίσκι που τους προμηθεύουν οι κακοποιοί Κομαντσέρος τρομοκρατούν τόσο τους κατοίκους της περιοχής όσο και τους νέους αποίκους. Ο Pat MacDonald, βετεράνος Ranger ήδη, περιπολεί μαζί με τον νεαρό Daniel Ross όταν γίνονται μάρτυρες μιας ακόμα επιδρομής Ινδιάνων. Συλλαμβάνουν τον Comanche Charro, σώζουν την νεαρή Linda Carter από τα νύχια του και επιστρέφουν στο οχυρό. Ένα έντονο ειδύλλιο αναπτύσσεται μεταξύ του Ross και της νεαρής Linda, ενώ ο Charro βρίσκει ευκαιρία να το σκάσει από το κελί του.
Ο Pat και ο Ross αναλαμβάνουν να εντοπίσουν τους ανθρώπους που προμηθεύουν με όπλα τους Comanche κι έτσι φθάνουν στην Santa Loma. Ο Pat υιοθετεί την περσόνα του κακοποιού Nevada και στήνει ένα ψεύτικο καβγά με τον ranger Ross προκειμένου να τραβήξει το ενδιαφέρον των κακοποιών. Πράγματι ο Cordero, υπαρχηγός των Comancheros, καλεί τον Nevada να ενωθεί μαζί τους και τον οδηγεί στο μυστικό τους κρησφύγετό, ενώ ο Ross και η νεαρή Linda τους ακολουθούν κρυφά. Ο Nevada/Pat συναντά την αρχηγό των Comancheros, την όμορφη Regina Duarte και μια έλξη γεννιέται ανάμεσά τους. Για κακή του τύχη όμως θa πέσει πάνω στον Charro, ο οποίος φυσικά θα τον αναγνωρίσει και θα τον καταδώσει στον Cordero. Αμέσως αυτός θα φυλακίσει τον Pat. Από τη σίγουρη εκτέλεση θα τον σώσει η Regina. Στο τέλος ο Pat ενώνεται με τον Ross και τη Linda και οδηγούν τους Rangers στην κατάλυση του «βασιλείου των Comancheros». Ο Pat δεν βρίσκει τη δύναμη να συλλάβει την όμορφη Regina που του έσωσε τη ζωή και έτσι την αφήνει να φύγει. Αντιμετωπίζοντας έντονα ηθικά διλλήματα από την απόφασή του αυτή, αποφασίζει να παραιτηθεί από το Σώμα των Rangers μετά από εννέα έτη υπηρεσίας.
Κομάντσι Αρχηγός
Η σημαία του Έθνους των Κομάντσι, σήμερα
Παρατηρήσεις: Η υπόθεση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ταινία "The Comancheros", ένα γούεστερν του 1961 με τον John Wayne, σε σκηνοθεσία Michael Curtiz.
Στην ταινία βρίσκουμε το κρυμμένο μέσα στη χαράδρα κρησφύγετο των Comancheros, την υιοθέτηση της persona ενός κακοποιού από τον πρωταγωνιστή ranger, προκειμένου να προσχωρήσει στο άντρο των κακοποιών. Την κοπέλα αρχηγό των Comancheros (κόρη του αρχηγού στο φιλμ). Το αίσθημα που αναπτύσσεται ανάμεσά σε αυτήν και έναν ranger, το οποίο τελικά δίνει τη λύση στο αδιέξοδο. Η υπόθεση της ταινίας εξελίσσεται στο 1840 ενώ η υπόθεση στο τεύχος της «Κατάκτησης» στο 1845. Εμφανισιακά η Regina Duarte είναι φτυστή η Ina Balin (η Pilar της ταινίας)!
Η φυλή των Comanche θεωρείται ότι κατάγεται από τους Shoshone που ζούσαν στις περιοχές του σημερινού Wyoming, από τις οποίες έφυγαν στα τέλη του 17αου αιώνα για να μετακινηθούν νοτιότερα. Μέσα στο πρώτο μισό του 18ου αιώνα είχαν εκτοπίσει τις άλλες φυλές και είχαν υπό την «κυριαρχία» τους το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων του κατοπινού Texas. Αναδείχθηκαν σε εξαιρετικοί εκτροφείς αλόγων και θεωρούνται οι καλύτεροι Ινδιάνοι ιππείς.
Comancheros ονομαζόντουσαν αρχικά οι Ισπανοί έμποροι που έκαναν δουλειές με τους Comanche. Το «επάγγελμα» γνώρισε αληθινή άνθιση μετά το 1786, οπότε υπογράφτηκε συνθήκη ανάμεσα στους Ισπανούς και τους Ινδιάνους. Επιβίωσε για 100 περίπου χρόνια και χάθηκε οριστικά όταν και οι τελευταίοι Comanche μαντρώθηκαν σε καταυλισμό της αμερικανικής κυβέρνησης γύρω στο 1875.
Οι Texas Rangers επισήμως συστήθηκαν το 1836 και πρώτος διοικητής τους ήταν ο Robert McAlpin Williamson. Είχαν ως βασική αποστολή την προστασία των αποίκων από τους Comanche και τους Cherokee ενώ συμμετείχαν ενεργά στον Μεξικανο-αμερικάνικο Πόλεμο του 1846 (βλ. "Οι Μισθοφόροι"). Το 1849 διαλύθηκαν (αναφέρεται στο "Χρυσάφι της Καλιφόρνια") για να επανασυσταθούν με εξαιρετική επιτυχία το 1857. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου πολλοί rangers κατετάγησαν στις δυνάμεις της Συνομοσπονδίας. Δυο από τους λοχαγούς των Rangers οι οποίοι έχουν μπει στο Hall Of Fame και στο Μουσείο του σώματος (Waco,Texas) ονομάζονταν MacDonald και Ross!!!
Εξώφυλλα από τις 2 εκδόσεις της σειράς στην Βραζιλία
(Epopeia Tri & A Historia Do Oeste)
(Collana Rodeo & Storia Del West)
Έρευνα-κείμενα: CrazyHorse
Επιμέλεια εικονογράφησης-παρουσίασης: adamsjim
Όσοι έχουν δει το Outlaw Josey Whales (Εκδικητής Εκτός Νόμου)θα θυμούνται ίσως τη σεκάνς όπου ο ήρωας του Eastwood αντιμετωπίζει τους Comancheros και σώζει από τα νύχια τους τη Laura Lee (Sondra Locke) και τη γιαγιά της...
ΑπάντησηΔιαγραφήadamsjim έκανες πάλι μία εξαιρετική παρουσίαση. Ίσως να ξέρετε την διεύθυνση http://www.indians.gr/
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ρέϊντζερς της Νεβάδα και η ιστορία του κάπταιν Μίκι πιστεύω ότι ήταν εκπληκτική και θα άξιζε την αναφορά μας εδώ.
Crazy Horse αυτή ήταν η ταινία που ο Ήστγουντ βίασε μία κοπέλα;
Όχι η καλύτερή του ταινία, τον προτιμούσα στο ROWHIDE σειρά της δεκαετίας του 60.
καλημέρα σε όλους
Καλημέρα και από μένα. Παρακολουθώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα επεισόδια της παρουσίασης. Μπράβο στους συντελεστές της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι, ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά για τα καλά σας λόγια. Θα βλέπατε πολλά περισσότερα πράγματα σε αυτό το blog, αν δεν ήταν κάποιες φορές τόσο πολύ περιορισμένος ο χρόνος μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος όχι, δεν είναι η ταινία που ο Κλιντ βίασε μια κοπέλα, δεν έχω υπόψη μου την ταινία που ο Eastwood βιάζει μια κοπέλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ακρίβεια είναι η ταινία που ο Eastwood σώζει μια κοπέλα από βιασμό.
Το Outlaw Josey Whales είναι η αγαπημένη μου ταινία του Eastwood και αναντίρρητα ένα από τα καλύτερα γουέστερν όλων των εποχών.
Το Outlaw Josey Whales είναι αν όχι η καλύτερη ταινία γουέστερν που έπαιξε ο Eastwood τότε σίγουρα στις 3 καλύτερες. Αν θυμαμαι καλά σε δική του σκηνοθεσία όπου φάνηκε ξεκάθαρα ότι και σε αυτό τον τομέα ήταν για μεγάλα πράγματα που βέβαια έγιναν αργότερα. Προτείνω σε όσους δε το εχουν δεί να το κυνηγήσουν άμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' ότι οι γνώσεις μου περί κινηματογράφου είναι περιορισμένες, θεωρώ πως και η ταινία "Pale Rider" του Ήστγουντ είναι αξιόλογη. Αν όχι τόσο για το σενάριο, το ύφος και το βλέμμα του είναι μοναδικά. Νομίζω και αυτή σε δική του σκηνοθεσία. Καλημέρα σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως ήταν το PALE RIDER αυτό που εννοούσα;.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σειρά που αναφέρθηκα γράφεται ως RAWHIDE και αξίζει της προσοχής μας. Ήταν 217 επεισόδια από το 1959 έως το 1965, ασπρόμαυρα με πρωταγωνιστές τους Eric Fleming (Trail Boss Gil Favor) και Clint Eastwood (ramrod Rowdy Yates) http://en.wikipedia.org/wiki/Rawhide_(TV_series)
Μακάρι να τα έχει κάποιος συλλέκτης γιά να τα δανειστούμε.
Πράγματι, το RAWHIDE είναι πολύ καλή σειρά, δεν ξέρω εάν παίχτηκε ποτέ στη χώρα μας. Θα ετοιμαστεί κάποια παρουσίαση... Αν κάποιος έχει πρόσθετες πληροφορίες ας μου τις στείλει...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.imdb.com/media/rm3663960064/tt0052504
ΑπάντησηΔιαγραφήεδώ θα βρείτε φωτογραφίες του Ήστγουντ πριν 50 χρόνια
Bill, πολύ καλό βέβαια και το Pale Rider αλλά σε καμιά περίπτωση δε είναι κοντά στο αριστουργιματικό Outlaw Josey Whales. Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν με απατάει η μνήμη μου, το Pale Rider("Σιωπηλός Καβαλάρης", όπως προβλήθηκε στις Ελληνικές αίθουσες), είναι μέρος της τριλογίας "Ο άνθρωπος δίχως όνομα", όπου ο πρωταγωνιστής περικλείεται από πέπλο μυστηρίου και περίεργες ουλές στην πλάτη, που παραπέμπουν και λιγάκι στο μεταφυσικό, αφού τα σημάδια αυτά είναι από σφαίρες! Είχε προηγηθεί χρονικά το man with No name to`73 και ολοκληρώθηκε η τριλογία με το High Plains Drifter("Περιλανώμενος Καβαλάρης"). Μοιάζει και με το κλασσικό Shane του`53. Θεωρώ ότι το φιλμ αξίζει επιπλέον ανάλυσης και παρουσάισης, αφού τα στοιχεία που περιέχει(μεταξύ άλλων και θρησκευτικά), δεν είναι από αυτά που βλέπεις αβίαστα σαν μια απλή περιπέτεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην ξεχάσω έστω και με καθυστέρηση, να δώσω για τέταρτη συνεχόμενη φορά τα συγχαρητήρια μου, για την παρουσίαση του τεύχους της Κατάκτησης της Δύσης, στον Crazy Horse!
Πολλές φορές ίσως δεν έχει νόημα η κριτική ταινιών. Είναι τι εισπράττει ο καθένας από αυτήν.Κάποιος είχε πει πως τα μεγαλοφυή έργα θέλουν και μεγαλοφυές κοινό. Αν η ταινία πραγματικά διδάσκει(όπως ελέγετο στην Αρχαία Ελλάδα για τις τραγωδίες) αυτό αρκεί. Και κυρίως να μην αρκούμαστε στη δράση του πρωταγωνιστή.Αυτά που εκτιμούμε στις ταινίες κατά πόσο θα τα κάναμε εμείς στην καθημερινότητά μος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολη ερώτηση - ακόμη πιο δύσκολη η απάντηση, όπως το θέτεις φίλτατε... Ο καθείς την ερμηνεύει και πράττει κατά το δοκούν, ως είθισται στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε... Η ευδαιμονία της στιγμής, έχω την αίσθηση ότι κυριαρχεί και βγαίνει κερδισμένη στην μάχη των "εντυπώσεων", από τους προβληματισμούς και την εμβάθυνση... Σημεία των καιρών... Για την ιδιαιτερότητα των μέτρων ταινίας που απλώνονται μπροστά στα μάτια μας, ουδείς λόγος. Κάθε μια μεταφέρει το στίγμα του και την ανάλυση όσων διαδραματίζονται, δεν αποτελεί αρνητικό να υφίστανται, ούτε να συντελείται. Μάλλον θα το χαρακτήριζα σαν αναγκαίο και απαραίτητο, προκειμένου τα όποια συμπεράσματα προκύψουν να μπορούν να παραθέτονται προς αξιολόγηση και επί μέρους ανάλυση, από τους ενδιαφερόμενους. Το ρητό "μην κρίνεις για να μην κριθείς"(σε ελεύθερη απόδοση), δεν τίθεται καν όταν έχεις με μια τέχνη που εκτίθεται σε κοινή θέα και βέβαια, όταν υπάρχει πάντα το στοιχείο της προσωπικής ματιάς του καθενός και της υποκειμενικότητας που τον διακρίνει. Τέλος, είμαι της γνώμης ότι η παρουσίαση και η έρευνα, είναι σημαντικότατα στοιχεία για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε σαφώς περισσότερα, από όσα με μια πρώτη ματιά διακρίνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘετικότατα και εμβριθέστατα τα σχόλια σου αγαπητέ μου Spirit. Φαίνεται να κατέχεις το θέμα εκ των έσω. Η δική μου απορία είναι κατά πόσον μια ταινία σήμερα μας κινητοποιεί για τροποποίηση της συμπεριφοράς μας και κυρίως για ανάλογη δράση. Ή, εφ' όσον ενεργεί ανθ' ημών ο ήρωας, εμείς μπορούμε να καθόμαστε άνετα και να κάνουμε ενδελεχείς αναλύσεις και να έχουμε μια ψευδαισθησιακή ικανοποίηση. Θα συμφωνήσω τέλος για τα οφέλη της παρουσίασης και της έρευνας. Αρκεί να μην συνοδεύονται ή υποκρύπτονται κατευθύνσεις και απόλυτα συμπεράσματα. Πράγμα που οφείλω να ομολογήσω δεν συμβαίνει στο δικό μας σαλούν.
ΑπάντησηΔιαγραφή