Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Σινεμά και DVD 67 - 300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας / 300: Rise of an Empire (2014)


Μετά τη θυσία των 300, ήρθε η ώρα για εκδίκηση...

Βασισμένο στο τελευταίο εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Φρανκ Μίλλερ, "Xerxes", το νέο «κεφάλαιο» του συγκλονιστικού έπους, μας οδηγεί και αυτή τη φορά μέσω της εκπληκτικής φωτογραφίας που θυμίζει κόμικς, σε ένα καινούργιο πεδίο μάχης -αυτή τη φορά στη θάλασσα- καθώς ο Έλληνας στρατηγός Θεμιστοκλής (Σάλιβαν Στέιπλετον) επιχειρεί να ενώσει όλους τους Έλληνες και να εξαπολύσει μια επίθεση που πρόκειται να αλλάξει τον ρου της μάχης. Ο Θεμιστοκλής θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον πολυμελή στρατό του Ξέρξη -του θνητού που έγινε θεός- (Ροντρίγκο Σαντόρο) και της Αρτεμισίας (Έβα Γκριν), της αιμοδιψούς επικεφαλής του Περσικού Ναυτικού.
Αυτή τη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο Νόαμ Μούρο και δημιουργεί "τη δεύτερη ιστορία των "300".


"Η ταινία "300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας" δεν πρόκειται για αντιγραφή των "300" αλλά για μια ταινία μοναδικού οπτικού στυλ και ξεχωριστού ύφους, η οποία επαναπροσδιορίζει τις ταινίες "επικής δράσης", ειδικά στην 3D εκδοχή της.
Αφορμή της ιστορίας είναι οι Ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας, ενώ προβάλλεται και η Αθηναϊκή δημοκρατία που έθεσε τις βάσεις του Δυτικού πολιτισμού. Η γυναίκα του Λεωνίδα, την οποία υποδύεται η Λένα Χίντεϊ ("300", "Game of Thrones", "Sarah Connor Chronicles"), συμμετέχει και αυτή τη φορά εκπροσωπώντας την πολεμο-κεντρική Σπάρτη. Κατά τον Πάτρικ Τατόπουλο, διευθυντή παραγωγής, η ταινία είναι μια δημιουργία που εστιάζεται στις αναμνήσεις των γεγονότων από τους ναύτες, τους αγωνιστές και τους μάρτυρες που ήταν εκεί. Η συμβολή του Τατόπουλου στη δημιουργία της ατμόσφαιρας στην ταινία είναι κομβική. Ο ίδιος σημειώνει ότι η ταινία "300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας" ήταν μια ευκαιρία να δημιουργηθεί κάτι καινούριο, με σεβασμό πάντα στην πρώτη ταινία των "300".


Ο Ζακ Σνάιντερ, από τη θέση του παραγωγού, περιγράφει πως η ταινία "είναι κάτι περισσότερο από μια συνέχεια της πρώτης". "Το αποτέλεσμα της ταινίας κόβει την ανάσα με τη δόση ενέργειας που μεταφέρει και μοιάζει με σουρεαλιστικό", δηλώνει.
Η ερμηνεία του Σάλιβαν Στέιπλετον ("Το χρίσμα", "Strikeback", "Οι διώκτες του εγκλήματος") στο ρόλο του γενναίου Θεμιστοκλή είναι εξαιρετική. Ο ίδιος εξηγεί πως ένα από τα στοιχεία που τον τράβηξε πιο πολύ στο ρόλο του Θεμιστοκλή είναι η ιδιαίτερη σχέση του με την Αρτεμισία. "Υπάρχει ένα μίσος στην αρχή, αλλά αυτό αντιστρέφεται αργότερα στην ταινία. Όσο γνωρίζονται, γίνεται όλο και πιο φανερή η χημεία μεταξύ τους".


Η Έβα Γκριν ("Το βασίλειο των Ουρανών", "Casino Royale"), ως Αρτεμισία, γράφει... Ιστορία! Η μοναδική και πολύπλευρη προσωπικότητα της Αρτεμισίας, εμπνέει στοιχεία ανεξάντλητου δυναμισμού, γενναιότητας, ενέργειας, ερωτισμού και δύναμης. "Η Αρτεμισία είναι μια ιδιαίτερη γυναίκα που ιντριγκάρει με τα ανδρικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας της", δηλώνει η Έβα Γκριν. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης-μίσους που διατηρεί με τον Ξέρξη, αλλά και η σχέση ερωτισμού και αντιπαλότητας με τον Θεμιστοκλή, προκαλεί ευφορία.
Ο Ροντρίγκο Σαντόρο διαπρέπει σαν Ξέρξης. "Αυτό που με άγγιξε περισσότερο είναι ο τρόπος που ξετυλίγεται η ιστορία, με άμεσες αναφορές στην πρώτη ταινία των "300". Ο διάσημος ηθοποιός από τη Βραζιλία ("Τσε", "Αγάπη Είναι", "Οι Άγγελοι του Τσάρλι", "Behind the Sun") δίνει έμφαση στη σχέση του Ξέρξη με την Αρτεμισία, όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και μαζί σχηματίζουν ένα αήττητο δίδυμο.


-Κατά τα απαράβατα χολιγουντιανά ήθη η ναυμαχία του Αρτεμισίου, αλλά και εκείνη της Σαλαμίνας που ακολουθεί, είναι απλώς υπόθεση δύο ηρώων –ενός πολύ πολύ καλού και μιας πολύ, μα πολύ κακιάς– οι οποίοι ξεπαστρεύουν με το… σπαθί τους το μισό τουλάχιστον αντίπαλο στράτευμα.
Παραθέτουμε παρακάτω και μια διαφορετική άποψη για την ταινία, από το www.e-go.gr/cinemag. Αφού δείτε την ταινία (αν δεν την έχετε δει ήδη), μπορείτε να καταθέσετε κι εσείς την δική σας γνώμη.

Η ταινία δεν καταγράφει καμιά ιστορική αλήθεια και αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει μια ταινία που είναι γεμάτη με ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα. Για ποιο λόγο δηλαδή καταπιάνεται με την Ιστορία όταν από την αρχή της αλλάζει τα φώτα; Τι είδους «ψυχαγωγία» κρύβεται κάτω από την παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας;
Οι «300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας» είναι ένα ιδιόμορφο σίκουελ: προσπαθεί να παρατείνει τον εμπορικό θρίαμβο του πρώτου μέρους, αλλά δεν έχει χαρακτήρες για το κάνει, αφού ο Λεωνίδας και οι 300 του παραμένουν νεκροί κάτω από τους τίτλους τέλους.
Αρχίζει λοιπόν ως πρίκουελ και πάει στην μάχη του Μαραθώνα (δέκα χρόνια νωρίτερα, το 490 π.Χ.) κατά την διάρκεια της οποίας ο Θεμιστοκλής (Σάλιβαν Στέιπλετον) σκοτώνει (ναι! ναι!) τον ίδιο τον βασιλιά των Περσών, Δαρείο.
Τι κι αν όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Δαρείος πέθανε το 485 π.Χ. και τάφηκε στην Περσέπολη. Ο Φρανκ Μίλερ που έγραψε το κόμικ «Ξέρξης», ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της προηγούμενης μπαλαφάρας Ζακ Σνάιντερ και ο νυν σκηνοθέτης Νόαμ Μούρο, πιστεύουν ότι είναι πιο «θεαματικό και πιο ηρωικό» να τον βάλουν να πεθάνει στον Μαραθώνα.
Στην συνέχεια ο γιος του Δαρείου, Ξέρξης (Ροντρίγκο Σαντόρο) μεταμορφώνεται στο ερμαφρόδιτο τέρας που είδαμε στο πρώτο μέρος και επιστρέφει στην Ελλάδα για να πάρει εκδίκηση έχοντας μαζί του την Αρτεμισία (Εύα Γκριν).



Και αφού βιώσουμε μια αφόρητη επίδειξη ψηφιακής ανοησίας (τεράστια 3D πλάνα αναρίθμητων στρατιωτών και σκηνικών εξόφθαλμης ιστορικής διαστροφής) θα βρεθούμε στην Ελλάδα του 480 π.Χ.
Τίποτε όμως δεν θυμίζει έστω και στο ελάχιστο την Αθηναϊκή Δημοκρατία: τους θεσμούς, τις τέχνες, τις αξίες της.
Ακόμη και η λέξη «Δημοκρατία» -την οποία υποτίθεται ότι υπερασπίζονται οι Αθηναίοι- δεν ακούγεται παρά μόνο μια φορά, μέσα σε ένα καυτό ωκεανό μίσους που κοχλάζει από τις ιδέες της εκδίκησης, της υπεροχής, της δύναμης, της βαρβαρότητας και του πολέμου.
Εν τέλει η ταινία θα επικεντρωθεί σε δυο σημαντικά γεγονότα: την ναυμαχία του Αρτεμισίου στην βόρεια Εύβοια και την ναυμαχία της Σαλαμίνας, τα οποία στολίζονται με πολλές βασανιστικές ιστορικές ανακρίβειες.
Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι οι ίδιες οι ανακρίβειες, αλλά το ότι έχουν δομηθεί πάνω σε μια άθλια και φασίζουσα αισθητική μίσους. Οι αξίες της Αθηναϊκής Δημοκρατίας αντικαθίστανται από την ιδεολογία της «πολεμικής αρετής», της δύναμης και της τόλμης, η οποία ισοπεδώνει κάθε έννοια πολιτισμού.
Αυτό που κυριαρχεί στους «300» είναι η ισχύς του Πολέμου και όχι η στρατηγική του Πολιτισμού.
Αν όμως η Μάχη του Μαραθώνα και η Ναυμαχία της Σαλαμίνας άφησε κάτι στην ανθρωπότητα, αυτό δεν ήταν η δύναμη κάποιων βάρβαρων πολεμιστών- οι οποίοι νίκησαν κάποιους άλλους βάρβαρους επειδή ήταν πιο τολμηροί από αυτούς- αλλά η στρατηγική των υπερασπιστών της Δημοκρατίας, η οποία βασίστηκε πάνω στην έννοια του Πολιτισμού.
Ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα ορίζουν τον θρίαμβο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, ακριβώς επειδή αυτή η Δημοκρατία συνέτριψε την Βαρβαρότητα δια του Πολιτισμού.
Αυτό δεν το βλέπουμε ούτε μια στιγμή στην ταινία, αυτό ακριβώς είναι και το μεγαλύτερό της πρόβλημα και γι' αυτό βάζω… μηδέν στους «300».



ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ
ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ!
Εσύ, το απέκτησες;

1 σχόλιο:

  1. Δε αγγίζει τα επίπεδα της ταινία "300", όμως είναι μία πολύ δυνατή ιστορική περιπέτεια. Ανακρίβειες σαφώς και υπάρχουν -αρκετές-διατηρείται όμως το ηρωικό ιδεώδες των Ελλήνων, η ισχύς εν τη ενώσει έστω και στο φινάλε, η Εύα Γκρην είναι απλά μαγευτική, ο Σάλιβαν Στέιπλετον όμως δεν είναι Τζέραλντ Μπάτλερ! Βλέπεται πολύ ευχάριστα, δε κάνει κοιλιά, διαθέτει φοβερές σκηνές δράσης, διαθέτει μία νευρώδη σκηνοθεσία που όμως θα χρειαζόταν καλύτερη δομή. 7,5/10.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...